Everhood is een nieuw spel op de Nintendo Switch. De game is een soort RPG, maar zonder brute actie. Je verkent namelijk een wereld en komt ook gevechten tegen, maar toch zal je niet vechten. Dit kan misschien een beetje gek klinken. Ben je benieuwd hoe dit kan en wat je in het spel Everhood zal ontdekken? Je leest het in deze review.
En dan wordt je arm gestolen…
Het verhaal begint redelijk simpel. Je bent een roodgeklede pop en je arm wordt gestolen. Je begint de dief op te sporen en ziet al snel een soort club. Je gaat snel de club in en daar kom je een paar personages tegen waaronder een personage genaamd Golden Pig. Uiteindelijk heeft Golden Pig je arm en zul je die terug moeten krijgen. Daarna stap je door een deur en dan begint het avontuur echt. Verder ga ik nog niks verklappen, want bij dit spel is het belangrijk dat je nog niks weet van het verhaal. Dit komt puur omdat het zo speciaal en mysterieus is dat het leuker is om alles zelf te ontdekken.
In het begin van het spel was ik een beetje bang dat het een Undertale-ripoff zou worden. De game gebruikt immers hetzelfde lettertype en er zijn hier en daar wat vergelijkingen te vinden. Gelukkig verdween na de introductie van ongeveer een half uur, wat ik hierboven beschreef, dit gevoel en werd ik blij dat het spel zijn eigen weg koos.
Ontwijken op de beat
Zoals gezegd kom je in Everhood wel gevechten tegen, maar je zal niet vechten. Dit komt omdat je een soort ritmische gevechten hebt. Het is namelijk een soort mix tussen Guitar Hero en Undertale. In gevechten speel je op een soort veld van vijf banen waar verschillende muzieknoten op je af komen. Deze zul je moeten proberen te ontwijken. Dat kan je doen door te springen, of een stap opzij te doen. Bij sommige aanvallen kun je prima springen, maar sommige zorgen door een balk dat je opzij moet. Deze mix is erg leuk en zorgt ervoor dat je actief oplet. Ook andere soorten komen voorbij, maar dat is leuker om zelf te ontdekken. Als het je lukt om de hele ronde te overleven, dan is het gevecht voorbij. Later kan je ook terug vechten, waarmee je het verhaal een andere vorm geeft wat erg vet is. Zo kun je het spel nog eens helemaal spelen en toch een ander einde krijgen!
Een leuke wereld
Aan het begin van het spel kan je de moeilijkheidsgraad kiezen. Everhood beschrijft de Hard-optie als dé manier om het spel te spelen, maar je kan het ook makkelijker maken als je wil genieten van het verhaal. Je mag dan meerdere klappen incasseren en je levens worden dan sneller bijgevuld.
De wereld en de personages bevatten enorm veel charme. Je komt een groot aantal personages tegen en ze zijn stuk voor stuk leuk geschreven. Er zijn ook een aantal sidequests waar je voorwerpen moet vinden en deze aan personages moet geven. Er zijn ook nog eens ander soort ‘gevechten’ te vinden zoals een kartrace en een bullethell-gevecht. Dit zorgt voor nog meer speelplezier.
Audiovisueel
Het spel ziet er uit als een retrospel en deze stijl werkt erg goed. De muziekgevechten zijn voorzien van veel kleuren, maar soms wordt het heel druk op je scherm (veel geknipper). Het spel kan in gevechten soms heel trippy worden en dat is gaaf. De muziek past ook goed bij de game en geeft een heerlijk unieke sfeer. Als je het spel hebt uitgespeeld staat er ook nog eens een New Game+ op je te wachten.
Er staan hier en daar nog wel wat onnodige grammatica- en spellingsfoutjes. Dit is helaas zonde, want met een extra proofread hoefde dit niet voor te komen. Wat ook opmerkelijk is, zijn de lange laadtijden voor een toch wel simpel ogend spel.
Conclusie
Zoals je kan lezen is Everhood een heel uniek spel. Het pakt elementen van Guitar Hero en Undertale en voegt ze samen tot een bijzondere titel. De personages en omgevingen bevatten veel charme. Toch had de game kunnen profiteren van een extra proofread. Al met al is Everhood een leuk indie-spel waar je van gaat genieten.
