Dodgeball Academia is precies zoals het klinkt, een mix van de anime My Hero Academia, RPG’s en trefbal! Je wordt vrijwel direct gedropt in de kleurrijke wereld van het spel. Hierin ontmoet je een redelijke grote selectie aan trefballers met unieke designs en krachten. Je speelt als Otto, een jongen die de grote droom van een professioneel trefballer wilt vervullen. Helaas is zijn familie hier absoluut niet blij mee en leggen ze veel druk op hem om verder te studeren aan een normale school. Otto heeft hier schijt aan en besluit zijn droom om een professionele trefballer te worden te achtervolgen.

Het trefbal avontuur gaat van start!

Eenmaal aangekomen leert Otto de tradities van de Dodgeball Academia kennen. Verder leert hij ook de leraren, en leerlingen van de academie kennen en begint zijn schooljaar vol actie. Het spel is een RPG in de zin dat je andere karakters in je party hebt die je helpen met trefbal-gevechten. Ook moet je aan de uitrusting van een karakter denken. Hiervoor zijn er twee vakjes beschikbaar in het uitrusting-scherm van het desbetreffende karakter. Zo kun je ze accessoires geven waarbij hun attack, health, agility of defense omhoog gaat. Dit is best belangrijk, aangezien de juiste combinatie daarvan een moeilijk gevecht een stuk makkelijker kan maken.

Nu heeft dit spel niet een typisch turn-based gevechtssysteem, je moet namelijk in realtime trefbal spelen! Het kan dus aardig hectisch worden op het scherm. Dit is vooral het geval als je iets later in het spel drie tegen drie wedstrijden moet gaan spelen. De ballen vliegen dus letterlijk om je oren! Alsof dit niet spannend genoeg is, heeft dit spel ook unieke power-moves voor elk individueel karakter. Deze kun je gebruiken als de supermeter helemaal vol is en heeft een ander effect gebasseerd op met wie je speelt. Het hoofdpersonage heeft een soort kamekameha van de anime Dragon Ball Z, wat ik persoonlijk wel een leuke easter egg vond. Je zult niet alleen brute kracht moeten gebruiken, je hebt namelijk ook nog de mogelijkheid om ballen te vangen. Weet je een bal op het juiste moment te vangen? Dan krijg je een grote boost op je supermeter!

Je staat er nooit alleen voor

Een ander leuk iets wat dit spel uit het traditionele trefbal overneemt is het feit dat als een van je teamgenoten af is, ze worden geplaatst achter het vijandige team. Zo kunnen ze toch nog meedoen in de strijd tegen je vijanden. Elke keer als de vijand wordt geraakt, gaat er een stuk van zijn HP af. Als deze HP naar nul gaat, is dit een knock-out. Probeer dus zowel ballen te vangen, te ontwijken, aan te vallen én je power-moves juist te gebruiken. Het kan soms hectisch worden maar dat is wat ik persoonlijk heel leuk vond aan dit spel. Elk gevecht heeft een gezonde intensiteit om je op het tipje van je stoel te houden! Verder heb je ook nog een leuke multiplayerstand buiten het hoofdverhaal om, waar je deze gevechten kunt houden tegen een andere speler.

Deze gevechten zul je in het spel redelijk vaak tegenkomen. Zo moet je vechten tijdens sidequests, hoofdquests en soms heb je random personages die met je willen vechten. Genoeg keuze om je team te grinden voor een moeilijk gevecht, moet dit nodig zijn. De gevechten worden op geen enkel moment eentonig, aangezien je altijd alert moet zijn om het gevecht te kunnen winnen. Onderschat je het vijandige team? Dan is de kans redelijk groot dat je een bal in je gezicht krijgt en de wedstrijd verliest.

Het hoofdverhaal is interessant genoeg om je te laten blijven spelen, maar zal niet iets bevatten wat je nog niet eerder in een RPG hebt gezien. Het einddoel is om eerste te worden in het trefbal toernooi en de beker te winnen. Zo kan Otto een mooie carrière als professionele trefballer tegemoet lopen.

Het spel is echter wel een uitblinker in de wijze waarop het de karakters presenteert. Zo is de tekst van elk personage afgesteld op hun eigen persoonlijkheid, wat aardig moeilijk is. Dit zorgt ervoor dat je als speler al redelijk snel een band met de personages begint te vormen. Vooral als je groep van bondgenoten groter en groter wordt, zal je lijst van favoriete personages blijven groeien.

Grappig en speels

Zowel grafisch als audiovisueel laat het spel zijn speelse aard zien. Het neemt je mee op een avontuur en laat je ondertussen een wereld vol kleur zien en horen. De designs van de personages en de algemene artstyle die wordt gebruikt lijkt erg op de stijl van vroegere cartoons. Iets wat ik alleen maar kan aanprijzen. Ook de muziek reflecteren de situaties waarin je je bevindt enorm goed en het wordt naar mijn mening nooit repetitief.

Conclusie

Dodgeball Academia is naar mijn mening een titel die op ieder indie-fan zijn verlanglijstje moet staan. Het is speels, het is leuk, het is niet te lang en heeft daarnaast ook nog een leuke multiplayer-modus. Ik speel deze soort spellen altijd graag als ik net een lang spel heb uitgespeeld en even wil afwisselen met iets simpels. Binnen 9 a 10 uur zie je namelijk al de credits over je scherm rollen. Dit is naar mijn mening een perfecte tijd voor dit soort spellen.

+ Enorm leuke grafische 2D/3D stijl

+ Speelse OST

+ Leuke simple to learn, hard to master battle mechanic

+ RPG-elementen worden op een creatieve manier verweven met de mechanics van het spel

– Ik had graag wat meer variatie gezien in het uiterlijk van de basis NPCs die rondrennen op de academie

– Hoofdverhaal is soms iets te voorspelbaar

DN-Score: 8