[GAMESCOM] The Legend of Zelda: Breath of the Wild

De eerste demo van The Legend of Zelda: Breath of the Wild bestaat uit het ontdekken van The Great Plateau. Hierbij waren er geen restricties en je werd niet aan de hand meegenomen. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat je “in the middle of nowhere” werd gedropt en de nog onbekende wereld naar eigen inzicht mocht verkennen. Het was dan ook zoeken naar herkenningspunten die al snel had gevonden werden, zoals The Temple of Time en verschillende torens die ver boven alles uit staken. Tijdens de gemaakte reis naar de verschillende locaties had ik tijd om te wennen aan de controls, want ze voelen net wat anders dan in de voorgaande titels. Dit had te maken met dat Link handmatig kan springen; dat weer nieuwe mogelijkheden met zich mee brengt. Tijdens een sprong kan je verschillende items gebruiken, zoals de Sailcloth om in de lucht te zweven, maar ook een schild om van een gebergte af te glijden.

De reis die ik vervolgens maakte kwam ik een Bokoblin-kamp tegen. Roekeloos als dat ik ben ging ik vrijwel direct het gevecht aan. Maar zoals vaker, wordt dat net zo hard afgestraft en was mijn beloning een “Game Over”-scherm. Ik had dan ook niet stil gestaan dat de wapens in Breath of the Wild kapot kunnen gaan en dat de A.I. wat slimmer is dan in de voorgaande titels. 

Nadat Link weer op het beeld tevoorschijn kwam zag ik een Shrine in de buurt. Logischerwijs vervolgde ik mijn reis naar de desbetreffende Shrine en was reuze benieuwd wat mij te wachten stond. Het desbetreffende gebouw zou mij de kracht Magnesis schenken, maar dit was in de demo al vrij gespeeld. Desondanks doorliep ik de Shrine, welke een paar puzzels kende waarbij de nieuwe kracht centraal stond. Hoewel Magnesis niet in de buitenwereld van Breath of the Wild te testen was, is dit wel weer zeer vernieuwend. Het is te hopen dat Breath of the Wild veel van dit soort nieuwigheden heeft.

De speelsessie kwam kort na het verlaten van de Shrine tot een einde. De wereld van Breath of the Wild heeft bijzonder veel te bieden. Het is echter wel zoeken naar wat je moet doen en is het niet meteen duidelijk wat er van de speler verwacht wordt. Maar ik denk dat dit, met dank aan een verhaal en verschillende quests, in de volledige versie wel goed zal komen.

Het tweede gedeelte van de demo is verhaal gedreven, Natuurlijk kan je wel vrij rondlopen als je dat zou willen, maar het is toch leuk om een beetje gevoel van het begin van de game te krijgen. Zoals elke Zelda-game begint Breath of the Wild met het ontwaken van Link. Je komt er al snel achter dat de held jaren in een coma is geweest na het redden van Hyrule en nu zijn herinneringen kwijt is geraakt. Eenmaal uit je grot ontmoet je al snel een oude man, die je meteen een paar opdrachten geeft. Zo moet je naar de verwoeste Temple of Time en Sheika Torens activeren. Zodra je dit hebt gedaan komt de oude man weer tevoorschijn om je te vertellen over de Sailcloth. Als je hem wilt zal je eerst een paar Shrines moeten bezoeken, alleen kreeg ik te weinig tijd om dit daadwerkelijk in de demo te doen.

Zelfs in dit voorproefje van het spel, wat zich afspeelt in een klein van stukje Hyrule, krijg je zo’n enorme bewegingsvrijheid dat een demo van 20 minuten eigenlijk veel te kort is om alles te doen. Onderweg naar je doelen kom je zoveel afleidingen tegen: van Bokoblin-kampen tot het vinden van een hakbijl om bomen mee om te hakken. Niet alleen is er veel te zien in de wereld, maar de controls zijn ook net even wennen. Link kan nu namelijk voor het eerst springen en klimmen.

Helaas kwam mijn sessie door al het onnodige rondlopen net ten einde voor ik mijn eerste Shrine had bereikt, maar deze demo maakte mij nog meer hyped voor deze game dan dat ik al was. Alle vernieuwingen ten opzichte van andere Zelda-games maken Breath of the Wild enorm fris en hoewel ik niet het gevoel had dat de serie een vernieuwing nodig had, ben ik er erg blij mee. Het geeft het spel een stuk meer diepgang en geeft je weer echt het ontdekkingsgevoel.