Het heeft ruim twee jaar geduurd, maar het is zover: soulsvania GRIME is naar de Switch gekomen! En deze Definitive Edition bevat ook meteen de drie gratis DLC’s. Hier lees je wat je van de game kunt verwachten. Niet bekend met de term soulsvania? Geen zorgen, dat leg ik allemaal uit!
Normaal is dit het stuk waar ik het verhaal toelicht, maar dat is bij GRIME niet eenvoudig. Om te beginnen: wie, of wat, speel je nou eigenlijk? In de introductie zie je hoe je mensachtige personage wordt ‘geboren’. Een echt mens ben je overduidelijk niet. Waar je hoofd hoort te zitten, zit bij jou een kolkende zwarte leegte. En ook je doel is in eerste instantie niet geheel duidelijk. Je beweegt je door een duister tunnelsysteem met misvormde wezens die je leert aanvallen of ‘absorberen’ met je geïmproviseerde hoofd. Gelukkig ontmoet je snel de complimenteuze Yon, die wat richting aan je rondzwervingen geeft.
Wat is GRIME nou eigenlijk voor spel?
Om bij het begin te beginnen: GRIME is een soulslike metroidvania (of soulsvania, als je efficient wilt zijn). Soulslike is de verzamelterm voor actie-RPG’s die bovengemiddeld moeilijk zijn. De naam is ontleend aan de beruchte Souls-games van FromSoftware. Metroidvania is dan weer afgeleid van de Metroid- en Castlevania-games. Metroidvania’s hebben vaak gemeen dat het non-lineaire platformers zijn. Het is in zulke spellen geen kwestie van blindelings voorwaarts gaan. In plaats daarvan speel je krachten vrij waardoor je eerder bezochte gebieden opeens beter kunt verkennen. Als je bijvoorbeeld een dubbele sprong leert, zijn een hoop gebieden die eerst buiten bereik lagen opeens een stuk interessanter!
Kort samengevat is GRIME dus een uitdagende actie-RPG waar je steeds nieuwe vaardigheden leert zodat je nieuwe gebieden kunt bereiken. Hiervoor moet je niet alleen behendig zijn, het is essentieel dat je je ook kunt verdedigen. Nou ja, verdedigen… Het is duidelijk dat jij degene bent die bovenaan de voedselketen staat, en dat laat je blijken ook. Al lijkt niet iedereen deze mening te delen.
Je moet je hoofd gebruiken!
Je kunt je vijanden, of prooien, te lijf gaan met verschillende wapens. Maar de kracht van GRIME zit in het pareren van tegenaanvallen. Door je ‘leegte’ op het juiste moment in te zetten, pareer je aanvallen en absorbeer je krachten van of zelfs je gehele prooi. Het voordeel daarvan is dat absorberen ‘gratis’ is. Wil je namelijk met een wapen slaan of snel een aanval ontwijken, dan kost dat je ‘force’. Force vult vanzelf weer aan, maar in het heetst van de strijd wil je niet zonder komen te zitten! De mix van pareren, aanvallen en ontwijken werkt prachtig. Er geeft weinig zoveel voldoening als wanneer je een prooi na een spannend gevecht uiteindelijk weet te absorberen.
Als je prooien absorbeert, krijg je ook ‘breath’. Een volle breath-balk kun je gebruiken om health aan te vullen. Geen overbodige luxe. Verder krijg je ‘mass’ van prooien. Mass kun je gebruiken om wapen-ugrades en spullen te kopen, maar ook om vaardigheden te levelen. Door health, breath, strength, dexterity en resonance te upgraden, verbeteren je uithoudingsvermogen en kracht. Het nadeel is wel dat levels steeds duurder worden, terwijl het resetten van je levels vrij prijzig is. Realiseer je je opeens dat je toch liever wapens met dexterity dan strength gebruikt? Dan hoop ik dat je genoeg van de benodigde speciale voorwerpen hebt verzameld om een nieuwe aanpak te proberen.
Het belangrijkste zijn natuurlijk nieuwe vaardigheden waarmee je verder komt in het spel. Deze kun je krijgen door de grotere prooien, een soort eindbazen, te verslaan. Zoals je mag verwachten van een soulsvania, zijn dit uitdagende bazen waar je even voor moet zitten. Wat ik fijn vond, was dat ze zich zelden ver van een spawnpoint bevonden. Als je doodgaat hoef je dus niet ver te lopen voor je volgende poging. Daarnaast waren eindbazen lastig, maar voelden ze nooit onmogelijk. Ik speel zelden soulslikes, maar ook voor mij was het haalbaar.
Verkeerd op een goede manier
De sfeer in GRIME is fantastisch. Zoals je al een beetje uit de introductie kon opmaken, moet je zelf het verhaal bij elkaar puzzelen. Houd je ervan om helemaal los te gaan met eigen theorieën, dan is deze game perfect. Hoewel je niet precies weet in wat voor wereld je je bevindt, is een ding zeker: hier gaat iets niet goed. Van de groteske stenen wezentjes die je aantreft tot grottenstelsels vol tanden, dit kan nooit de bedoeling zijn geweest. Het scheppen van leven is geen gemakkelijke opgave.
De wereld is bezaaid met geheimen. Deze variëren van geheime ruimtes met extra voorwerpen tot complete (optionele) eindbazen. Als je echt een idee wil krijgen van wat er speelt, zul je je ogen goed open moeten houden. Maar zelfs dan betwijfel ik of er echt een definitief antwoord komt. De brokjes die je krijgt zijn in elk geval erg intrigerend, en de dramatische soundtrack voegt alleen maar toe aan het onheilspellende gevoel.
Ongewenste extra moeilijkheidsgraad
Ik heb me met moeite een weg door dit spel gebaand, al lag dat niet alleen maar aan de moeilijkheidsgraad. Helaas merk je regelmatig dat de game het zwaar heeft. Framerate drops zijn niet ongebruikelijk en ook het openen van menuschermen duurt langer dan je zou willen. Mijn dieptepunt kwam toen ik doodging omdat ik over een ravijn sprong, maar vlak voor de overkant tegen een onzichtbare muur aanbotste: dat gebied was nog niet ingeladen. Bij een spel als dit waar precisie zo belangrijk is, mag het eigenlijk niet voorkomen dat je tijdens een gevecht last hebt van een dalende framerate. Begrijp me niet verkeerd, het is speelbaar. Maar wel onnodig frustrerend.
Veel textures vond ik er ook niet fantastisch uitzien. Maar je zou natuurlijk kunnen zeggen dat dat perfect bij het thema van de game past ;).
Het laatste oordeel
Hoewel het soulsvania-genre me niet aantrekt, werkt ik zo gepakt door de sfeer van GRIME dat ik de game toch een kans wilde geven. Daar heb ik geen moment spijt van gehad! Het is een bizar en mysterieus spel dat je een umheimlich gevoel geeft maar je ook aanspoort je eigen theorieën te knutselen. En hoewel je weinig concrete antwoorden krijgt, bewijst GRIME maar weer dat de weg belangrijker kan zijn dan de bestemming. Ook vond ik de moeilijkheidsgraad perfect (al heb ik bijna mijn vriend gevraagd één van die vervloekte springpuzzels voor me te halen).
Maar tegenover deze lof staan wel de performance-problemen. Een langzaam openend menu en gebieden die je af en toe ziet inladen zijn al vervelend. Maar framerate drops wanneer je tegen vijanden vecht mogen eigenlijk niet voorkomen. Achteraf had ik dit spel daarom liever op een ander platform gespeeld. Maar nu ik hem al op de Switch heb, zal ik niet rusten tot ik alle geheime bosses heb gevonden!
Omdat ik het spel uiteindelijk wel heb kunnen spelen en zo van de gameplay en setting genoot, heb ik na enig beraad besloten dit spel een 6,5 te geven. Maar zonder de technische problemen was dit cijfer echt hoger geweest: doodzonde.
+ Het absorberen van vijanden werkt perfect in samenspel met vechten en ontwijken
+ Heerlijke sfeer: van de brokjes verhaal tot achtergrondmuziek
– Performance problemen: framerate drops en bufferende gebieden zijn niet goed voor je speelplezier
– Het is kostbaar om levels te resetten. Als je een nieuwe strategie probeert, komt dat je duur te staan.
DN-score: 6,5
