Na twee fantastische titels achter de rug te hebben, neemt Nintendo ons nog een keer mee naar de wereld van Fire Emblem op de Nintendo 3DS. Kan deze remake van een 20 jaar oude game ons nog steeds verrassen?
Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia is misschien wel de meest bijzondere Fire Emblem-titel tot nu toe, zelfs nog meer dan het origineel uit 1992. Voorheen stond Fire Emblem: Gaiden – waar de nieuwe titel op gebaseerd is – al bekend als de vreemde eend in de bijt. Net als wat The Adventure of Link deed voor de The Legend of Zelda-serie, week Gaiden af van de formule die zijn voorganger tot stand had gebracht. Toen latere titels in de serie terugkeerden naar de gameplay van de eerste titel in de serie, werd duidelijk dat Fire Emblem: Gaiden een einzelgänger zou blijven. Net als het origineel biedt Shadows of Valentia een hele andere formule aan dan de rest van de reeks en die formule straalt nu meer dan ooit.
Alles voor een écht Fire Emblem-verhaal
Het verhaal neemt ons mee naar het continent Valentia, wat is opgedeeld in twee koninkrijken. In het zuiden ligt het koninkrijk Zofia, waar de Aardgodin Mila over waakt. In het noorden ligt het woeste rijk Rigel, waar de oorlogsgod Duma aanbeden wordt. De twee protagonisten, Alm en Celica, beginnen beiden met hun eigen leger aan een avontuur om de oorlog tussen de koninkrijken te stoppen. Hoewel dit in eerste instantie klinkt als de gebruikelijke kost voor een Fire Emblem-verhaal, valt er heel wat te zeggen over de uitvoering ervan. In plaats van een groot leger, bestuur je dit keer twee kleinere legers, elk bestuurd door een van de twee hoofdrolspelers. De wereld waarin je je bevindt is constant in beweging: als je Alm’s leger beweegt over de kaart, is het goed mogelijk dat Celica en gezelschap aangevallen worden aan de andere kant van het continent. Je moet dus steeds op beide legers letten om heelhuids je avontuur te voltooien.
Alm en Celica vertellen beiden een heel eigen verhaal en hebben andere beweegredenen om hun avontuur te starten. De afwisseling tussen beide legers en hun zeer uitgesproken karakters is een frisse afwisseling voor de serie. Daar komt nog bij dat alle tekst in het spel dit keer volledig is ingesproken, waardoor het geheel heel levendig en intrigerend aanvoelt. De emoties en persoonlijkheden van personages voelen veel echter door het – overwegend geslaagde – acteerwerk van de stemacteurs. Veel meer dan in andere spellen uit de serie voelde ik daadwerkelijk een band met alle personages ontstaan, niet slechts met je belangrijkste reisgenoten.
Beetje oud, beetje nieuw
Qua gameplay verschilt de game ook op een paar punten van de rest van de serie. Dorpen en kerkers die je op je reis tegenkomt, zijn volledig te verkennen en voegen een nieuwe laag diepgang toe aan de reeks. De dorpen doorloop je met een soort visual novel-interface, waarbij je met de inwoners kan babbelen en voorwerpen kan vinden die hier en daar verspreid liggen. De kerkers zijn echter de grootste verandering voor de serie, want hier speel je direct als Alm of Celica in een 3D-wereld om schatten te verzamelen en hordes vijanden te verslaan. Ik hoop van harte dat dit vanaf nu een vast onderdeel wordt voor de Fire Emblem-serie, want het zorgt voor net wat meer afwisseling en exploratie dan alleen maar veldslag na veldslag doorlopen.
De traditionele veldslagen sluiten meer aan bij de gevechten die je gewend bent van andere Fire Emblem-games. Hier vecht je met jouw leger tegen het leger van de tegenstander en verplaats je elk personage als een schaakstuk over uitgestrekte velden. Anders is echter dat de bekende Wapendriehoek niet meer aanwezig is, waardoor een belangrijk strategisch element verdwijnt. Lansen zijn bijvoorbeeld niet meer extra effectief tegen zwaarden, alles is nu gelijk. In plaats daarvan is terrein nu belangrijker bij het bepalen van je strategie. Hoewel ik het oude systeem niet per se mistte, had enkel het terrein net te weinig effect op de gameplay om echt van een goede vervanger te spreken. Dit komt vooral omdat de meeste veldslagen in het spel zich afspelen op grote uitgestrekte velden. Hier geldt wel dat groter niet per se beter is, want soms ben je eerst twee beurten bezig voordat de legers elkaar überhaupt hebben bereikt voordat de strijd losbarst. Gelukkig zijn er daarnaast ook prachtige kastelen, boten en andere plekken om te kunnen vechten.
Lust voor oog en oor
Visueel is deze game het sterkst van de drie Fire Emblem-titels op de 3DS. De diverse personages zijn prachtig weergegeven, zowel in hun getekende vorm tijdens conversaties als op het slagveld in 3D. De animaties tijdens gevechten zijn ook herzien, want personages maken een stuk meer bewegingen om aan te vallen en te ontwijken. Hoewel dit qua gameplay niks toevoegt, is het veel boeiender om naar de gevechten te kijken nu niet elke confrontatie tussen twee personages er steeds bijna hetzelfde uitziet. Net als voorgaande delen heeft Shadows of Valentia een aantal volledig geanimeerde filmpjes tussen de veldslagen door. Hoewel ik ze op zichzelf erg mooi en amuserend vond, deden ze wel onder voor de filmpjes uit Awakening en Fates. De getekende animaties kwamen helaas niet helemaal tot hun recht op het kleine scherm van 3DS. Ondanks dat is Shadows of Valentia niet alleen visueel de sterkste Fire Emblem-game op de handheld, ook op het gebied van muziek steekt deze er met kop en schouders bovenuit. De oude muziekstukken van Gaiden hebben een enorme update gekregen en klinken stuk voor stuk prachtig. Ook de nieuwe composities voor de game klinken fantastisch en maken het avontuur des te meer memorabel.
Conclusie
Mijn verwachtingen voor Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia waren in eerste instantie niet al te hoog, nu ik niet goed wist wat ik moest verwachten van een remake van een 20 jaar oude game. Ik overdrijf niet als ik zeg dat Shadows of Valentia deze verwachtingen enorm heeft overtroffen. Het verhaal, de gameplay, de presentatie, ik heb ontzettend genoten van bijna elk aspect van deze game. Voor zowel ervaren tactici als nieuwkomers voor de serie is Shadows of Valentia een geweldige ervaring en een waardige afsluiter voor het 3DS-tijdperk van Fire Emblem.
+ Remake die veel vernieuwingen naar de serie brengt
+ Prachtige visuals en muziek
+ Zeer memorabele cast door acteerwerk
– Gevechtsvelden zijn soms net wat te groot en leeg
– Wapendriehoek werkte beter dan terreineffecten
Cijfer: 9
Dit klinkt wel interessant, zeker verhaal technisch heb ik er goede hoop voor.
Fates was wat dat betreft wat teleurstellend, de (te korte) filmpjes voegden daar niet veel toe en het hele bouw je basis gebeuren was ook meer een afleiding dan toevoeging.
Dat de wapendriehoek weg is komt vreemd over, al heb je in andere versies ook speciale wapens die die driehoek teniet doen wat het er niet eenvoudiger op maakte.
Gaan je wapens nog wel kapot in deze versie of hebben ze het systeem van de vorige overgenomen?
Wapens gaan niet kapot in Echoes, dus het werkt ongeveer zoals in Fates, dat je deze kan laten upgraden. Iets anders is het geld en het materiaal dat je nodig hebt, en er zijn maar een handjevol plekken waar een smid te vinden is, dus het is wel lastiger om wapens te upgraden dan in Fates.
Zit te twijfelen om deze te halen of awakening?🤔
Zeer leuk verhaal waarbij het wel tof is om met twee verschillende hoofdpersonages (2 verschillende groepen) te spelen inplaats van steeds de zelfde groep.