[Review] Capcom Fighting Collection – Alleen arcadeversies

De laatste jaren brengt Capcom allerlei klassieke games opnieuw uit als collecties voor de huidige generatie gameconsoles. Deze keer is het de beurt aan de Capcom-vechtspellen die iets minder bekend zijn in het Westen. In Capcom Fighting Collection zijn vijf spellen uit de Darkstalkers-serie, Cyberbots, Red Earth, Hyper Street Fighter II, Super Gem Fighter Minimix en Super Puzzle Fighter II Turbo opgenomen. Ook bevat deze collectie een Museum Mode met honderden illustraties en muziekstukken. Capcom Fighting Collection lijkt dus een ideale gameverzameling voor iemand die ooit begonnen is met gamen met Street Fighter II Turbo op een SNES. Of dat ook zo is, vertel ik je in deze review.

Voor (bijna) iedereen te spelen

Het opstarten van Capcom Fighting Collection gaat snel op de Nintendo Switch en gebeurt zonder veel poespas. De laadtijden van alle inbegrepen games zijn minimaal of zelfs praktisch niet merkbaar. Alles draait om zo snel mogelijk een van de tien spellen uit de lijst te kiezen en het gevecht te starten. Het loont echter om in de menu’s onder de min- en plusknoppen van de Joy-Con te kijken, voordat je een van de vechtspellen start. Je kunt namelijk van alles aanpassen bij elk van de tien games. De moeilijkheidsgraad, de speelsnelheid en het verloop van de aftelklok zijn bij elke game te veranderen. Afhankelijk van de gekozen game kan je ook de mate van schade bepalen en het ontgrendelen van geheime personages aan- of uitzetten.

Verder kun je alle knoppen naar eigen inzicht indelen en kun je een knop toewijzen aan een speciale beweging of een extra sterke aanval. Er hoeven niet de hele tijd ingewikkelde bewegingen met de linkerduim op de linkerstick of de richtingsknoppen van de Joy-Con gemaakt te worden. Dat laatste is niet alleen handig voor de beginnende speler, maar in het algemeen zijn Joy-Con niet de prettigste controllers voor het traditionele Capcom-vechtsysteem. Ook het D-pad op de Pro Controller ligt net iets te hoog voor vloeiende duimbewegingen voor de speciale bewegingen van de vechters. Ik adviseer de fanatieke spelers van Capcom-vechtspellen om een retrocontroller of een arcade fighting-stick te gebruiken. Alle inbegrepen games, behalve Super Puzzle Fighter II Turbo, hanteren hetzelfde vloeiende Capcom-vechtsysteem. De besturing is voor alle games geoptimaliseerd, bij geen enkele game is er een hapering merkbaar. Feit is wel dat het vechtsysteem niet voor iedereen is weggelegd en dat is wel iets om rekening mee te houden bij de eventuele aankoop van Capcom Fighting Collection.
Tot slot kun je ook input-lag naar wens aanpassen. Samen met de rollback netcode voor online gevechten zou dit tot een vlekkeloze online gameplay moeten zorgen. Tijdens de reviewperiode waren er echter geen online spelers te vinden. Het ontbreken van crossplay met andere consoles beperkt de kans op een online match natuurlijk nog verder.

Een bont gezelschap: Darkstalkers

Met vijf van de tien spellen in Capcom Fighting Collection ligt het zwaartepunt op de Darkstalkers-serie. Het fantasy-thema van Darkstalkers wordt kleurrijk weergegeven in de achtergronden en de speelbare vechters passen er perfect bij. Zo kun je bijvoorbeeld in een vampierkasteel vechten met Demitri de vampier en Morrigan de succubus en in een woestijnlandschap met Anakaris de ondode faraomummie.

Darkstalkers – The Night Warriors -, Night Warriors – Darkstalkers’ Revenge – en Vampire Savior – The Lord of Vampire – zijn beschikbaar in de Amerikaanse en de Japanse versie. Vampire Hunter 2 – Darkstalkers’ Revenge – en Vampire Savior 2 – The Lord of Vampire – zijn alleen in het Japans te spelen. Deze laatste spellen lijken door het cijfer 2 achter de titel vervolgspellen te zijn die alleen in Japan zijn uitgegeven, maar zijn feitelijk twee aangepaste versies van Vampire Savior – The Lord of Vampire -. Je mist weinig, als je het Japans niet machtig bent. Het zijn gelijk ook de enige twee spellen in de hele collectie die geen Amerikaanse versie hebben.

Het debuut: Red Earth

Red Earth of Warzard als Japanse versie is niet eerder op een console verschenen en debuteert dus als consolegame in Capcom Fighting Collection. Weliswaar kon je met enkele vechters uit Red Earth spelen in crossover-titels als Capcom Fighting Jam (ook bekend als Capcom Fighting Evolution) of Super Gem Fighter Minimix, die later in de review aan bod komt, maar het origineel bleef voorbehouden aan de speelhallen. In Red Earth kies je uit een beperkt aanbod van vier vechters en neem je het op tegen grote monsters die een alternatieve versie van de planeet aarde willen overnemen. Je krijgt het gevoel dat je een serie baasgevechten doet in Red Earth, maar dan met de gebruikelijke besturing van een Capcom-vechtspel.

Bestuur een vechtmachine in Cyberbots

Het concept van Cyberbots – Fullmetal Madness – wordt meteen duidelijk bij het kiezen van een personage. Je kiest namelijk eerst een bestuurder en vervolgens een van de robots, die geschikt is voor jouw gekozen bestuurder. Je neemt het op tegen andere bestuurders en hun robots. Hoewel de robots op het scherm er groot en log uitzien, bewegen ze vrij soepel door het beeld.

Capcom kan het toch niet laten

Een Capcom Fighting Collection zonder Street Fighter, dat kan natuurlijk niet. Capcom heeft ervoor gekozen om een versie van Street Fighter te nemen, die niet eerder op de Nintendo Switch is verschenen: Hyper Street Fighter II – The Anniversary Edition -. In deze versie kun je alle vechters van de Street Fighter II-generatie kiezen met de moveset van elke game waarin ze zijn verschenen. Ryu met de moveset van de originele Street Fighter II tegen Ken met de Super Combo uit Super Street Fighter II Turbo? Dat kan in deze game, maar je koopt Capcom Fighting Collection niet voor de beste versie van Street Fighter. Voor Nintendo’s hybride console zijn er dan ook betere versies van Street Fighter verkrijgbaar: Ultra Street Fighter II: The Final Challengers en Street Fighter 30th Anniversary Collection.

Vechten met glimmers in Super Gem Fighter Minimix

Tijdens de gevechten in Super Gem Fighter Minimix verschijnen er edelstenen in een drietal kleuren. Elke kleur vertegenwoordigt een van de speciale bewegingen. Hoe meer edelstenen van een bepaalde kleur je oppakt, hoe sterker die speciale beweging wordt. De vechters komen uit allerlei Capcom-vechtspellen en zijn allemaal weergegeven in chibi-stijl. Uit de komische animaties en luchtige verhalen blijkt dat de game zichzelf niet helemaal serieus neemt. Het is een leuke en goed speelbare parodie op de vechtspellen van Capcom. 

De oorspronkelijke Japanse versie heet Pocket Fighter en in het Westen is deze game ook destijds op de PlayStation 1 verschenen als Pocket Fighter. Ik vond het daarom opvallend dat de Amerikaanse versie in Capcom Fighting Collection opeens Super Gem Fighter Minimix heet, aangezien er gewoon een Engelse versie van Pocket Fighter bestaat. Daarover straks meer.

De vreemde eend: Super Puzzle Fighter II Turbo

Zoals de titel van de laatste game in de collectie doet vermoeden, is Super Puzzle Fighter II Turbo geen echt vechtspel. Je kiest een chibi-personage uit de vechtwereld van Capcom en je neemt het op tegen andere vechters. Niet in een echt gevecht, maar met soort potje Tetris of Puyo Puyo. Hoe beter jij het doet om jouw veld leeg te maken, hoe moeilijker jij het je tegenstander maakt om hetzelfde te doen. Ondertussen zie je de personages midden in het scherm elkaar klappen toedienen, maar met volledige concentratie op jouw speelveld zie je helaas weinig tot niets van dat gesimuleerde gevecht.

Je komt ogen en oren tekort

De spellen in Capcom Fighting Collection zijn pakweg 25 jaar oud en de games hebben hun originele pixel-designs behouden. De bekende Street Fighter-games van Capcom zijn altijd al kleurrijke vechtspellen geweest. Hetzelfde geldt voor de minder bekende andere titels uit Capcom Fighting Collection, ook al zijn de games wat ouder. De kleuren spatten van het scherm bij elk spel in deze collectie, terwijl elk spel ook z’n eigen unieke sfeer en stijl behoudt. Geen enkele game uit de verzameling vraagt het maximale van de Switch-hardware, dus beeld en geluid zijn net zo vloeiend als de eerder genoemde besturing.

In de menu’s kun je ook kiezen voor filters om een oude beeldbuis-tv na te bootsen. Je moet helaas wel uit het menu om te zien hoe zo’n filter eruit komt te zien in de spellen en zie je dus niet direct wat het verschil is tussen de optionele filters. Het was uiteindelijk voor mij het prettigst om het filter geheel uit te zetten. Ook kun je de beeldverhouding aanpassen en de eventuele zwarte zijbalken opvullen met een stukje artwork.

In Museum Mode kun je op je gemak een gigantische verzameling aan artwork voor de tien games bekijken. Er zit van alles tussen: origineel artwork, concept-art, illustraties voor promotiemateriaal en zelfs afbeeldingen uit de originele handleidingen. Daarnaast kun je ook zonder de spanning van een intens gevecht genieten van de complete soundtrack van elke game. Er is zelfs gedacht aan een repeatknop, zodat je de hele soundtrack van een game continu kan beluisteren.

Arcadeversies

Elk van de tien inbegrepen spellen in Capcom Fighting Collection is de arcadeversie van de desbetreffende titel. Ook al bestaat er een consoleversie van een game, zoals de eerder genoemde Engelse versie van Pocket Fighter voor de PlayStation 1, is voor deze collectie de Amerikaanse arcadeversie Super Gem Fighter Minimix gekozen. Dat heeft als voordeel dat je vanaf het opstartscherm snel een potje kan knokken in een van de tien spellen. Als iemand die met consoleversies van de verschillende Capcom-vechtspellen is opgegroeid, vind ik de arcadeversies nogal kaal aanvoelen.

Een simpele versus-modus om met z’n tweetjes offline op hetzelfde scherm tegen elkaar te spelen zit in geen enkele game. In plaats daarvan moet speler 2 een fictief muntje inwerpen door op de rechterstick of de plusknop van de Joy-Con te drukken om het gevecht van de CPU over te nemen. De verliezer van het gevecht moet ook telkens een fictief muntje inwerpen als continue, terwijl de winnaar niet van personage kan wisselen. Dan is de lol er wel gauw van af om offline met z’n tweetjes te spelen. Omdat het alle tien arcadeversies zijn, ontbreken dus ook de andere spelmodi uit de consoleversies, bijvoorbeeld een survival mode of een time attack mode. Ik zou graag zien dat gamecollecties als deze uitgebracht worden met consoleversies, voorzover er consoleversies van die games bestaan.

Wat wel in Capcom Fighting Collection zit, is een Training Mode voor elke game. Je kunt daarin oefenen tegen een dummy-personage en tegelijk alle input-data en toegebrachte schade aflezen. Ook zijn quick saves tijdens elk moment van spelen mogelijk, een functie die inmiddels standaard is bij heruitgaven van klassieke games. Wat mij betreft een schrale troost voor het gemis van de spelmodi van de consoleversies. 

Digitaal vs. fysiek

Voor €39,99 kun je Capcom Fighting Collection kopen in de Nintendo eShop en dat is een prima prijs voor een verzameling van tien klassieke en degelijke vechtspellen met bijbehorende soundtracks en artwork. Verzamelaars van fysieke versies in de Europese regio zijn helaas aangewezen op dure importversies van de gamecollectie, omdat Capcom zoals gebruikelijk lak heeft aan deze regio. Het dubbelpak met fysieke versies van Capcom Fighting Collection en Street Fighter 30th Anniversary Collection wordt zelfs alleen in Japan uitgebracht. Alleen voor de zeer fanatieke verzamelaar zal het de forse meerprijs waard zijn voor een fysieke importversie met arcadespellen.

Conclusie

Bij Capcom Fighting Collection ligt de nadruk op single player offline en online spelen, aangezien alle spellen arcadeversies zijn. Wil je echter vooral online een potje knokken en bezit je ook een PlayStation of Xbox, koop de collectie dan voor een van die consoles. Bij gebrek aan crossplay is de verwachting dat je op de Switch weinig online tegenstanders zult vinden. Wil je vooral offline en eventueel in handheld aan de slag met voorheen moeilijk verkrijgbare Capcom-vechtspellen als Darkstalkers en Red Earth, dan zit je goed met Capcom Fighting Collection op de Switch.

+ Solide en vloeiende gameplay van klassieke Capcom-vechtspellen
+ Eerste consolerelease van Red Earth/Warzard
+ Complete serie Darkstalkers
+ Volledig aanpasbare instellingen
+ Rollback netcode en aanpasbare input-lag

– Bevat alleen arcadeversies
– Simpele versus-modus ontbreekt
– Geen crossplay met andere consoles
(- Geen fysieke versie voor de Europese regio)

DN-Score: 7,0