De Apollo Justice spellen van de Ace Attorney franchise beginnen qua tijdlijn zo’n zeven jaar na de gebeurtenissen in Trials & Tribulations. Phoenix Wright heeft zijn baan als advocaat aan de wilgen gehangen en je begint daardoor weer als een rookie. Ditmaal de jonge en enthousiaste Apollo Justice.
Door de trilogie heen is er een verhaal geweven die steeds duisterder worden, maar in principe is ieder individuele zaak al een verhaallijn op zich. Deze games kwamen oorspronkelijk uit voor de DS en 3DS en brachten dus een nieuw hoofdpersonage naar voren. Met een mix van nieuwe en oude personages zijn alle drie de games een feest voor nieuwe en oude spelers.
Gameplay is een leuke mix van stijlen
Het bijzondere aan deze trilogie is dus dat de originele games op verschillende apparaten zijn uitgebracht. De DS en 3DS hadden beiden erg andere capaciteiten en daardoor kon de gameplay vernieuwd worden in de tweede en derde games. Dual Destinies en Spirit of Justice gebruiken namelijk 3D-modellen voor niet alleen personages, maar ook bepaalde gameplay mechanics. Zo zijn er voor zaken 3D-modellen gemaakt van locaties die je weer een ander perspectief geven. Nu is dat op zich al een leuk aspect, maar zelf vind ik dat het onderzoeken van bewijs en argumenten vinden interessanter wordt. Het geeft namelijk meer variatie qua gameplay.
De gameplay verder is redelijk hetzelfde als waar Ace Attorney bekend om is. Je luistert naar getuigenissen, bekijkt geleverd bewijs en presenteert deze. Bovendien kun je druk uitvoeren om meer informatie te krijgen. Het is een constante puzzel met de kleinste details vinden iets waar games als Detective Pikachu nog heel veel van kunnen leren.
De spellen hebben ook eigen mechanics. Zo focust de eerste game bijvoorbeeld op Apollo en zijn krachten, de tweede geeft je beschikking tot Athena waarbij een programma de gevoelens van een getuige kan lezen per statement. Zo heeft iedere game ook weer wat anders en krijg je ook weer wat extra variatie.
Vrijheid en extra plezier fans van de serie
Hoewel de trilogie dus één langer verhaal heeft, zijn zoals ik al zei alle zaken unieke verhalen op zichzelf. Normaal speel je ze daardoor op een bepaalde volgorde uit, maar deze versie geeft spelers een keuze. Vanaf het begin kunnen ze van ieder spel zelf kiezen welke zaak ze (nog) eens willen doorlopen.
Daarnaast heb je de nog het museum. De plek voor de fans van de franchise liefhebbers en creatievelingen. Je hebt er een Orchestra Hall waar je muziek van de games kunt luisteren, maar ook een selectie van orkestrale versies die tijdens concerten zijn gespeeld.
Daarnaast is er nog een art library met key art, cutscenes en meer, maar het leukste in het museum is toch wel de animatie studio. Hier heb ik nog niet veel in kunnen duiken, maar het geeft spelers zelf de kans om scenes te maken in de game omgevingen. Zo kun je het personage, muziek en meer kiezen om aan te passen. Zeker door de functie om een green screen of blue screen toe te voegen in plaats van een omgeving uit de game.
Voorlopige conclusie
Hoewel de content voor deze preview wat aan de korte kant was, laat het zien dat de games tijdloos zijn. Van de goede gameplay tot de uitstekende vernieuwde graphics en extra’s voor fans. De charme van de games is hierdoor niet verloren gegaan. Hoewel in de verdere gameplay Capcom nog altijd een Guilty kan krijgen voor het verpesten van de games, lijkt het er voor nu op dat er een Not Guilty verdict uit gaat komen.
