Na het succes van Final Fantasy VII Remake is het niet gek dat Square Enix er meer uit probeert te halen. Met de prequel op Final Fantasy VII is dat precies wat Square Enix doet. Oorspronkelijk komt Crisis Core: Final Fantasy VII uit 2007 en verscheen het toen op de PlayStation Portable. Nu heel wat jaren later is er dus een remaster van verschenen op de Nintendo Switch en andere platformen. Al is het wel opvallend dat deze voor de Switch verschijnt, omdat de Final Fantasy VII Remake niet verkrijgbaar is voor dit platform. Alleen de originele Final Fantasy VII is op de Switch speelbaar. Is Crisis Core -Final Fantasy VII- Reunion in de huidige tijd een must-have voor de Final Fantasy VII-fan? Je leest het in onze review.
Wat ging vooraf aan Final Fantasy VII?
Ik heb zelf nooit eerder Final Fantasy VII gespeeld en had daarom op voorhand ook geen emotionele band met de personages. Ik wist van tevoren wel een beetje wie wie was, maar niet waar het verhaal over ging. Bang was ik wel een beetje of Crisis Core -Final Fantasy VII- Reunion mij zou kunnen bekoren vanwege het gemis van voorkennis. Al kan ik nu gelijk mededelen dat het mij vanaf het eerste moment wist te pakken. De game is dus ook voor nieuwkomers zeker speelbaar en plezierig om te volgen. Voor de Final Fantasy VII-fans zullen er veel herkenbare elementen in zitten. Denk aan de stad Midgar of de latere antagonist Sephiroth. Voor die mensen is er dus sowieso voldoende leuks om van te kunnen genieten.
Het verhaal gaat over Zack die een SOLDIER is. Zack heeft als doel een echte held te worden, maar voor dat dat kan lukken raakt hij verwikkeld in een groot avontuur. Naast Zack werken ook Angeal, Genesis en Sephiroth voor Shinra Electric Power Company. Dat bedrijf heeft als doel overal Mako-reactoren te plaatsen, maar stuit regelmatig op weerstand van de bewoners. De SOLDIERS moeten zulke conflicten oplossen, maar er raken steeds meer SOLDIERS verdwenen. Desertie zeggen ze. Of zit er toch meer achter?
Met mijn beperkte voorkennis vond ik het heel mooi om te zien hoe Cloud (ja, die komt voor in deze game) en Sephiroth zijn gevormd tot de persoon die ze in FF VII zijn. Het verhaal grijpt je aan en je wil gewoon echt verder spelen om te ontdekken hoe het eindigt.
Mooie graphics, maar kleine omgevingen
Omdat Crisis Core oorspronkelijk een PSP-game is die onderweg gespeeld moest kunnen worden, zie je dat goed aan het levelontwerp. De omgevingen zijn redelijk simpel en niet heel uitgebreid. Daarbij bestaat de game uit slechts tien hoofdstukken, maar er zijn wel heel veel sidequests. Een hoofdstuk speel je meestal in iets meer dan een uurtje uit. Een sidequest daarentegen duurt regelmatig niet veel langer dan een handjevol minuten. Het is dus duidelijk bedoeld om in korte sessies te spelen, wat niet gek is voor een PSP-game. Natuurlijk is dit ook iets wat zich goed leent voor de Nintendo Switch. Ik starte de Switch telkens op om een paar missies of een stukje van het verhaal te spelen. Persoonlijk zou ik het niet uren achterelkaar spelen, omdat het dan wat eentonig wordt. Er is namelijk niet extreem veel variatie in gameplay, maar daarover straks meer.
Grafisch gezien is er een enorme stap gemaakt. De personages en omgevingen zien er prachtig en scherp uit op de Switch. Je merkt op dat vlak niet meer dat het van origine een oudere game is. Tevens is er niks te klagen over de framerate en laadtijden. Het is al met al een degelijke game qua performance. Ik had alleen graag gezien dat ik op de Switch ook verder kon met Final Fantasy VII Remake, maar dat zal dan op een ander platform moeten gebeuren.
Actie alom
De gameplay in Crisis Core bestaat voornamelijk uit vechten. Je moet wel wat omgevingen verkennen om bijvoorbeeld kistjes met nuttige voorwerpen te vinden, maar dat is relatief gezien een klein deel van de game. Om de haverklap word je namelijk in een gevecht gegooid. De ene keer wat simpeler dan de ander, maar elk hoofdstuk eindigt wel met een groots baasgevecht. Het vechten zelf werkt zeer vloeiend. Met de Y-knop kan je aanvallen, daarnaast kan je dodgen, blocken en materia gebruiken. Nieuwe materia en summons kan je via sidequests vrijspelen. Daarom zijn sidequests zeer nuttig om te doen en je raakt er haast aan verslaafd.
Op Normal zijn de gevechten niet moeilijk. Het belangrijkste is dat je de patronen leert lezen en gebruik maakt van de zwaktes van vijanden. Lukraak aanvallen of magie spammen is daarom niet handig. Je moet om grote schades te voorkomen dodgen of verdedigen. Het kost even wat tijd om de juiste timing door te krijgen, maar daarna is het heerlijk vechten. Zeker als je weet wat je doet met Materia fusion en je build aanpast, kan je snel overpowered raken. Voor wie een uitdaging zoekt, is er vanaf het begin ook de optie om op Hard te spelen.
Uniek aan Crisis Core vind ik DMW, ofwel Digital Mind Wave. Het DMW-systeem is net een gokkast tijdens de gevechten. In de linkerbovenhoek van je scherm draaien er die plaatjes constant rond. Wanneer ze op een bepaalde cijfercombinatie komen, dan krijg je bepaalde voordelen zoals magie kost geen MP. Wat nog opmerkelijker is, is dat je alleen een level omhoog gaat als de cijfers op een specifieke combinatie komen. Dat voelt heel willekeurig aan in het begin, maar eigenlijk hoef je er niet op te letten. Op een gegeven moment dacht ik ook ‘DMW draait maar lekker in het scherm, ik let alleen op de voordelen die ik krijg’.
Conclusie
Crisis Core -Final Fantasy VII- Reunion is een goede remaster en absoluut een aanrader voor de fans. Gelukkig is de game ook voor nieuwkomers begrijpbaar, maar je moet wel interesse hebben in de serie om een band op te kunnen bouwen met de personages. Het verhaal, de combat, de performance, er is weinig op aan te merken. Natuurlijk is het op momenten zichtbaar dat het oorspronkelijk een PSP-game was, maar hinderlijk is het niet. Zelfs voor €59,99 is Crisis Core -Final Fantasy VII- Reunion een aanrader, en zeker weten voor FF VII-fans.
+ Aangrijpend verhaal
+ Performance en grafisch top
+ Gevechten blijven vermakelijk
+ DMW is uniek, maar…
– …het voelt soms te willekeurig aan
– Levelontwerp is wat simpel
DN-score: 8,0
