Home Reviews Fate/EXTELLA: The Umbral Star

[REVIEW] Fate/EXTELLA: The Umbral Star

Fate/EXTELLA: The Umbral Star verscheen eerder al voor de PlayStation 4 en de PS Vita. Nu is de game ook beschikbaar op de Nintendo Switch. Een aanwinst of niet?

In Fate/EXTELLA: The Umbral Star draait alles om vechten, vechten en nog eens vechten. De game is gebaseerd op de anime-reeks en de visual novels. In het spel kom je speelbare personages tegen uit meerdere Fate-games, die je vanuit drie verschillende perspectieven kunt volgen. Voor fans van de anime-reeks zullen er bovendien voldoende herkenbare personages zijn. Zelf kende ik de serie totaal niet en dus moest ik de nodige research doen om in elk geval een beetje te weten met welke serie we nu eigenlijk te maken hebben. En zelfs dan is het nog een flinke opgaaf om alles enigszins te begrijpen…

Na oorlog komt vrede?

Fate/Extella is een single-player action game waarin je de rol van Master op je neemt. Als Master werk je samen met zogenaamde servants die elk een eigen bijzondere kracht bezitten.  Dit alles speelt zich af na de Holy Grail War welke je wellicht nog kent van eerdere games in de serie. Nu jij als Master de oorlog hebt gewonnen, heb je controle gekregen over de Moon Cell Automaton Computer en ben je ‘Koning’ geworden. Hierdoor heb je een Regalia Ring gekregen. Deze ring stelt je in staat de servant over te nemen van een andere Master. Klein probleem: jij bent niet de enige Master die deze ring in het bezit heeft. Wellicht klinkt het verhaal allemaal wat gek aan. Het is typisch Japans en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat wanneer je je in de anime-reeks verdiept, deze nog best goed bij de serie lijkt te passen. Ken je de serie niet, dan zal het verhaal nog wel eens best verwarrend kunnen zijn voor je. Leuk (of wellicht nog verwarrender) is ook dat je drie verschillende verhalen kunt volgen, verteld uit het perspectief van drie verschillende personages. Dit zijn Nero, Attila en en Tamamo.

Vechten, vechten en nog eens vechten

Als je een goed voorbeeld zoekt van een spel waarbij je vrijwel alleen maar op knoppen aan het rammen bent om zodoende hordes aan vijanden te verslaan, dan is Fate/Extella een perfect voorbeeld. Combat staat letterlijk centraal in de game. Constant ben je bezig velen vijanden te verslaan in combinatie met het ‘veroveren’ van strategische locaties. Deze zogenaamde districten herover je dan van je tegenstander. Naast het standaard schoppen en slaan kun je ook gebruik maken van speciale combo’s. Met speciale ‘super aanvallen’ kun je bovendien extreme hoeveelheden aan vijanden in een keer met de grond gelijk maken. Opvallend is overigens dat het regelmatig gebeurd dat vijanden niets doen als jij ook niets doet. Zo kan je soms gewoon stil staan zonder dat er wat gebeurd. Dat geldt overigens niet voor de mini-eindbazen die je veelvuldig tegenkomt. Deze kunnen soms behoorlijk pittig zijn om te verslaan. Hieruit blijkt tevens dat het ‘moeilijk doen’ met combo’s niet veel loont. Simpelweg schoppen en slaan combineren met super aanvallen is in veel gevallen het beste. Dat is jammer want het maakt de game op den duur vrij repetitief.

De gevechten worden afgewisseld met stukken uit het verhaal. Ondanks dat dit soms wel erg lang duurt, zijn de ingesproken stemmen wel erg goed gedaan. Er wordt doorgaans veel gepraat maar eigenlijk weinig echt gezegd. Echter geldt ook hier dat je van het hele gebeuren weinig zal snappen als je niet bekend bent met de serie. Het hele gebeuren wordt verder vrij redelijk in beeld gebracht. Niets spectaculairs wat niet op de PS Vita had kunnen draaien, maar verzorgd oogt het allemaal wél. Daarnaast blijft de game soepel draaien, ook bij grote hoeveelheden vijanden tegelijk in beeld. De muziek is typisch Japans en past goed bij het spel. Zoals eerder gezegd zijn ook de stemmen goed ingesproken en deze passen prima bij de game alsmede bij de serie zelf.

Een ding is zeker; wanneer je fan bent van de Fate/EXTELLA-serie dan ga je veel plezier aan de game beleven. Ken je de serie echter niet, dan is het spel lastig aan te raden omdat je er weinig van zult snappen. Desondanks zit er wel veel originaliteit en content in het spel en is de kwaliteit van de personages met bijbehorende stemmen wel dik in orde. Ook het vechtsysteem is stabiel, al gaat deze wel vrij snel in herhaling vallen. Een ‘slecht’ spel kan ik het dan ook niet noemen. Dat neemt niet weg dat de game wel wat toegankelijker had mogen zijn voor spelers die niet bekend zijn met de serie zelf.

+ Geweldig voor fans van de serie
+ Veel content
+ Gameplay zelf erg toegankelijk en eenvoudig op te pakken

– Vechtsysteem valt in herhaling doordat simpel meppen vaak het beste werkt
– Grafisch niet heel bijzonder
– Ontoegankelijk voor diegene die de serie niet kennen

Eindcijfer 6.9

3 REACTIES

  1. Ik mis de bijna verplichte vergelijking met de welbekende ‘warriors’ franchise (met Hyrule warriors voor Nintendo fans het bekendst).
    Hoe houdt het stand tov die games? Aangezien dat ook knoppenrammers met veel content zijn met een wazig verhaal.

    Ook de term ‘soepel’ kan je op meerdere manieren opvatten. Kan ik hieruit opmaken dat die constant 60fps draait of…?

    Daarnaast mis ik nog een stukje over portable vs docked mode en wat de eventuele meerwaarde van deze port zou zijn tov eerdere versies (normaal zou ik zeggen dat je het overal kan spelen, maar omdat ie ook al op Vita uit is geldt dat niet helemaal meer).