[Review] The Super Mario Bros. Movie – Een hilarische achtbaanrit vol herkenning!

Van loodgieter tot tennis pro en van kartcoureur tot olympisch atleet. We hebben Nintendo’s iconische mascotte door de jaren heen al in tientallen games en oneindig verschillende gedaanten voorbij zien komen. Het is wat dat betreft vreemd dat we na al die jaren nog nooit een (goede) film over de welbekende platformheld hebben gezien. Nu gamefilms en -series in opmars zijn en de kwaliteit eindelijk de goede kant op gaat, kon ‘s werelds bekendste en meest populaire gamekarakter natuurlijk niet achterblijven. Universal Studios en Illumination Entertainment vonden het daarom hoog tijd om onze iconische jumpman van een eigen animatiefilm te voorzien. Zo is hier dan eindelijk The Super Mario Bros. Movie.

Loodgieter

De film begint in het Mushroom Kingdom waarin Bowser, gespeeld door Jack Black, het eindelijk voor elkaar krijgt om de Super Star te stelen. Met zijn verkregen kracht wil hij het hart van Princess Peach veroveren, om vervolgens met haar te trouwen. Ondertussen is Mario samen met zijn broer Luigi een eigen bedrijf begonnen in Brooklyn. Ze laten zichzelf inhuren als loodgieters. Hun eerste klus loopt helaas volledig uit de hand, met als gevolg een overstroming van de stad. Mario en Luigi besluiten dit probleem bij de kern aan te pakken en duiken het riool in. Vervolgens worden ze hier op magische wijze het iconische Mushroom Kingdom ingezogen. Aan Mario en Luigi nu de taak om dit koninkrijk uit de klauwen van Bowser te redden en weer terug te keren naar Brooklyn.

Het is erg vermakelijk om Mario voor het eerst in zijn geschiedenis zijn werk te zien doen, maar het plot zelf weet niet veel indruk te maken. Zoals we gewend zijn van de Mario games is ook het verhaal van deze film flinterdun. Het dient puur als een simpele manier om alle welbekende personages bij elkaar te brengen. Binnen dit simpele verhaal probeert de film in tegenstelling tot (de betere) films van Disney of Pixar verder geen diepere thema’s aan te kaarten of een emotionele impact mee te geven. Nou zijn we dat natuurlijk ook niet gewend van Mario, maar dit zorgt er wel voor dat deze animatiefilm niet dezelfde emotionele indruk weet te maken als bijvoorbeeld een Toy Story, Wall-E, UP of Into the Spider-Verse.

Accurate, geanimeerde wereld

Ilumination heeft voor het ontwerp van Mushroom Kingdom erg goed gekeken naar de verschillende werelden uit de platformers, maar hier tegelijkertijd een eigen unieke stijl aan toegevoegd. Waar de games allemaal een hele strakke en gestroomlijnde stijl hebben, is Mushroom Kingdom in de film een mix geworden tussen de cartooneske stijl uit de games gecombineerd met de fotorealistische details van gras, zand, (kleding)stof etc, van onze eigen wereld. In het begin was het even wennen aan de samensmelting van dit meer dan herkenbare koninkrijk en onze eigen wereld, maar in vrij korte tijd voelde het allemaal heel vertrouwd aan en ging ik ervan houden! 

Ze hebben dit welbekende koninkrijk waar we inmiddels honderden uren in hebben doorgebracht op wonderbaarlijke wijze weten te recreëren in de film. Maar misschien nog wel wonderbaarlijker dan de stijl zelf is de manier waarop er gebruik wordt gemaakt van de verschillende platformelementen. Zo zitten er meerdere scènes in de film waarin Mario al zijn parkour-moves gebruikt om zo snel mogelijk van A naar B te komen en een obstakelbaan te doorlopen. Hierbij maakt de game geweldig gebruik van allerlei geinige en herkenbare game-referenties. Want uiteraard kunnen alle geluiden en animaties die we als gamers inmiddels oneindig vaak hebben gehoord en gezien niet ontbreken. Als echte Mario kenner zit je daardoor regelmatig met een glimlach op je gezicht te gniffelen van al deze overduidelijke game verwijzingen.

Een solide cast

Een ander sterk aspect aan de film is de getalenteerde cast van acteurs. Toen ik voor het eerst hoorde dat Chris Prat de rol van Mario ging vertolken, had ik zo mijn twijfels. Ik was bang dat Chris het Italiaanse accent dat we gewend zijn van Mario compleet zou verpesten. Gelukkig kan ik vermelden dat het tegendeel waar is. Hoewel zijn stem bij lange na niet vergelijkbaar is met de hoge tonen en klanken van Charles Martinet, die overigens ook een korte cameo heeft, heeft Pratt wel goed zijn best gedaan om zijn stem te vervormen.

Luister je heel goed dan kun je zijn natuurlijke stem er nog steeds wel in terughoren, maar het was zeker niet storend of vervelend. Als je mij voor de film niet had gezegd dat het Chris Prat was dan had ik zijn stem echt niet herkend. Hetzelfde kan helaas niet altijd gezegd worden over sommige andere castleden. Zo waren Charlie Day en Seth Rogen wel heel duidelijk terug te herkennen in Luigi en Donkey Kong. Vooral Charlie Day had als Luigi wel iets meer met zijn stem mogen doen en kwam niet altijd even sterk uit zijn rol. Al met al heeft de film een zeer solide cast aan stemacteurs, die goed hun best hebben gedaan.

Jack Black steelt de show!

Hoewel Chris goed zijn best deed als Mario, leverde hij niet de sterkste performance in de film. Die eer gaat naar Jack Black als Bowser. Jack vertolkt de boosaardige koning van de Koopa’s op een intimiderende, maar tegelijkertijd hilarische manier. Zijn karakter is namelijk met een flinke dosis cartooneske humor geschreven. Deze humor valt enigszins te vergelijken met die van Dr Eggman uit de Sonic films. Black heeft duidelijk erg veel energie gestoken in zijn performance. Hij maakt effectief gebruik van een zware stem, waarmee hij op den duur zelfs begint te zingen. Dit resulteert in een geniale scène, die nog lang bij zal blijven nadat je de zaal hebt verlaten. Blacks performance is misschien wel het beste aspect van de hele film!

Humor voor jong en oud

Buiten deze cartooneske en onschuldige grappen zitten er (voor Mario-begrippen) ook een aantal hele duistere grappen in. Zeker richting het eind van de film wordt er een aantal keer de grens opgezocht van wat wel en niet is toegestaan in een kinderfilm. Een erg verrassende en gewaagde keuze, bij zo’n vrolijke en kindvriendelijke gameserie als Mario, maar zeker niet onaangenaam. De verrassing maakte het misschien nog wel grappiger. Er valt voor ouders en verzorgers dus ook genoeg lol te beleven aan de film.

Fanservice op zijn best

Mochten de grappen dan toch niet helemaal voor je landen, dan ga je je sowieso vermaken met de bergen aan referenties die er in de film zitten verwerkt. Hierbij moet ik tegelijkertijd ook wel een kleine kanttekening maken. Want als jij vrijwel al het nieuws rondom deze film hebt gevolgd, dan zijn de grootste verrassingen jou helaas al bekend. Toch zitten er in de uiteindelijke film nog steeds veel meer van deze overduidelijke knipogen. Zoveel zelfs, je knippert twee keer met je ogen en je hebt er alweer 5 gemist. De echte Mario-kenners worden hiermee meer dan beloond. Van bijna elk spel komt er wel een bepaald personage, kostuum of game-element in de film terug. Hoe meer games je gespeeld hebt, hoe meer van de referenties je zult terugvinden in de film en hoe meer plezier je uit de film zult halen!

Uitstekend gebruik van iconische muziek

Minstens net zo iconisch als Mario zelf is de muziek die er voor zijn games is gemaakt. Als Mario-veteranen zijn we natuurlijk allemaal opgegroeid met het welbekende werk van de Koji Condo. Van de klassieke 8-bit tunes uit het NES-tijdperk tot de orchestrale nummers als Gusty Garden uit Super Mario Galaxy. Uiteraard zitten veel van deze fenomenale muziekstukken en sound effects ook in de film verwerkt. Ook hier wordt er creatief gebruik van gemaakt. De film weet precies wanneer ze muziek moeten gebruiken en wanneer ze de personages laten spreken.

Condo was zelf ook actief bij de film betrokken en heeft veel nieuwe versies van de meest iconische Mario-muziek gecomponeerd. Condo heeft bij deze film uitstekend de balans weten te vinden tussen origineel en vernieuwend. Je oorschelpen worden heerlijk gestreeld door dat oude vertrouwde gevoel van nostalgie, maar raken ook geïntegreerd in alle nieuwe aspecten die er in de film zijn verwerkt.

Buiten enkel Mario-tunes zit er ook heel veel populaire algemene muziek in de film verwerkt. Zo passeren onder andere a-ha en AC/DC de revue, maar ook diverse andere bands maken een opwachting. Kortom deze film heeft echt een ijzersterke soundtrack met een goede afwisseling in zowel game als popmuziek. Als Mario-fan en filmliefhebber zal je hierdoor nog meer worden meegenomen in de achtbaanrit van plezier die deze film biedt.

Een hilarische achtbaanrit vol herkenning

Of je nou bent opgegroeid met de klassieke 8-bit Mario-gameplay van de NES of met grootschalige 3D-avonturen als Super Mario Odyssey en de Super Mario Galaxy-games. The Super Mario Bros. Movie is een meer dan solide adaptatie van deze heerlijke platformreeks! Hoewel de film overduidelijk meer gericht is op de fanatieke fan, valt er voor vrijwel elke doelgroep wat te lachen. De verschillende game-elementen hebben de vertaalslag naar film succesvol weten te maken. Al deze elementen maken The Super Mario Bros. Movie tot een hilarische achtbaanrit vol herkenning!

DN-Score: 8,2