[Review] Legend of Mana

De Legend of Mana die uitkomt voor de Nintendo Switch is zeker niet dezelfde als de Legend of Mana die je wellicht vroeger hebt gespeeld. Het is namelijk een remaster waarbij de grafische en audiovisuele content wat bijgeschaafd zijn. Zo heeft het spel niet meer de waas die vaker bij oude games te zien is en is de muziek gearrangeerd. Naast dit heeft deze remaster ook een nieuwe minigame, waarbij je een simpel bordspelletje met je huisdier kunt spelen. Nu is de vraag nog, is de Legend of Mana-titel het waard om te kopen? Of is de gameplay zodanig verouderd tot het punt dat het niet meer plezierig is om te spelen? Je leest het in deze review!

Er was eens… de Mana Tree

Het spel opent met een droom over een grote majestueuze boom, de ”Mana Tree”. Deze Mana Tree lijkt centraal te staan in bijna alle games van de Mana-reeks. Het lijkt op het eerste gezicht een normaal begin van een doorsnee RPG-titel. Niets is minder waar, aangezien je al snel voor een lege wereldkaart komt te staan. Nu vraag je je misschien af, zit er dan geen content in deze game? Naja niet helemaal, aangezien je deze wereldkaart zelf moet gaan vullen met artefacten die je vindt door het spel heen. Het spel geeft je geen draad om te volgen en zo moet je zelf de wijde wereld van Legend of Mana intrekken om deze geheimen te vinden.

Zo zijn er een groot aantal ”sidequests” verspreid over de hele wereld, veel ervan kun je missen door bepaalde keuzes die je maakt. Zo kan de plaatsing van artefacten er al voor zorgen dat je wellicht een sidequest of een scene mist. Dit is ook de reden dat je wellicht niet aan de 100% komt in je eerste playthrough zonder een guide. Ondanks dat de sidequests heel leuk zijn en er genoeg van zijn, mistte ik op bepaalde momenten wel echt een écht hoofdverhaal. In dit spel wordt het verhaal verteld vanuit de sidequests zelf. Zo worden er nooit expliciet dingen benoemd die je als een samenhangend hoofdverhaal kunt zien. Dit kan al iets zijn waar je je als JRPG fan aan kan gaan storen, het spel pakt een RPG namelijk heel anders aan dan normaal het geval is.

In het diepe

Legend of Mana is daarom vooral voor mensen die graag eens een titel willen spelen die je vrijwel niks uitlegt en die je vrijwel meteen in het diepe duwt. Ja, er zijn wel wat tutorials in het spel maar deze leggen bij lange na niet alles uit. Om de complete uitleg te krijgen, moest ik al snel aspecten van het spel opzoeken. Dit vond ik persoonlijk wel wat jammer, aangezien ik zelf wel iemand ben die tenminste iets van een leidraad wil hebben. Wel heb je dankzij het artefactensysteem een gameplay flow die totaal niet lineair is. Je hebt dan wel de perfecte manier om ze neer te zetten en 100% in een run te halen, maar dat zou ik niet aanraden voor de eerste playthrough. Als je Legend of Mana al besluit te kopen, speel het dan op de manier waarop de makers dat willen.

Het leek soms wel of dit spel zijn eigen leerproces had, aangezien het spel dingen anders aanpakt dan reguliere RPG’s. Je moet heel kritisch kijken naar de NPC’s in het spel en zelf beslissen wie je eventueel een sidequest geeft en wie niet. Zo heb je vroeg in het spel al een moment waar je de keuze hebt om een sidequest te doen die je eigenlijk later moet doen als je in één playthrough de 100% wilt halen. Deze wordt vrijwel direct duidelijk als je begint te spelen, terwijl het artefact die je daadwerkelijk als eerste moet doen helemaal achterin het stadje ligt. Maar nogmaals, dit zijn dingen waar je je niet druk over hoeft te maken als je het niet erg vind om een spel meerdere keren uit te spelen.

Hack and slash!

Terwijl sommige artefacten leven blazen in steden vol met leven, geven andere artefacten leven aan dungeons vol met dodelijke monsters. In het begin van je avontuur heb je de keuze om uit een vrouwelijke of mannelijk silent protagonist te kiezen. Naast je geslacht, heb je de keuze om een class te kiezen. Je hoeft je over deze keuze niet te druk te maken, aangezien je altijd later in het spel een ander wapen kunt kopen. Let er wel op dat elke class een andere voortgangsmeter heeft. Zo zijn de skills die je met een boog leert onbruikbaar voor bijvoorbeeld een zwaard. Het spel zelf hanteert een hack and slash speelstijl, waarbij je met skills en normale aanvallen de monsters verslaat. Zodra je in een dungeon een monster tegen het lijf loopt, start een gevecht.

Zelf heb je de keuze uit aanvallen, schild gebruiken, springen en het gebruiken van een speciale skill. Deze speciale skill kun je enkel en alleen gebruiken als je speciale meter vol is, let hier dus op. Het gevechtssysteem is niet het meest bijzondere staaltje vechten dat ik ooit in een spel heb gezien, but it does the job. Om het vechten nog leuker te maken, geeft het spel je de keuze om met twee spelers te spelen. Hiermee neemt de tweede speler volledige controle over de NPC/huisdier die momenteel bij je is. Elk spel is leuker als je het met zijn tweetjes speelt!

Je eigen huisje

Middenin de chaos van alle artefacten, heb je een eigen huisje. In je eigen huisgebied kun je enkele dingen ondernemen. Zo kun je zelf fruit groeien om aan je monstertjes te geven, zelf monstertjes houden en nieuwe uitrusting maken in je eigen smith. Ook heb je een raar cactus huisdiertje die maar al te graag wilt dat je verhalen verteld aan hem over je reis. Zodra je een verhaal hebt verteld en naar de beneden verdieping verkast, rent de cactus naar een blad en schrijft daar alles op wat je aan hem hebt verteld. Na een tijd heb je een mooi gevuld avonturenboek waarin al je avonturen gedocumenteerd staan. Let wel op: je moet na een sidequest altijd met hem praten, anders schrijft hij niks op. Zo heb je naast je avonturen nog genoeg om te ondernemen in je thuisbasis! Verder vond ik het wel fijn om een thuisbasis te hebben, aangezien het wel rust geeft naast de drukke steden en dungeons.

Helaas moet je om bepaalde dingen vrij te spelen in je thuisbasis, wel weer bepaalde sidequests hebben gedaan. Dit gedeelte van het spel vond ik wel wat minder, aangezien ik niet hou van aspecten van het spel die je kunt missen. Zo jaag je de spelers al redelijk snel op de kast voor het casual spelen van je spel. Wat niet altijd een heel positief iets is.

Verdwaald

Dit spel heeft hands down een van de mooiste pixel art assets die ik ooit in een spel heb gezien. Zo is het duidelijk te zien dat dit spel aandacht heeft besteed aan het visuele gedeelte. Wel heeft het visuele aspect van het spel wat nadelen, vooral als je wilt navigeren door een grote dungeon. Zo is het soms niet duidelijk waar je heen moet gaan in een dungeon en dit komt vaak omdat het visueel niet goed is aangegeven. Als voorbeeld heb je redelijk vroeg in het begin een level waarbij je veel puin om je heen hebt. Juist omdat er veel aan de gang is op het scherm, voelde het op momenten heel onduidelijk over waar de openingen zaten naar andere gebieden. Dit vond ik persoonlijk wat jammer, aangezien dit wel verholpen had kunnen worden in de remaster. Een ding is duidelijk, de Legend of Mana-titel vind het maar al te leuk om dingen onduidelijk te maken voor zijn spelers.

Het beste aspect van dit spel is redelijk makkelijk te benoemen, aangezien de muziek in dit spel magisch is. Het weet bepaalde gevoelens in je op te wekken naarmate je door een gebied heen loopt. Zelfs als het spel zelf niet echt een duidelijk hoofdverhaal heeft, weet de muziek toch een verhaal te vertellen. Als een OST dat met mij kan doen, is het in mijn boek een hele goeie samenstelling van muziek. De persoon die de muziek gearrangeerd heeft, wist duidelijk wat hij aan het doen was.

Conclusie

De Legend of Mana is het perfecte spel als je even wat anders wilt dan je typische 40 tot 60 uur durende RPG. Een playthrough van de Legend of Mana duurt nog geen 20 uur. Zo past dit spel perfect in je arsenaal als een game die je tussendoor speelt. Ja, het spel is vaak redelijk onduidelijk in het uitleggen van de vele functies die het spel te bieden heeft. Maar als je het spel eenmaal door hebt, is het wel echt een leuke titel. Wees er wel op voorbereid dat je veel moet gaan googelen in het begin. Op het visueel en audiovisueel vlak heb je echter niks te klagen als het op dit spel aankomt.

+ Geweldige OST

+ Prachtige pixel art

+ Is niet lineair en promoot meerdere playthroughs

+ Meer dan genoeg keuze in wapens en speelstijlen

+ Is uniek, vooral met het artefactensysteem waarbij je zelf een wereldkaart samenstelt.

– Je kunt redelijk makkelijk sidequests missen en er ontbreekt een concreet hoofdverhaal

– Is redelijk onduidelijk in het uitleggen van de functies die het spel te bieden heeft

– Gebieden zijn soms iets té versierd, waardoor navigeren in een gebied soms onnodig moeilijk wordt

DN-Score: 8