Toen ik hoorde dat Tales of Symphonia een remaster zou gaan krijgen werd ik direct enorm enthousiast. Als er één spel is dat mij is bijgebleven uit het GameCube-tijdperk, dan is het deze geweldige RPG wel. Het origineel komt echter uit 2004 en inmiddels zijn we dan ook al bijna 20 jaar verder. Benieuwd hoe het spel de beruchte tand des tijds heeft doorstaan? Dat lees je in deze review.
Een korte introductie
Tales of Symphonia is ontwikkeld door Namco Tales Studio en het is het vijfde deel uit de populaire serie. Dit deel wordt door veel fans dan ook gezien als een van de beste delen uit de serie en eerlijk is eerlijk, dat is niet onterecht. De Nintendo GameCube mag dan wel niet de beste third-party support hebben gekend die er is, deze game van Namco (tegenwoordig Bandai Namco) heeft mij toch behoorlijk wat weken plezier bezorgd. Bij het opstarten van de remaster, Tales of Symphonia Remastered, waren mijn verwachtingen dan ook hooggespannen…
Net een moderne tekenfilm!
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, want ondanks dat het spel inmiddels bijna 20 jaar oud is, kan gezegd worden dat de grafische upgrade behoorlijk goed is uitgepakt. De destijds al indrukwekkende cell-shaded is onder handen genomen en dit keer geniet je in HD van de game. Dit zorgt ervoor dat de game veelal mooi oogt, vergelijk het met een moderne tekenfilm. Nee, we hebben hier niet te maken met een van de best ogende titels voor de Switch, maar het is de artstijl die de game op een nostalgische manier laat schijnen. De game draait echter wél op 30 frames per seconde en dat is lager dan de titel op de Gamecube draaide. Aan de ene kant opmerkelijk, aan de andere kant bij een JRPG als deze ook niet onoverkomelijk.
Helaas constateerde ik tijdens de gevechten dat de framerate soms zelfs nog iets verder leek te dalen, wat doet vermoeden dat het spel enigszins overhaast is uitgebracht. Een stabiele 30 frames per seconde had jammer maar acceptabel geweest, lager dan dit zou gewoon niet mogen. Is de rest van de game dan wel helemaal top?
Een klassieke JRPG
Wie de Tales-serie al kent weet wel een beetje wat zich te wachten staat. Tijdens het verhaal welke je volgt reis je langs de nodige stadjes, betreedt je dungeons en neem je het vooral op tegen veel vijanden én eindbazen. Het verhaal draait dit keer om Lloyd Irving wie zijn vriendin Colette moet helpen tijdens haar reis om de wereld te redden. Colette heeft namelijk de krachten om mana terug te brengen in de wereld en daarmee de Desians te verslaan. Dat gaat uiteraard niet zomaar en een heel avontuur volgt om dat te bereiken.
Zoals gezegd spelen gevechten een grote rol in de game. Die zijn niet turn-based en dat was in 2004 nog behoorlijk revolutionair. Inmiddels zijn we niet anders gewend, maar toch weet het systeem zich goed staande te houden. Je combineert veelal gewone aanvallen met speciale aanvallen genaamd Techniques. Jij voert de gevechten uit van jezelf en jouw overige party-members vechten vanzelf. De combat is op zich erg eenvoudig en toegankelijk, maar gaandeweg wordt het diepgaand genoeg met de nodige speciale aanvallen, magie en meer welke je zult moeten gebruiken.
Personages hebben daarnaast ook hun eigen vaardigheden waardoor ze uniek voelen tijdens de gevechten. Tijdens de gevechten bemachtig je bovendien geld om nieuwe uitrusting te kopen en zo jouw party gaandeweg sterker te maken. Jammer is hierin wel dat de combat slecht wordt uitgelegd. Nu is dit systeem niet al te ingewikkeld, maar het laat wel zien dat de game wat dat betreft niet meegaat met moderne titels waarin uitleg veel meer centraal staat. En zo zijn er meer kleinere punten die laten zien dat het spel op leeftijd is.
Denk bijvoorbeeld aan het opslaan van het spel, wat alleen op bepaalde punten mogelijk is. Het feit dat er ook geen autosave optie aanwezig is maakt het er niet gebruiksvriendelijker op. Het is niet onoverkomelijk maar wel een gemiste kans dat dit niet is aangepast. Zeker op de Nintendo Switch had de mogelijkheid om vaker te saven erg welkom geweest. Een vergelijkbaar iets wat laat zien dat het spel toch wel wat verouderd is, is de camera. Vooral op de fieldmap werkt deze niet al te goed mee, en dat is dan ook tijdens het reizen tussen stadjes en dungeons om naar je volgende bestemming te gaan. Zo kun je de camera alleen naar links of rechts bewegen. De camera probeert het zicht wel te corrigeren, maar dit werkt traag en niet altijd effectief.
Op de fieldmap zijn echter ook vijanden aanwezig, en dus was het wel zo fijn wanneer je hier een goedwerkende camera zou hebben. Regelmatig kwam ik ongewild met een vijand in aanraking. Overigens ook opmerkelijk is dat het beginnen van een gevecht in deze versie geen ‘brekend scherm’ kent maar een wit scherm. Een bug of bewuste keuze? Mij is het onduidelijk welke keuze hier aan ten grondslag ligt maar opnieuw doet vermoeden dat er onnodige tekortkomingen aanwezig zijn.
Conclusie
De remaster van Tales of Symphonia laat me achter met gemengde gevoelens. Is de game echt slecht? Nee. Had de remaster een stuk beter kunnen zijn? Ja. Sterk overeind staan nog steeds de unieke en goed uitgewerkte personages, het interessante verhaal, mooie artstijl en een fijn vechtsysteem. We hebben hier te maken met een remaster en dat betekent dat er geen echte nieuwe content aanwezig is, maar het avontuur op zich is groot genoeg om flinke tijd mee zoet te zijn. De game toont zeker sporen van veroudering, maar wie Tales of Symphonia niet eerder heeft gespeeld krijgt nu de kans om een van de betere titels uit de serie alsnog te beleven. Het heeft alleen een bittere nasmaak wanneer je bedenkt dat kleine aanpassingen de titel nog zoveel moderner hadden kunnen laten aanvoelen, een gemiste kans in dat opzicht.
+ Een van de beste delen uit de serie door een sterk verhaal en fijne combat
+ De game oogt in HD als een mooie teklenfilm met een prachtige artstijl…
-… maar helaas draait het technisch niet altijd even goed
– Veel tekenen van veroudering
– Het lijkt of de game te snel is uitgebracht met slordigheden als gevolg
DN-Score: 6,5
Thanks voor de review. Ik weet nu dat ik beter gewoon het origineel kan spelen. ;o)
Ik moet zeggen dat ik me erg gemaakt met het spel maar het is inderdaad jammer dat er een aantal technische gebreken zijn op dit moment
Tijdens de aankondiging had ik veel hoop en was blij verrast.
Tijdens het zien van de eerste beelden kon ik eigenlijk niks terug zien van de goede gedachten die ik aan de originele game overgehouden heb.
Deze review bevestigd mijn gevoel, dat ik het het beste bij mijn herinneringen kan laten voor nu, niet omdat het nu opeens een slechte game zou moeten zijn, maar omdat er nog genoeg andere games te spelen zijn.