[Review] Foretales – Een overvloed aan keuzes

Afgelopen Gamescom mochten wij Foretales uitproberen. In deze verhalende RPG wordt alles weergegeven door kaarten. Je personages, je locaties, je skills, je resources, allemaal kaarten die je kunt uitspelen en combineren. Hierdoor kun je veel creatieve keuzes maken, welke je zeker nodig hebt, als je de vele uitdagingen uit deze game wilt overwinnen. Tijdens onze speelsessie was ik al erg enthousiast hierover. Ik word altijd erg blij als games me veel verschillende keuzes geven, maar hier leek het wel alsof de ontwikkelaars overal aan hadden gedacht. Elke kaart die ik probeerde te spelen deed wel iets, waarbij sommige paden wel erg diep leken te gaan. Nu de complete game uit is, ben ik dan ook vooral daar benieuwd naar. Gaat het inderdaad zo diep als ik denk of is dat een illusie?

Allereerst even het verhaal. Foretales speelt zich af in een standaard fantasy wereld, behalve dat alle personages hier uit antropomorfische dieren bestaan. Jij speelt Volepain, een schoenbekooievaar, die erg bekwaam is in het stelen van alles wat los en vastzit. Samen met je maatje Leo (een tijger) proberen jullie te overleven in de grootste stad wanneer je op een dag een vreemde opdracht krijgt. Of je even een kostbare en zeer zeldzame lier wilt stelen. Koud kunstje voor Volepain natuurlijk, maar nadat hij de lier aanraakt, gebeurt er iets vreemds. Plotseling ziet hij een aantal verschrikkelijke gebeurtenissen en alle paden die daarnaartoe lopen. Met de kracht van de lier weet hij wat er kan gebeuren, maar kan hij het ook veranderen?

Een “soort van” kaartspel

De gameplay is simpel genoeg. Het is een soort van kaartspel dat je blijkbaar ergens speelt op een houten tafel. Onderin je scherm staan de kaarten van je personages. Hier zie je hun HP en hoeveel kaarten er in hun deck zitten. Dit is belangrijk om in de gaten te houden, want elk personage heeft maar een beperkt aantal skill-kaarten. Zijn die op, dan zul je dit bij moeten vullen door te rusten, maar hier hangt vaak een prijskaartje aan. Dat niet alleen, als je te vaak rust tijdens een missie, is het game over. In het midden van het scherm staan de locatiekaarten. Dit zijn plekken waar iets te halen valt of personages waar je mee kunt praten. Linksonder is je hand, met daarin de skill-kaarten van je personages. Elk personage heeft een deck unieke skill-kaarten, vaardigheden die alleen hij/zij kan doen. Door deze op locatiekaarten te spelen verzamel je resources en andere materialen. De game heeft vier standaard resources: gold, food, fame en grim. Deze gebruik je vervolgens voor verschillende dingen. Zo kun je gold gebruiken om items te kopen of corrupte handen te spekken, food om jezelf op de been te houden of de lokale arme bevolking te helpen, fame om anderen iets te laten doen of je gewicht rond te gooien en grim om mensen angst in te boezemen.

Resource management met de focus op verhaal

Stiekem is Foretales een beetje een resource managementgame, al blijft de focus wel bij het verhaal. Het is natuurlijk handig dat je bij het spelen van kaarten kunt zien wat je krijgt voordat je het speelt, maar als je nadenkt, kun je het ook wel bedenken. Zo zal het niemand verbazen dat Volepains “Nimble Hands” skill op de markt kooplieden van hun goud berooft, of dat je met Leo’s “Survival Sense” eten kunt vinden op de raarste plekken. Het loont verder om kaarten op verschillende plekken te proberen. Zoals ik al zei lijkt het alsof de ontwikkelaars overal aan gedacht hebben. Soms kun je door juist vreemde combinaties te spelen nieuwe personages of items tegenkomen. Bijzonder is dat je daarbij ook locaties kunt vinden die juist niet staan aangegeven. De game laat je namelijk gewoon het locatie-deck bekijken. Hier kun je zien wat je allemaal kunt tegenkomen tijdens een missie, maar door sommige combinaties van kaarten te spelen kun je op plekken komen die hier niet tussen liggen. En in sommige gevallen gaat dit nog behoorlijk ver door! Zo kwam ik na een heel eind door te experimenteren op een zwarte markt terecht, waar ik nog behoorlijk wat interessante items kon kopen…

Zoveel combinaties te ontdekken!

En dit is ook waar de kracht van de game ligt. Er zijn zoveel dingen te ontdekken! Ik blijf het maar herhalen, maar het is echt alsof de ontwikkelaar overal aan heeft gedacht. Constant vind ik nieuwe mogelijkheden en nieuwe items die ik dan weer op nieuwe plekken kan proberen. Kan ik zijn portemonnee te stelen? Kan ik met deze staaf dynamiet de markt opblazen? Wacht, ik vind een persoon die iets kan dupliceren? Kan ik de magische lier namaken??? En daar houdt het niet op. Het interessants vind ik nog dat de keuzes die je maakt invloed hebben op het overlappende verhaal. Zo waarschuwt de game je bijvoorbeeld meerdere malen dat het verhaal niet goed kan gaan, als je mensen dood blijft maken. En ook vind je soms items die je mee kunt nemen naar andere missies. Je resources resetten namelijk, als je aan een nieuwe missie begint. Deze kun je dan op andere plekken weer proberen, welke invloed kan hebben op personages die je vindt of hoe je de missie afrondt.

Welke missie neem je aan? … Weet je het zeker?

Maar daarbij is het nog niet klaar met de keuzes. De lier laat Volepain namelijk zien welke dingen er kunnen gebeuren en hoe lang het nog duurt voordat deze gebeuren. Deze worden weergegeven door een soort tarotkaarten en zijn de missies die je kunt spelen. Hier kies je dus welke van de vele paden, die de game je biedt, je gaat bewandelen en je zult hier daadwerkelijk keuzes in moeten maken. Elke missie die je kiest kost namelijk één punt, en wanneer de punten op zo’n doomscenario “op” zijn, heeft Volepain het dus niet tegengehouden. En hier wordt heerlijk mee gespeeld. Niet alleen gaat de game je op een gegeven moment forceren tussen meerdere doomscenario’s te kiezen. Als er meerdere op één staan, hoe kun je dan beide tegenhouden? De game sluit ook missies af. Nadat ik een bepaalde missie had afgerond, kwam ik weer bij de tarotkaarten terecht, waar plots een boel omdraaiden. Ik wist niet wat voor missies dat waren, maar mijn keuzes hadden deze blijkbaar voorgoed afgesloten.

Enorme herspeelbaarheid

Dit alles zorgt ervoor dat de game niet alleen supertof is, maar ook enorm vaak te spelen is. Er zijn zoveel keuzes die invloed lijken te hebben, wat gebeurt er als ik een keer de moordenaar uithang? Of juist echt helemaal niemand aanval? Maar ook kleinere keuzes hebben al invloed. Zo heb ik een bepaalde missie twee keer gespeeld, omdat de game vastliep. In deze missie moet je Leo bevrijden, nadat hij gevangen is genomen. Doe je dat, is hij daarna in zijn huis te vinden. De ene keer had ik dat gedaan door binnen te sluipen, een sleutel van een slapende wachter te stelen en rustig met hem mee naar huis te gaan. Hij nodigde me uit voor thee, niets aan de hand. De tweede keer voelde ik me agressiever, dus heb ik een protesterende muite opgeruid tot ze de gevangenis aanvielen. In de chaos (er ontsnapten nogal wat gevangenen) heb ik Leo bevrijd, maar toen ik daarna bij zijn huis aankwam stonden de wachters al op ons te wachten. Het heeft verder geen invloed op het overlappende verhaal, maar hierdoor blijft het zelfs leuk om dezelfde missie meerdere keren te spelen. Wie weet wat er nog meer kan gebeuren!

Artstijl en muziek

Foretales ziet er daarnaast simpel maar prachtig uit. Omdat het kaarten zijn hoeft het allemaal niet te bewegen, maar de art die gebruikt wordt is prachtig en zeer gedetailleerd. De muziek is daarnaast heerlijk, precies wat je verwacht tijdens zo’n fantasy game. Om het geheel daarnaast wat flair mee te geven wordt er leuk gespeeld met de achtergrond. Als je in het bos bent wordt de tafel plots belicht door zacht zonlicht en dwarrelen er af en toe wat bladeren neer, terwijl in de gevangenis de schaduwen van de tralies je houten tafel sieren. Het is simpel, maar het werkt wel. En ook niet onbelangrijk, er zitten nog aardig wat namen achter de productie. Zo moet je niet vreemd opkijken als je een stemacteur van Critical Role voorbij hoort komen, maar ook is de originele soundtrack gemaakt door Christophe Héral, o.a. bekend van Batman Beyond en Rayman.

Conclusie

Foretales is een fantastische game. Het is lang geleden dat ik een game speelde die zoveel creativiteit toeliet. Niet alleen zijn kaarten op ontzettend veel manieren te combineren, maar doordat je zelf een party samenstelt lijkt het alsof de keuzes eindeloos zijn. Omdat er daarnaast zoveel aspecten van de game op elkaar reageren, heeft het een enorme herspeelbaarheid. Want wat gebeurt er als je op die ene missie focust in plaats van die ander, wat als ik grim gebruik in plaats van fame, wat als ik personage X meeneem in plaats van Y? De game forceert je daarnaast keuzes te maken, welke daadwerkelijk invloed hebben op het verhaal dat je uiteindelijk speelt. Het voelt groots en persoonlijk, maar realiseer je wel dat je vooral naar statische art en tekst aan het kijken bent. Foretales is een episch verhaal, maar helaas wel één die zich vooral afspeelt door middel van tekst. Vind jij dat echter geen probleem dan is dit zeker een game waar je vele uren in kwijt kunt!

+ Extreem veel keuzes, enorme creativiteit
+ Mooie artstijl en goede muziek
+ Enorme herspeelbaarheid, ontzettend veel dingen die net iets “anders” kunnen gaan
+ Game speelt met zijn eigen concept en vertelt hiermee een episch verhaal

– Loopt af en toe vast

DN-Score: 9,0