[Review] Fire Emblem Three Hopes – De beste Warriors-ervaring tot nu toe

Fire Emblem: Three Houses is verreweg mijn favoriete Fire Emblem-titel en dus was ik ook meteen enthousiast om terug te keren naar Fódlan toen Three Hopes werd aangekondigd. Echter met de technische problemen en de uitwerking van de eerste Fire Emblem Warriors was ik toch wel enigszins op mijn hoede. Mijn preview was al redelijk positief, maar na het volledige spel te hebben gespeeld (en ook flink uitgebreid) is het tijd voor een eindoordeel. De titel verraadt het al, maar Three Hopes is een geweldige ervaring. Waarom dat zo is lees je hier.

Compleet nieuwe paden

Three Hopes begint erg zoals het begin van Three Houses. Het hoofdpersonage, Shez in dit geval, ontmoet Dimitri, Edelgard en Claude, terwijl ze worden opgejaagd door bandieten onder leiding van Kostas. Precies hoe Byleth ze ontmoette in Three Houses. Ook Shez wordt meegenomen naar Garreg Mach, maar dit is waar het verhaal al meteen anders wordt. Shez wordt namelijk een student in plaats van een professor en na twee battles als student is er al meteen een timeskip. Iets wat bij Three Houses pas halverwege het spel gebeurde na de oorlogsverklaring van Edelgard.

In Three Hopes is de verdere tijdlijn ook flink versneld. Je komt namelijk snel achter een aantal van Those Who Slither in the Dark (de echte vijanden in Three Houses) en de levens van de spelers en het verloop van de oorlog is totaal anders. Zo begint deze niet met een slag om Garreg Mach, maar rukt Adrestia stukje bij beetje op. Ook heeft ieder gebied zijn eigen problemen gehad. Faerghus heeft een uprising aan zijn broek en Leicester Alliance heeft een invasie van het geboorteland van Claude om zich druk om te maken.

Doordat het zo anders is dan Three Houses voelt het constant fris aan. Hierdoor hoef je ook niet bang te zijn dat het gaat vervelen na het spelen van Three Houses zelf.

Een diverse cast

Een kernpunt van Warriors-spellen is toch wel de diversiteit van personages die je kunt vrijspelen en gebruiken. Hoewel ook in Three Houses dit het geval is, zijn deze vaak net wat subtieler. Zo lijken bijvoorbeeld Mercedes en Annette erg op elkaar qua spelen, maar dit heeft dus vooral te maken met de verschillende klassen die je je personages kunt geven. Hierover in diepgang meer. Toch zijn er ook personages die heel uniek spelen. Dit door speciale vaardigheden die sommigen hebben. Zo kan Shez zich enorm snel verplaatsen over het level en kan Mercedes meerdere stralen light magic om zich heen laten verschijnen. Dit zorgt ervoor dat, hoewel een personage dezelfde klasse heeft, toch wat anders speelt.

Hoewel het logisch is dat niet iedereen in elke route te spelen is, zitten er toch wat gekke afwezigen in het spel qua speelbare personages. Zo zijn bijvoorbeeld Cyril, Gilbert en Alois allemaal niet speelbaar in Three Hopes. Dat terwijl ze wel meedoen aan verschillende gevechten. Daartegenover staan ook wat verrassingen te wachten wanneer je het spel hebt uitgespeeld qua personages. Wie dit zijn, is iets om zelf achter te komen.

Meer diepgang dan ooit

Fire Emblem staat bekend om de strategische aspecten van de games. Iedere klasse heeft bijbehorende wapens en die zijn weer sterk tegen bepaalde klassen en zwak tegen anderen. Zo is een lans slecht tegen een bijl en zijn pijlen goed tegen vliegende klassen. In de vorige Fire Emblem Warriors was dit wel verwerkt, maar kon je klassen niet aanpassen. Dat is nu dus totaal anders. In je kamp (vanaf het vierde hoofdstuk) kun je je units laten trainen. Niet alleen qua level, maar ook qua ervaring met bepaalde klassen. Daarnaast kun je ze ook nog eens klassen leren.

Het voordeel van de verschillende klassen is dat door het levelen van levels van een klasse je speciale abilities en combat arts kunt vrijspelen en met meer keuze worden de gevechten ook weer variabeler. Dit samen zorgt er eigenlijk voor dat elk speelbaar personages een stuk dieper worden. Iets wat ik nog niet eerder bij een Warriors-game heb ervaren.

Het kamp wat net genoemd werd, is de hub-wereld. Waar je in Hyrule Warriors: Age of Calamity een kaart had met verschillende onderdelen om vrij te spelen, heeft Three Hopes een kamp waar je in rond kun lopen. Tijdens het rondlopen kun je er echt van alles doen. Zo kun er klusjes uitvoeren, koken, wapens kopen en verbeteren en natuurlijk trainen. Het voelt een stuk nuttiger en interessanter dan wat icoontjes op een kaart aanklikken zoals in Age of Calamity. Het laat je meer het gevoel hebben dat je echt in de oorlog zit. Daarnaast past het ook goed bij de stijl van Fire Emblem.

Het kamp upgraden

Wat het nog meer diepgang geeft, is dat je ook je kamp kunt verbeteren. Zo kun je zorgen dat meer personages tegelijk kunnen trainen, je de echte kracht van wapens kunt vrijspelen of dat elementen goedkoper worden. Hiervoor heb je dan weer materialen nodig welke je schaars kunt verkrijgen door extra gevechten te spelen of door je smithing stones af te staan. Zonder deze stenen kun je echter ook je wapens niet verbeteren dus het is strategisch afwegen waar je ze voor gaat gebruiken.

Zeker als je het vergelijkt met de eerste Fire Emblem Warriors en Age of Calamity, voelt het alsof er meer moeite is gestopt in het gedeelte tussen gevechten. Wat de ervaring meer één geheel maakt en bovendien ook beter past bij Fire Emblem.

Helaas is diepgang niet altijd perfect, zo ook voor Three Hopes. Zoals ik al noemde zijn er schaarse materialen om je kamp te verbeteren. Nu voelt dat soms net te schaars aan, zeker aangezien je niet echt veel Smithing Stones ontvangt kan het aanvoelen alsof je net te veel moet grinden om alles volledig te upgraden.

Ook is het nu niet altijd even duidelijk wat je nu allemaal kunt doen en wat slim is om te doen. Zo raak je snel het overzicht kwijt voor wat handig is om te upgraden in het kamp of zelfs bij bijvoorbeeld de smit. Kun je beter reforgen of forgen enzovoort.

Strategische en soepele gevechten

De diepgang gaat verder tijdens de gevechten. Iedere klasse heeft namelijk bijbehorende wapens en die zijn weer sterk tegen bepaalde klassen en zwak tegen anderen. Zo is een lans slecht tegen een bijl en zijn pijlen goed tegen vliegende klassen. Wanneer je dus veel Pegasus Knights tegenover je hebt, zul je meer hebben aan een lading Archers. Zeker later in het spel is dit wat minder groot een probleem door speciale vaardigheden van wapens. Zoals een zwaard wat extra schade toebrengt aan klassen waar je normaal niet goed tegen zou zijn enzovoort.

Dit in combinatie met de mogelijkheid om teamgenoten opdrachten te geven zorgt ervoor dat je een soort schaakspel van maakt. Moet je meerdere paden tegelijk bevechten? Zet dan personen neer bij het pas wat voor dat personage goed uitkomt.

Iets wat de gevechten en ervaring ook vergrootte, is de stabielere framerate. Wanneer je vorige Warriors-games hebt gespeeld op de Switch, weet je waarschijnlijk wel dat de framerate flink instabiel was. Zeker bij Age of Calamity ging deze regelmatig flink omlaag (al is dat met de laatste DLC wel verbeterd). Tijdens het spelen van deze demo was er echter weinig tot niets van te merken. Het spel voelt enorm soepel aan en zelfs op momenten met redelijk veel particles door magie zag het er nog goed uit. Ja, grafisch is het dan ook niet het sterkste, maar het is ook zeker niet slecht.

Wat hier dan nog eens bovenop komt, is het geweldige gebruik van de al enorm goede Three Houses soundtrack, maar die nog eens verbeteren. Sommige herschikkingen van muziek zijn enorm goed gemaakt. Zo goed dat ik ook regelmatig extra’s open heb om ze opnieuw te luisteren.

Conclusie

Hoewel ik nog niet alle drie de verhaallijnen volledig heb doorlopen, heb ik toch zo’n 50 uur in het spel al zitten. De kans dat dit er flink wat meer worden is bovendien zeker aanwzig. Niet alleen is het verhaal enorm goed opgebouwd (misschien nog wel beter dan Three Houses). Het is ook nog eens per verhaal goed verschillend hoe het verloopt. De strategische elementen die Fire Emblem naar het spel brengt zorgen bovendien voor een hoogwaardigere gameplay met meer diepgang dan andere Warriors-spellen.

Tot slot loopt het spel een stuk soepeler dan bijvoorbeeld Age of Calamity, zelfs met heel veel effecten had ik weinig last van haperende framerates en was het goed te doorspelen.

+ De verhaallijnen zijn enorm goed
+ De variaties op de Three Houses muziek voelen bijna als nieuw aan
+ Loopt soepel
+ Meer diepgang dan andere Warriors-spellen

– Niet alles is even duidelijk qua mogelijkheden
– Voor bepaalde materialen voelt het erg als grinden

DN-Score: 9,3

Mocht je nu na deze review nog niet overtuigd zijn. Er is ook een demo die je de eerste drie hoofstukken laat spelen. Deze is gratis in de eShop te downloaden en opsladata kan overgebracht worden naar het volledige spel.