Eén van de grote onderdelen in de Switch 2 Direct was het bestaan van Switch 2 Editions van games. Zo komen er betere versies van verschillende games. Dit kunnen al eerder uitgebrachte games zijn, maar ook aankomende titels. Van één zo’n game, Metroid Prime 4, heb ik eerder al een preview geschreven. Dit heb ik los gedaan, aangezien het überhaupt de eerste keer is dat het spel speelbaar was. Drie overige games die ik kon proberen waren natuurlijk al beschikbaar, dus vandaar dat die drie (Breath of the Wild, Kirby and the Forgotten Land en Mario Party Jamboree) nu samen wil bespreken.
Breath of the Wild ziet er prachtig uit
Breath of the Wild is na acht jaar nog steeds één van mijn favoriete Switch 1 games. Tijdens het preview-evenement heb ik een kleine tien minuten met deze game aan de slag gemogen. Dit was verdeeld over de handheld en tv-modus. Hoewel ik in de trailer nog niet echt overtuigd was van het verschil moet ik zeggen dat het daadwerkelijk spelen een enorm verschil geeft. Niet alleen geeft de game je meer details in het algemeen qua textures die er beter uit zien. Je merkt het al in de Shrine of Resurrection waar de mist die er hangt minder er uit ziet als een soort waas, maar daadwerkelijk als een mist.
De HDR hier zorgt bovendien dat de game veel mooiere kleuren heeft, zelfs vergeleken met mijn OLED-Switch is het contrast enorm goed in de game. Zowel in handheld als op TV. Het enige waar de OLED echt voor onder doet, is zwartwaardes. Maar goed, die ervaring kun je met een OLED-tv alsnog krijgen.
Vervolgens kon ik via de demo op de tv een save file kiezen om mee aan de slag te gaan. Ik had eerder al iemand zien spelen in Korok Forest waar overduidelijk heel veel verbeterd is qua performance. Zo haperde het niet meer zo erg en volgens mij was dat toch wel de heftigste plek van Breath of the Wild. Zelf koos ik voor een stukje in Zora’s Domain waar ik het moest opnemen ten Vah Ruta samen met Sidon. Ook hier vielen de betere kleuren meteen op en merkte ik absoluut geen slechte momenten qua framerate. Hoewel de besturing na Tears of the Kingdom weer erg wennen was, is het zeker een game die ik weer opnieuw wil oppakken.
Kirby is mogelijk de beste upgrade van uitgebrachte games
Wat Kirby betreft is het denk ik tot nu toe mijn favoriete upgrade. Deze upgrade brengt namelijk niet alleen betere graphics naar het spel toe, maar ook daadwerkelijk gloednieuwe content die je alleen, maar ook in co-op kunt spelen. Hoewel de game er al prachtig uitzag weet die nu nog net wat meer indruk te maken.
Wat de DLC voor mij interessant maakt, is het feit dat het een mix is van nieuwe gebieden, oude gebieden en natuurlijk nieuwe krachten. Vooral dat de oude gebieden ook anders zijn is een mooie toevoeging. De demo liet mij niet een level volledig afronden, maar ik kreeg al een goed voorproefje van hoe het eerste level anders wordt. Overal zijn nu kristallen te vinden die de omgeving aantasten. Sommigen geven gewoon een andere sfeer aan de omgeving, anderen passen vijanden aan en soms heb je hele nieuwe paden in je level. Zoals in de demo dat ik een gebouw opeens kon beklimmen. Dit ook met behulp van een gloednieuwe Mouthful Mode. Dit was een gigantische veer. Dit was weer een leuke unieke Mouthful Mode met een unieke manier van spelen. Nintendo sprak over nieuwe vormen ben ik zeker benieuwd naar hoe veel nieuwe opties er zijn.
Mario Party Jamboree, niet alle games gaan even in de smaak vallen
De laatste Switch 2 Edition die ik heb kunnen proberen was Mario Party Jamboree. Deze game gaat een upgrade krijgen dat je in Mario Party mode elkaars gezichten kunt zien mits je een camera hebt, maar voegt ook nieuwe content toe door middel van Jamboree TV. Sommigen hiervan zijn de camera voor nodig, anderen maken gebruik van de muis functie van de Joy-Con 2.
Afhankelijk van de hoeveelheid minigames die toegevoegd gaan worden kan ook deze upgrade het wel waard worden. Maar tot nu toe ben ik nog niet enorm onder de indruk. Een deel van de nieuwe minigames is namelijk de camera voor nodig wat bovenop de upgradeprijs nog eens zo’n 60 euro gooit. Van deze minigames heb ik er drie gespeeld en hoewel ze alle drie wel grappig waren. Met Talking Flower Says waar je moest squatten of staan, Goombalancing Act waarbij ik Goomba’s moest balanceren op mijn hoofd en een minigame waar we zo veel geluid moesten maken en bewegen als we konden. Alledrie waren grappige nieuwe minigames, al verwacht ik niet dat mijn buren de laatste heel erg gaan waarderen. Ook vond ik de minigames niet echt Mario Party vibes hebben. Zo dacht ik eerder de PS2 game EyeToy te spelen.
Ook hier is de muis een leuke toevoeging.
De minigames met de Joy-Con en muisfuncties vond ik eerlijk gezegd, leuker en diverser. Zo heb ik onder andere brieven gesorteerd, Air Hockey gespeeld, blokken gestapeld en Bob-Ombs geverfd. Deze minigames gaven mij meer het Mario Party gevoel met de chaos en qua stijl ook toepasselijker voor de rest van het spel. De boeiendste hier vond ikzelf de Stuffie Stacker. Hierbij moesten we een zo hoog mogelijke toren maken met de blokken die we kregen. Naast blokken waren er soms ook knuffels van bijvoorbeeld Yoshi en een Power Star. Hier merkte je eigenlijk nog net wat extra functionaliteit. De Joy-Con kun je ook terwijl die als muis gebruikt wordt draaien om in het spel effect te hebben, zo konden we blokken en de knuffels dus omdraaien om een stevigere basis te kunnen maken.
