ArcRunner is een roguelike shooter die begin vorig jaar op Steam verscheen. Hij is daar grotendeels positief ontvangen, waar veel mensen o.a. de coöp en de stijl van de game prijzen. Ontwikkelaar TrickJump Games en uitgever PQube hebben de game nu naar de Switch gebracht, maar een shooter op een console spelen is toch altijd anders dan met keyboard en muis. Doet deze cyberpunk-indie het hier net zo goed als op de pc?
Rennen door de Arc
In ArcRunner speel je een robot… of nouja, je bent in ieder geval geüpload in een robotlichaam. Een metavirus heeft KORE geïnfecteerd, de A.I van spacestation “The Arc”. De Arc is een ruimtestation van titanklasse, een enorm dystopisch metropool met zo ongeveer 10 miljoen inwoners. Na de infectie gaat KORE rogue, waardoor automatisch het ArcRunner protocool gestart wordt. Jij speelt één van de beste tactische agenten, die op pad moet om de A.I. handmatig te resetten. Er zit alleen wel een addertje onder het gras: elke roboteenheid op de Arc gaat achter je aan om ervoor te zorgen dat je niet slaagt.
Typische roguelike
En alhoewel dit verhaal best interessant is, doet het er eigenlijk niet toe. Het is vooral een leuk verhaaltje om de rest van de game vorm te geven, om een achtergrond te hebben voor wat je eigenlijk aan het doen bent. ArcRunner is namelijk gewoon een roguelike, in zijn puurste vorm. De game is verdeeld in vier hoofdzones, met elk zeven levels. Gewapend met een beginpistool ga je op pad, waarbij je de vele vijanden die je tegenkomt moet verslaan voordat je verder mag. Onderweg vind je nieuwe wapens en gadgets, en krijg je aan het eind van een level een kleine upgrade.
Elke zone heeft een mid-boss en een eindbaas, en als je op welk punt dan ook doodgaat, begin je weer van voor af aan. Al je upgrades die je tijdens een run vond ben je kwijt, maar de nanites die je onderweg vindt kun je uitgeven voor permanente upgrades. De game wordt hierdoor telkens een stukje makkelijker, waardoor je steeds verder in de game komt.
Lekkere gameplayloop
Deze gameplayloop is dus simpel, maar werkt prima. Net als andere roguelikes is het behoorlijk verslavend: het feit dat verbetering om de hoek ligt zorgt ervoor dat je het elke keer weer wilt proberen. Met die ene upgrade doe ik net wat meer schade… ah, maar nu mijn special minder cooldown heeft kom ik misschien wat verder…Het is daarnaast niet altijd hetzelfde: naast willekeurig gegenereerde levels komen er na een tijd ook steeds meer evenementjes in. Computers die je moet verdedigen tot iets geüpload is of meteorieten die je moet ontwijken tot het luchtverdedigingssysteem weer gereset is bijvoorbeeld. Het zorgt ervoor dat runs niet constant hetzelfde zijn, waardoor de gameplayloop nog langer interessant blijft.
Wel heb ik het idee dat de game in het begin wat lastiger is dan andere roguelikes. Er zijn veel variabelen om te upgraden, en het voelt bijna alsof de mobiliteit expres iets te ver is teruggeschroefd zodat je het moet terugkopen met upgrades. Vervelend, want als je het niet gewend bent, krijg je hierdoor wel een verkeerd beeld van de game. Zonder al die updates voelde het begin log en zwaar, waardoor het een frustrerende spelervaring werd. Na een uur en enkele upgrades verder ebde dat gelukkig langzaam weg, maar het liet een nare nasmaak achter.
Makkelijke vijanden, moeilijker is vooral meer
Wat verder wel jammer is, is dat de game de simpele manier van moeilijkheid gebruikt. Van een slimme A.I. Is eigenlijk niet te spreken; vijanden hebben één of twee movesets en dat is het. Zodra je deze weet, kun je elke vijand van dit type wel aan en dit geld ook voor de mid- en eindbazen. Ik snap dat dit bij de gameplay hoort (sterker nog, als je doodgaat krijg je zelfs tips over de movesets van je vriendelijke A.I.-compagnon), maar het is jammer dat de game moeilijker vooral als meer interpreteert. Wil het je een moeilijkere ervaring geven, komt het vooral op de proppen met meer vijanden met meer HP. Vooral in latere levels ben je simpelweg tegen bulletsponges aan het vechten, wat het tempo van de game wel wat onderuit haalt.
Switch-versie verre van ideaal
Het vervelendste is echter dat de game niet goed tot zijn recht komt op de Switch. Een groot onderdeel van deze game zijn de graphics; de neonletters, de dystopische cyberpunk sfeer en alles dat dit met zich meebrengt. Om de game goed te laten draaien is dit allemaal teruggeschroefd. Het voelt constant alsof je naar een wazige versie zit te kijken, alsof je de game op een iets te oude tv speelt. Hierdoor zijn vijanden alleen soms ook moeilijker te zien. Alles gebruikt zo’n beetje dezelfde kleuren, en alles wat op een afstandje staat heeft al snel de neiging om op te gaan in de achtergrond. In een shooter, waar er geheid vijanden zijn die op de achtergrond blijven, is dat natuurlijk niet handig. En dan heb ik het nog niet eens gehad over handheldstijl. Vanwege het kleinere scherm is dat helemaal niet te doen.
Wel een soepele ervaring
Overigens moet wel gezegd worden dat de game goed loopt. Ze hebben er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de limitaties van de Switch de gameplay niet in de weg zitten. Je zult dus ook merken dat, hoe zwaar het ook wordt, de game altijd perfect loopt. Geen gestotter met frames of iets dergelijks, het ziet er misschien niet uit, maar het werkt wel. Helaas kan ik geen oordeel geven over multiplayer. Op het moment van schrijven zijn de Switch-servers nog niet online, waardoor ik niet de kans heb gekregen dit uit te proberen.
Conclusie
ArcRunner is een standaard shooter roguelike, met alle elementen die je van een roguelike verwacht. En alhoewel de game op een te laag niveau begint zul je al snel genoeg upgrades kunnen kopen om in die typische “ik probeer het nog één keer!”-mindset te geraken. De game doet daarnaast genoeg om dat interessant te houden, met kleine uitdagingen, willekeurige evenementen en voldoende wapens, gadgets en upgrades om runs verschillend te maken. De game komt alleen niet goed tot zijn recht op de Switch. Alhoewel het altijd soepel loopt, heeft het grafisch een flinke knauw gekregen, waardoor op sommige punten de zichtbaarheid van vijanden in de weg gaat zitten. De Switch-versie is dan ook verre van ideaal, maar als je op zoekt bent naar een roguelite titel op de Switch kun je het slechter treffen. Goed genoeg, laten we maar zeggen.
+ Lekkere en verslavende gameplayloop
+ Runs zijn divers genoeg, genoeg variatie in wapens, gadgets en upgrades
+ Loopt altijd soepel, geen framedrops of andere technische kwaaltjes (in singleplayer)
– Grafisch ondermaats, zit de zichtbaarheid van de game in de weg
– De game in handheld spelen is bijna niet te doen
– Simpele moeilijkheidsgraad, bulletsponges halen het tempo uit de game
– Het begin voelt te log en zwaar
.
DN-Score: 7,0
