[REVIEW] Story of Seasons: Trio of Towns

Het is weer tijd voor het geromantiseerde boerenleven. 

Aaah, het boerenleven. De schoonheid van hard maar eerlijk werk, waarin je het land onderhoud en je dieren gelukkig maakt. In het echte leven is dat natuurlijk niet zo’n feestje, maar in de digitale wereld is het een populair thema. Duizenden gamers beginnen maar al te graag aan een nieuw avontuur waarin jij, vaak als iemand die met niets begint, de mouwen opstroopt om een boerderij te bouwen.

De nieuwste telg in dit genre is “Story of Seasons: Trio of Towns”. Om daar even een klein beetje achtergrond bij te geven: Story Of Seasons Trio of Towns is het tweede deel in de Story of Seasons reeks, een serie die ontstond nadat het originele team dat aan Harvest Moon werkte uiteen viel.  Je hoeft dus ook niet te verwachten dat Story Of Seasons iets compleet nieuws doet op het gebied van boerderij simulator games, want het spel is in essentie hetzelfde. Toch zitten er een aantal originele ideeën in, die de game net even wat hoger tillen dan eerdere Harvest Moon-games.

You can’t tell me what to do! 

Het verhaal begint met een flashback, waarin je erachter komt dat jou personage altijd al iets heeft gehad met het boerenleven. Hij of zij heeft daar echter nooit iets mee gedaan, tot op de dag dat je te horen krijgt dat jullie familie vanwege je vaders werk alweer moet verhuizen. Jij hebt daar alleen deze keer geen zin in en besluit je geluk te beproeven op het platteland. Die beslissing valt niet direct goed bij de familie, waar je in een (veel te lange) cutscene ruzie krijgt met je vader, die daarna alleen maar een boerderij voor je regelt zodat je zelf kunt ervaren dat je gaat falen in de agrarische sector. Het hele uitgangspunt van de game is dus eigenlijk een enorme “F*** you” tegenover je vader.

Dat verhaal is natuurlijk flinterdun, maar daar gaat het verder ook niet om. Het meeste plezier komt uit het onderhouden van je boerderij. Je begint in een karig hutje met wat gereedschap en zaden, en probeert met veel geduld en wilskracht langzaam een goed werkende boerderij op te bouwen. Je dagen zien er in het begin dan ook best simpel uit: plant een zaadje, geef water, oogst, verkoop je oogst, koop nieuwe zaden, plant zaden en ga zo maar door. Net zoals in andere games in dit genre werkt het spel met tijd, waarin één in-game dag ongeveer 8 minuten duurt. Uiteindelijk draait de gehele gameplay dan ook om time-management, waarin je probeert zo goed mogelijk je tijd te benutten en op tijd bij de winkel te zijn om je producten te verkopen of nieuwe zaden te kopen.  Story Of Seasons verandert niets aan deze formule, maar dit is absoluut niet vervelend. Wat SoS namelijk heel goed doet is ervoor zorgen dat deze routine uitgebreid wordt, en in feite nooit gaat vervelen. Dit brengen ze langzaam op gang ( iets te langzaam als je het mij vraagt) , maar op het moment dat het loopt kunnen de grote aantallen keuzes die je in je dagelijkse routine probeert op te nemen je gaan duizelen. Binnen ongeveer 3 weken aan in-game tijd zul je naast het verbouwen en oogsten van je land ook dieren kunnen houden en verzorgen, je huis kunnen verbouwen, nieuwe gebouwen of cosmetica op je land kunnen plaatsen en de indeling daarvan kunnen veranderen, je gereedschap op allerlei vlakken kunnen verbeteren, kunnen vissen, in de mijn kunnen werken, kunnen koken en nieuwe kleren laten maken om je uiterlijk aan te passen. En hoewel je tot geen van die dingen verplicht wordt hebben ze wel elk aandacht nodig om beter te worden. Elk van die onderdelen heeft namelijk zijn eigen eisen, en het opzetten van een dagelijks routine om aan die eisen te kunnen voldoen of plannen en sparen voor bijvoorbeeld een nieuw gebouw is dan ook het leukste aan dit soort games.

Vriendjes worden met iedereen. 

Maar naast het onderhouden van je boerderij heb je ook een sociaal aspect waar je aan zult moeten denken. Spelers van soortgelijke games zullen weten dat het belangrijk is om contacten te onderhouden met de rest van de personages. Je zult personage’s kunnen begroeten en cadeaus kunnen geven waardoor je vriendschap stijgt. Wanneer je genoeg bevriend raakt met iemand zul je meer over zijn achtergrond te weten komen, waardoor het na verloop van tijd voelt alsof je deel uitmaakt van een community. Personages gaan jou ook groeten, komen bezoekjes brengen aan de boerderij en je kunt zelf, in specifieke gevallen, met sommigen daten en trouwen. Trio of Towns gooit deze formule enigszins overhoop door hier toegang te geven aan drie dorpen, elk met hun unieke cultuur, goederen en personages. Nieuw is dat je naast individuele personages ook een band met een dorp kunt opbouwen. Dit doe je door part-time werk voor ze te doen of je spullen te verkopen aan één van de dorpen.  Als je band met een dorp omhoog gaat zullen de dorpelingen je meer vertrouwen en meer spullen beschikbaar stellen die je kunt kopen.

Het idee van drie dorpen zorgt verder voor een levendige uitstraling.  Alhoewel er een grafische stijl gebruikt wordt waar je van moet houden zijn er overal dieren en insecten te vinden, die trouw blijven aan de omgeving waar ze zich in bevinden. Zo zul je merken dat er vooral schildpadden en paradijsvogels voorkomen in het tropisch dorp, terwijl er wasberen en Shiba Inu (een populaire Japanse hond soort) rondlopen in het traditionele dorp. De personage’s zijn verder ook niet gebonden aan hun dorpen, en je zult ze ook tegenkomen terwijl ze aan het wandelen of met andere NPC’s aan het praten zijn. Het voelt hierdoor aan alsof de rest van de wereld ook gewoon leeft, en jij je daar tussen in bevindt. Ook de muziek, hoewel simpel, draagt mee aan de levendige sfeer die de game neer probeert te zetten.

Grootste plus en min punten

Het grootste verschil met andere boerderij simulaties zijn echter de anti-frustratie mechanieken die zijn ingebouwd. Zo pluk en zaad je planten bijvoorbeeld niet één voor één, maar met een heel veld tegelijkertijd.  Niet alleen heb je er zo minder werk van, maar je verdient er ook meer geld mee. Dit zorgt ervoor dat de game over het algemeen veel sneller gaat, omdat je sneller nieuwe voorwerpen en uitbreidingen kan kopen. Een ander voordeel is deeltijd werk. Dit zijn kleine opdrachtjes die aangeboden worden, en deze zijn bijna altijd wel beschikbaar. Op een aantal zeer specifieke opdrachten na is dit een prima manier om je tijd te verdoen. Er zijn namelijk altijd dagen waarin je teveel tijd hebt of geen geld kan verdienen omdat je oogst nog niet klaar is. Deze opdrachtjes zorgen dan voor het tijdverdrijf en het geld dat je op zulke dagen anders zou mislopen. Een kleine handigheid is verder dat sommige opdrachten je meteen naar het dorp teleporteren waar je de opdracht moet uitvoeren.  Stel dat je daar toch moet zijn is dit een snelle manier om van A naar B te komen, tenminste, tot de verschillende taxi’s worden vrijgespeeld.

Persoonlijk vind ik Story Of Seasons dan ook een hele fijne nieuwe toevoeging aan het genre. Het grootste minpunt blijft echter het verhaal en de verschillende cutscenes die dit met zich meebrengen. De meeste cutscene’s kun je namelijk niet overslaan, en vooral in het begin wordt je er mee doodgegooid. Het probleem is echter dat de personage’s reageren op wat ze zeggen door middel van een kleine animatie. Een leuke animatie? Oh nee. De personages staat sowieso voor het grootste gedeelte zo stijf als een plank, en de simpele animaties houden niet meer in dan verwoed nee schudden of hartjes boven je hoofd laten verschijnen. Deze duren in verhouding alleen erg lang en na één of twee cutscenes heb je alle mogelijke animaties wel gezien. Sommige cutscenes gaan daarnaast veel te lang door, met informatie die verder niets doet of toevoegt aan het verhaal of de achtergrond van een NPC.

Conclusie

Story Of Seasons: Trio of Towns behoort tot een bepaald genre games waar je van moet houden. Het zijn geen games die op actie gebaseerd zijn, en alhoewel de NPC’s een grote rol spelen in het hele dorpse-platteland gevoel zijn de achtergronden ook niet heel diep uitgewerkt. Maar daar gaat het dus ook niet om. Dit soort games gaan om de rust, om de dagelijkse routine van een boerderijtje onderhouden en een simpel leventje te leiden. Het zijn games om bij weg te dromen op de bank, met een dekentje en een warme kop chocolademelk.  Alles is lief, vriendelijk en luchtig, en zo moet het ook.  Het biedt alleen niets nieuws. Naast het feit dat er hier meerdere dorpen zijn is het eigenlijk niets nieuws onder de zon, maar het is wel beter uitgewerkt dan in eerdere titels. Er zijn een aantal kleine maar cruciale anti-frustratie dingetjes toegevoegd,  en alhoewel het langzaam op gang komt houdt het daarna een tempo aan dat ervoor zorgt dat je het langere tijd wilt blijven spelen.

+ Aantal anti-frustratie opties die de game helpen ten opzichte van andere games.
+ Meerdere dorpen, geeft de game een levendige sfeer
+ Heel snel heel veel mogelijkheden.
+ Game heeft een goed tempo waardoor je het wil blijven spelen

– Bied verder niets nieuws.
– Cutscene’s zijn vaker vervelend dan leuk en duren veel te lang
– Gameplay is niet voor iedereen.

Cijfer: 7.5