Home Activiteit

Activiteit

  • Kevin replied to the topic Weerwolven van Wakkerdam #7 – Het hopelijk langere potje. in the forum Forumspellen 10 jaren, 4 maanden geleden

    1. @Haario
    2. @Jannie
    3. @Jordy
    4. @Ijsbeer (Alfons)
    5. @Kris-2 (Mario-Race)
    6. @Bralo113549
    7. @nintendo3ds13 (Karim)
    8. @Roel

    Hoofdstuk 3
    De Naamloze Reiziger kwam al vroeg weer terug, met een mooi potje nieuwe inkt. Dit bracht hem dan ook in de gelegenheid om flink wat tekst op papier te schrijven, welke iedereen weer fijn kon lezen. Kon natuurlijk, daar deze onzin altijd optioneel is gebleven… Afijn, de reiziger was weer op zijn plek gaan zitten en had weer de volle aandacht van de inwoners.
    “Maar schrijver, waar gaat u vandaag dan over schrijven?”, vroeg de Ziener. De Naamloze Reiziger keek de Ziener niet aan, en schreef verder terwijl hij met zijn arm zijn tekst afschermde.
    “Schrijver, ik vraag u wat.” Weer nam de Naamloze Reiziger geen tijd om aandacht aan de Ziener te besteden. Hij schreef in alle stilte verder en negeerde hem volledige.
    “Schrijver!” Deze keer was de kreet van de ziener muilen ver te horen.
    “Wil je nu wegwezen, beste Ziener? Ik vind je in dit verhaal wel erg nieuwsgierig…”, antwoordde de reiziger. En toen de Ziener niet liet blijken weg te willen gaan, maakte de Naamloze Reiziger zelf maar aanstalten om weer te verdwijnen. Hij klom dan ook in de eerste beste boom om hier in alle rust verder te kunnen schrijven aan zijn verhaal.

    Die dag besloot men om voort te zetten, op aanraden van de Naamloze Reiziger, waar ze aan waren het begonnen: het lynchen van inwoners. En op het dorpsplein was dan ook enigszins discussie begonnen. Zo was Jordy er vrij vroeg bij om gelijk naar Jannie te wijzen.
    “Eindelijk is die gruwelijke en belachelijk angstaanjagende nacht nu voorbij. Ik weet genoeg nu, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Mijn stem gaat naar Jannie!!!”, riep hij dan ook, of in ieder geval iets in die richting… Niet snel daarna begon Jannie ook al met wijzen: “Mijn stem gaat naar Roël, omdat ik het gevoel heb dat hij iets in z’n schild voert… En omdat hij een schoen naar mijn hoofd gooide, de idioot…” De rest van de middag volgde met nog meer beschuldigingen.

    Uiteindelijk kwam uit de stemmen naar voren dat Jannie op de brandstapel verdween.
    “Ook aan jou, heb je nog een laatste woord voordat je sterft?” Jannie knikte:
    “AWOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!”, en jankend overleed de wolf aan de lynch van gerechtigheid. Even bleef ze daar nog bungelen, en daarna trokken de burgers haar tussen de strop uit en voerde haar aan de varkens. En deze waren blij met zo’n groot maal.

    Nadat de ziener had gezien dat zijn voorspelling waarheid was geworden, besloot hij om zichzelf die nacht op te sluiten en nog een persoon in te zien. Voor zich een mooie kristallen bol, om zo de identiteit van één van de inwoners van Wakkerdam in te gaan zien. Voorzichtig streek hij met zijn hand over de bol. Daarna fluisterde hij zacht: “Mooi bol, laat mij de identiteit zien van…” Op datzelfde moment werd er op de deur van zijn kelder geklopt. De ziener draaide zich om en stootte per ongeluk zijn bol van het tafeltje af. De ziener schrok zich het apenlazerus en wilde de bol nog opvangen, maar dit lukte hem niet, en de bol viel in duizenden stukjes kapot op de grond.

    “DOE DIE DEUR OPEN, OF IK BLAAS HEM OPEN!”. riep een brommende stem. De Ziener keek met gemengde emoties naar de deur van zijn kelder, terwijl hij de scherven van zijn bol haastig bij elkaar probeerde te schuiven. “Verdomme, verdomme…”, vloekte hij huilend.
    “Ik weet dat je daar bent. Ik tel tot 0! 3…” De Ziener schrok overeind, en zocht naar een plek om zichzelf haastig te verstoppen… “2…” In paniek kroop hij onder diezelfde tafel als waar de bol op had gelegen. “1…” “Ga weg! Ga weg! Ga weg!” “0…” Toen hoorde de Ziener dat de wolf zijn longen vol liet lopen met lucht, en voor hij er erg in had werd de deur van zijn kelder eruit geblazen. In de deuropening stond een hongerige weerwolf.
    “Oh, hij is niet thuis…”, hoorde de Ziener de wolf zeggen… “Jammer, dan ga ik toch maar iemand anders lunchen dan we oorspronkelijk zouden lunchen…” Daarna verliet de wolf het huis van de ziener, om op zoek te gaan naar een nieuw slachtoffer…

    … En dit was onze muzikant Kris. Terwijl Kris op het dak van zijn huis klaarstond met zijn instrument, om zo een zeer heldhaftig nummer te spelen, werd hij gespot door de overgebleven weerwolf. De muzikant zag hoe de weerwolf op hem afkwam, en wilde wegrennen, maar gleed daardoor uit, het dak af, recht voor de voeten van de wolf. Het was alleen aan de wolf nog om Kris, die ondertussen zijn nek had gebroken, op te peuzelen. De wolf bleef achter met een volle maag, en met verdriet om het verliezen van zijn mede wolf… En hij trok dan ook vol verdriet de bossen in. Daar jankte hij.

    Met nog een wolf over en een paar onschuldige inwoners, besloot iemand om die nacht nog een moord te plegen. Deze onrustige nacht werd echter nog onrustiger. Zo was er nog een dode… En wie dan wel…

    “Sorry, dat ga ik jullie niet vertellen”, antwoordde de Naamloze Reiziger. Het leek alsof de Naamloze Reiziger het niet meer zag zitten. Deze had namelijk ondertussen zijn schrijfgerei opgepakt om aanstalten te maken om te vertrekken.
    “Dit kunt u niet maken, net nu we een wolf hebben vermoord, denkt u zomaar weg te lopen?”, opperde Jordy. Daarentegen liep de Naamloze Reiziger gewoon weg, zonder iets te zeggen…
    “Ja, hier blijven, dit kunt u niet maken!”, riep Roël ook nog eventjes, na. Bralo rende naar de Naamloze Reiziger toe en trok hem aan zijn gewaad.
    “U bent ons een uitleg verschuldigd”, riep hij. “En snel.”
    “EN NU LAAT JE ME LOS, EN IK GA JE NIETS VERTELLEN!!!!”

    Even was het stil… Alle Inwoners keken de Naamloze Reiziger aan, welke duidelijk moeite had om zijn woede in te houden.
    “Laat mij u papierwerk zien!”, riep Jordy…
    “NEE!”, klonk het antwoord. Alsof de waanhoop nabij was.
    “Laat ons u papierwerk zien en snel!”, schreeuwde Roël!
    “NEE! NEE! NEE!”
    “GEEF HIER, en NUUUUUUU!!!!”, commandeerde Bralo.
    “GEEN SPRAKE VAN! NEE!” schreeuwde de Naamloze Reiziger, die aanstalten maakte om weg te rennen. “JULLIE ZULLEN NOOIT NOOIT WETEN HOE DIT AFLOOPT!” En dat gezegd te hebben nam de Naamloze Reiziger de benen. Hij rende zo snel als hij kon de bossen in om te kunnen verhullen wie er vermoord zou zijn… “BLIJF VAN MIJ VANDAAN! WEG!”, schreeuwde de Naamloze Reiziger die steeds harder begon te rennen.
    Er volgde een wilde achtervolging door de bossen. Maar uiteindelijk hield deze al snel op. In zijn haast zag de Naamloze Reiziger echter niet dat er een paar boomwortels op zijn pad waren beland, en struikelde hij. Zijn papierwerk liet hij vallen en waaide alle kanten op. Huilend bleef de Naamloze Reiziger op de grond liggen. Zijn ogen stonden rood van de tranen en de inwoners hadden op een onverklaarbare reden wel medelijden met hem. Behalve dan de keiharde Roël, die al bijna zijn schoen had uitgetrokken om die naar de Naamloze Reiziger te gooien.
    “Huil niet zo, en vertel ons wat nu de bedoelingen zijn!”

    Na dat gehoord te hebben deed de Naamloze Reiziger zijn kap af. En toen zag men zijn gezicht.
    “Hebben jullie nu je zin… Ik zal het vertellen. Er was een tweede heks in het spel! De Valse Engel waakte over de heks en werd heks, om daarna haar gif te gebruiken op Alfons. En Roël, hij weet dat hij dat heeft gedaan… ” Op datzelfde moment trok Alfons lijkbleek…
    “Je maakt zeker een grapje, reiziger?”, grapte hij wat onzeker. Roël keek hem daarentegen doordringend aan en antwoordde: “Nee, vuile wolf die je bent… Hij maakt geen grapje.”
    Op datzelfde moment gooide Roël zijn gif naar Alfons. Een enorme damp verscheen en Alfons brandde levend weg, terwijl er een helse wolvenkreet klonk.

    AWOEEEEEEEEEEEEEEEEH!
    “Eind goed, al goed… En laten jullie mij nu met rust?”, antwoordde Naamloze Reiziger, welke alweer aanstalten wilde maken om te verdwijnen.
    “Nee, u bent ons nog één antwoord verschuldigd…”, riep Roël. “Wie bent u? En waarom dit verhaal met burgers en weerwolven en Heksen en een Valse Engel?”
    Even viel er een stilte. De Naamloze Reiziger twijfelde even, maar keerde iedereen toen de rug toe om echt te vertrekken. Roël trok echter de Naamloze Reiziger terug bij zijn gewaad, welke los kwam, en de ware aard van de Naamloze Reiziger werd onthuld…

    Het was de oude burgemeester. Maar hij zag er anders uit dan de laatste keer dat men hem had gezien. Zijn hele hoofd was bekrast door weerwolvenklauwen, en de rest van zijn gezicht was bedekt met enorme littekens. Zijn linkeroog miste, en er was alleen nog een lege opening zichtbaar, welke de overgebleven inwoners emotieloos aankeek. Daarna zuchtte hij, het spel was uit, en hij kon het niet langer verbergen.
    “Ja, ik maakte Wakkerdam en werd burgemeester van mijn eigen fantasie. Mijn eigen fantasie die maar op hol sloeg. Dezelfde fantasie die ontstond met het verstand op nul… Die ontstond vanuit pure verveling. Weten jullie, ik zou mij moeten schamen. Ik heb jullie misbruikt om zelf een lolletje te hebben. Ik heb jullie als pionen gebruikt om een verhaal te vertellen, en schreef zonder er bij na te denken. Met het verstand op nul… Wroetsj, maar verder! Ik heb jullie misbruikt voor mijn eigen vermaak. En ik wilde het verhaal alleen maar sieren…”
    Even maakte de oude burgemeester een dramatische stilte.
    “… het spijt me dat ik een verhaal schreef met jullie als hoofdrolspelers. Het spijt mij dat ik jullie, delen van mijn fantasie als pionnen gebruikte. Pionnen die werden verscheurd als ik mij verveelde… Het spijt… me… van mijn fantasieën.” Bralo snapte het verhaal maar half.
    “Maar als dit u fantasie is, waar zijn wij dan nu?”, vroeg hij verward…
    “Beste Bralo, je bent waar je wilt zijn. Ik heb mijn woordje gezegd. En nu word ik..”
    “Wat word je?”, vroeg Bralo, die een heleboel informatie moest verwerken waarvan de helft onzinnig leek en de andere helft onbegrijpbaar…
    “Ik… ik word wakker. Je zult het snappen.

    Op dat moment schoot de Naamloze Reiziger, Kevin, wakker uit een echt bizarre droom. Een bizarre droom over Weerwolven, Burgers, Heks(EN!), een muzikant, een Valse Engel en een maf dorpje Wakkerdam, met haar maffe inwoners. Een bizare droom, een bizarre fantasie.

    Bedankt voor het meespelen!
    Lynch:@Jannie, wolf
    Lunch:@Kris-2, muzikant.
    Heks X: @ijsbeer – verhullende wolf.

    De muziek van de muzikant leeft voort in de harten van de mensen
    Dit nummer zou de muzikant vannacht hebben gespeeld, als hij niet was geluncht.

    De rolverdeling

    Haario Heks X
    Jannie Weerwolf
    Jordy Ziener X
    Ijsbeer Verhullende wolf
    Kris-2 Muzikant
    Bralo113549 Burger
    Nintendo3ds13 Burger
    Roel Ex-Valse Engel, nu Heks X

    Het volgende potje.

    Is er nog vraag naar een 8ste potje?
    Zo ja, dan zoeken we nog een host daar ik volgende week op introweek ben en daardoor niet een potje kan hosten.