Moordzaken die je in een uur kunt oplossen: dat is de kern van de verhalen in Makoto Wakaido’s Case Files. Hoewel de avonturen van rechercheur Wakaido oorspronkelijk alleen in Japan als mobile games zijn uitgebracht, kan dankzij deze bundel ook de rest van de wereld kennismaken met zijn compacte pixelmysteries. Is deze game jouw tijd waard, of zijn dit uren die je nooit meer terugkrijgt?
Mysteries van een uurtje
Met een term als ’trilogie’ in de titel zou je het niet verwachten, maar deze game bestaat uit vier losse verhalen: de drie die oorspronkelijk in Japan als mobile games zijn uitgekomen en een nieuwe vierde zaak. In ieder verhaal is het jouw taak om een moord op te lossen. Door met betrokkenen te praten en je omgeving te onderzoeken, verzamel je steeds meer stukjes van de puzzel. Als je nieuwe aanwijzingen ontdekt, kun je deze bespreken met personages die je eerder al hebt ondervraagd. Zo kom je langzaamaan dichter bij de waarheid. Aan het einde van elk ‘hoofdstukje’ in een verhaal krijg je een paar vragen om de feiten weer even op een rijtje te zetten. Op deze manier blijft het verhaal overzichtelijk en wordt voorkomen dat je door de bomen de moordenaar niet meer ziet.
Het spel is niet erg uitdagend. Je bent vooral van locatie naar locatie en getuige naar getuige aan het lopen om bewijsstukken te bemachtigen. Toch vond ik dat niet erg. De verhalen waren namelijk vermakelijk genoeg (al ietwat vergezocht) en omdat er steeds maar een klein tipje van de sluier wordt opgelicht, bleef het ook spannend. Dat de verhalen per stuk maar ongeveer een uur duurden vond ik ook een pluspunt: deze game functioneert perfect als tussendoortje wanneer je even geen zin hebt om je in iets groots vast te bijten.
Bloederige blokjes
Ik heb een zwak voor pixelart, en deze stijl past ook goed bij de sfeer van deze game. Als je direct aan het begin van het eerste verhaal al wordt geconfronteerd met een blokkerige man zonder hoofd, zet dat natuurlijk meteen de toon. Ook het grauwe kleurenpalet en de muziek dragen bij aan de ‘film noir’ uitstraling. Dat zie je in alle verhalen terugkomen.
Maar waar de stijl door alle verhalen consistent is, geldt dat niet zozeer voor de presentatie. Het is duidelijk dat de verhalen niet allemaal tegelijkertijd zijn gemaakt. Ik vond elk deel opvallend leuker dan het deel daarvoor. Zo heeft elk verhaal bijvoorbeeld wat kleine ‘quality of life’ verbeteringen ten opzichte van die daarvoor. Zo kan je in het eerste verhaal locaties bezoeken vanuit een soort menu, terwijl je vanaf deel 2 een kleine kaart te zien krijgt. En in latere delen kan je vanaf diezelfde kaart ook bekijken welke personen er op een locatie aanwezig zijn in plaats van overal steeds lukraak langs te lopen. Het is jammer dat ze deze verbeteringen niet overal hebben doorgevoerd voor deze bundel.
Ontknoping
Om deze review, in de trant van de game, kort te houden: ik heb me goed vermaakt met Makoto Wakaido’s Case Files. Verwacht geen uitdagende gameplay à la Ace Attorney of Danganronpa, maar vier ontspannen en interactieve detectiveverhaaltjes waar je in een uur doorheen wandelt. Het is jammer dat de verbeteringen uit de latere delen niet zijn verwerkt in de eerdere zaken, maar dat doet aan de verhaaltjes weinig af. Ik ben benieuwd of we in de toekomst nog iets van Makoto Wakaido gaan horen!
+ Kort maar krachtig
+ Mooie pixelart
– Weinig uitdagend
– Soms wat vergezocht
DN-score: 7
