Het is weer tijd voor een cozy simulatiegame! Sinds de release van Stardew Valley (uit 2016 alweer!) zijn er veel mensen die het succes hiervan hopen na te maken of te verbeteren. Moonstone Island lijkt daar op het eerste gezicht ook onder te vallen, met een soortgelijke pixel-artstijl en elementen die overduidelijk inspiratie halen uit Stardew Valley. Toch belooft deze game het ook compleet anders te doen, door er onder andere spirits om te verzamelen in te gooien en honderd eilanden om te ontdekken. Maar werkt deze combinatie een beetje?
Een jaar lang op jezelf wonen
De wereld van Moonstone Island bevindt zich in de wolken. Mensen wonen hier op zwevende eilanden, waardoor het reizen tussen plekken nou niet het aller makkelijkste is. Jij speelt een jonge alchemist, die tot nu toe getraind is door haar ouders. Deze hebben jou bijgebracht wat ze wisten, maar om een echte alchemist te worden moet je een grote test ondergaan. Je moet een jaar lang op jezelf zien te wonen, geholpen door de kennis van de alchemie. Na een verdrietig afscheid waarbij je nog snel even alle essentieels doorneemt (mooie manier van tutorial) trek je op je bezemsteel de wijde wereld in. Maar in het donker kom je al snel in een storm terecht, waarna je terecht komt in een klein dorpje. Gelukkig zit dit dorpje vol vriendelijke gezichten die jou graag helpen een nieuw leven op te bouwen. Je test is begonnen!
Moonstone Island is een cozy farming-sim …
Moonstone Island speelt verder als een fascinerende combinatie van meerdere genres. Allereerst is het een cozy farming-sim. Nadat je kennis hebt gemaakt met de lokale bevolking en je gereedschap hebt terug gevonden, kun je een plekje voor jezelf gaan bouwen. Leuk is dat je hierbij niet een aangewezen plek krijgt, maar zelf op pad gaat om een tent te plaatsen. Het makkelijkst is om dit op het “hoofdeiland” te doen, maar dit hoeft niet.
Daarna bewerk je het land, plant je wat zaadjes, geef je ze water en pluk je enkele dagen later de oogst. Ondertussen verzamel je grondstoffen, leer je ovens en aanbeelden bouwen om grondstoffen te bewerken en vind/krijg je recepten, waarmee je kassen en zelfs compleet nieuwe huizen kan bouwen. Aardig recht door zee dus, al zijn de materialen waarmee je werkt wel net wat anders. Zo zul je hier geen groenten verbouwen. In plaats daarvan plant je vreemde grassen, planten en kruiden. Je bent nu eenmaal een alchemist!
… een monster collector …
Natuurlijk kun je de oogst hiervan kunnen verkopen, maar waarschijnlijk zul je het bij je willen houden. In deze wereld zijn alchemisten namelijk vooral met spirits bezig. Dit zijn wezentjes van verschillende elementen die rondlopen in de wereld. Alchemisten leven in harmonie met deze spirits en horen dit ook te bevorderen onder de lokale bevolking. Helaas heeft niet elke spirit hier zin in. Sommigen zijn agressief en het is ook jou taak om deze te verdrijven. Je doet dit door met ze te vechten, maar dit doe je niet zelf. In plaats daarvan roep je de hulp in van getemde spirits. In gameplay termen betekent dit dat Moonstone Island ook een monster collector is, en dit is dan ook waar je al die grassen, planten en kruiden nodig hebt. Hier kun je spirits mee temmen, mee genezen in gevechten of andere buffs en debuffs geven.
Deze spirits zijn te vinden op de vele andere eilanden die de game rijk is. Je begint op het hoofdeiland, maar al snel zul je transportatie middelen craften waarmee je deze enorme wereld kunt ontdekken. Op deze eilanden wonen geen mensen (althans, ik ben ze nog niet tegengekomen), maar bevatten wel verschillende biomen waar spirits van dat bioom ronddwalen. Hoe verder je van het hoofdeiland wegdwaalt, hoe sterker deze daarnaast worden. Interessant is dat de game aan het begin een unieke wereld voor je genereert. Welke eilanden waar liggen en welke dingen je tegenkomt op die eilanden zijn dus verschillende per playthrough!
… en een card battler!
Maar dan zijn we er nog niet. Moonstone Island is namelijk ook een card battler. Spirits vechten aan de hand van kaarten. Elke spirit hoort bij één van de acht elementen en aan de hand daarvan hebben ze een aantal kaarten. Deze kaarten worden beïnvloed door de stats die je ze geeft, en tijdens een level up krijgen ze nieuwe kaarten die je aan je deck mag toevoegen. Je party bestaat vervolgens uit drie spirits en hun decks worden samengevoegd om jouw aanvalsdeck te maken.
In gevechten pak je vijf kaarten en heb je drie ‘energy’ om deze te spelen. Kaarten kosten 0, 1, 2 of 3, en na elke beurt gooi je je hand weg en pak je vervolgens vijf nieuwe. De gevechten zijn verder aardig recht door zee. Spirits hebben een aantal punten armor die weggeslagen kan worden, en als deze op is doe je twee beurten extra schade voordat ze zich herstellen. Verder kun je ook gewoon aanvallen om schade te doen, en heeft elk element zijn eigen sterktes en zwaktes. Leuk is ook dat elke spirit een unieke vaardigheid heeft. Sommigen daarvan helpen je tijdens gevechten, andere helpen je daarbuiten.
En dit werkt nog verdraaid goed samen!
Al deze onderdelen werken daarnaast nog verdraaid goed samen. Ik had ergens verwacht dat de verschillen in genres voor botsingen zouden zorgen, maar de basis is solide. Geen van de onderdelen staat op zichzelf, je hebt de andere nodig om dit optimaal te kunnen gebruiken. Zo heb je dus gewassen nodig om spirits te temmen en kun je deze later mixen tot drankjes om buffs te maken voor in gevechten. Spirits zijn daarnaast niet alleen om te vechten; als je ze in een stal houdt en goed verzorgt, geven ze je materialen die je nodig hebt om te bouwen. De vele eilanden in kaart brengen is niet alleen leuk, ook kun je hier shrines met talismannen vinden die je deck beïnvloeden. En zo door.
Geen van de onderdelen is extreem diepgaand, maar het werkt en heeft invloed op elkaar. Je kunt niet een onderdeel verwaarlozen, want dan werkt de rest een stuk minder.
Synergie is niet altijd positief
En alhoewel dat in de meeste gevallen positief is, zitten er aan deze synergie ook negatieve kanten. Omdat alles zo in verbinding met elkaar staat, voelt het af en toe alsof de game je expres tegen probeert te houden. Zo heb je voor verschillende essentiële werkbanken materialen nodig die je niet zomaar kan vinden, en is er zelfs een type spirit dat alleen ’s nachts op één willekeurig eiland verschijnt. Maar ook de story dungeons doen hieraan mee. De eerste was bijvoorbeeld verdeeld in een aantal vloeren, waarbij je alleen naar de volgende vloer kon gaan door bepaalde materialen te offeren. Tot op dat moment had ik alle testen wel doorstaan, maar hiervoor moest ik dus de dungeon uit, een stal bouwen, een spirit temmen, verschillende voorwerpen bouwen voor in de stal en een spirit enkele dagen verzorgen om dat materiaal te krijgen.
De grootste overtreder hiervan zijn echter nog de moonstones. Dit is een materiaal dat voor een aantal hele belangrijke werkbanken gevraagd wordt… en welke je alleen ’s nachts kunt vinden, en maar één per eiland. Je kunt later skilss unlocken waardoor je 5-10% kans hebt om ze uit schatkisten te halen, maar het blijft een enorme klus om genoeg te vinden.
Er is zoveel te doen
Een ander probleem is dat de hoeveelheid dingen die te doen zijn nogal overweldigend is. Er is gewoon verschrikkelijk veel te doen. Zo hebben we het bijvoorbeeld nog niet eens over de sociale kant van de farming-sim gehad (vriend, bevriend, trouwen, dat soort dingen), je skilltree, het vissen, schatkaarten, de vele customisation-opties (zowel decoratief als gameplay gerelateerd), de mijnen en de vele dungeons met simpele puzzels!
De game probeert het overzichtelijk te houden door middel van quests, maar deze zijn vaak zo groot en globaal dat je ze niet snel kunt afwerken. Je hebt hierdoor al snel heel veel lijstjes die je ‘nog’ moet doen. En dat is lastig, want dit soort games draaien in mijn beleving toch om het opzetten van een routine. Je weet wat voor dag het is, hebt standaard een aantal taken die je moet doen (plantjes verzorgen, dieren eten geven, etc) en kunt dan de rest van je dag een taak uitvoeren. Oh het regent, dan ga ik stenen verzamelen. Ah mijn gewassen zijn klaar voor de oogst, dan moet ik nieuwe zaden hebben. Zoiets. Misschien ligt het aan mij, maar door die enorme waslijst aan dingen te doen lukt het mij nog niet zo’n routine op te zetten. En de tijd gaat ondertussen wel door!
