Een avontuur in de dungeons van 8-bit land!
The Adventures of Elena Temple is een indie-game, ontwikkeld en geproduceerd door één persoon. Deze persoon had vervolgens één doel, om een game te maken die je doet denken aan de spellen van vroeger. En dan bedoelen we niet het twee jaar terug vroeger, nee, dan bedoelen we het “speel je op je oma’s zolder omdat die wel een spelcomputer had” of “speel op de gameboy onder je nachtlampje omdat er nog geen ingebouwd licht was” vroeger. De jaren ’80, ’90 zeg maar.
Nostalgie galore
En dat is nog verdraaid goed gelukt ook. Het begint wanneer je de game opstart, wanneer er een moment lang een super oud bollig logo in beeld verschijnt met de woorden “The Adventures of Elena Temple” Het spel presenteert je daarna met een aantal systemen, waarop je de uiteindelijke “game” op kan gaan spelen. Dit zijn allemaal parodieën op oude game-consoles zoals de “some toy” (Game Boy) en “Maple” (Apple computer). De uiteindelijke game die je op deze virtual console speelt blijft hetzelfde, maar het is een leuke gimmick om te kunnen kiezen op welke console je dit doet, waarbij The Adventures of Elena Temple ook zo’n best doet om dit te presenteren in de stijl die zo kenmerkend was voor dat systeem. Ook grappig is dat je bij elk systeem een klein verhaaltje krijgt over waarom de game op dat systeem is verschenen.
De game zelf is verder vrij simpel, maar doet hierdoor juist erg denken aan titels van vroeger. The adventures of Elena Temple speelt als een platormer/adventure-game, waarbij je in een kerker gedropt wordt. Deze kerker is verdeeld in kamers die op elkaar aansluiten, en elke kamer bevat een kleine puzzel waarin je van platform naar platform zal moeten springen, vijanden moet ontwijken en/of munten moet verzamelen. En voor een game met maar één ontwikkelaar zitten deze puzzels nog verdraaid goed in elkaar. Het zijn uiteindelijk simpele platform puzzels (het meest geavanceerde wat je zult tegenkomen zijn platforms die verdwijnen als je er te lang op staat) maar geen enkele kamer is hetzelfde, en het is duidelijk dat er geprobeerd is elke kamer uniek te maken met de mogelijkheden die er waren. De kamers zijn geen klakkeloze kopieën van elkaar, wat het een authentiek gevoel geeft. Na het verzamelen van 8 diamanten heb je daarna zelfs een heus baasgevecht, waarna je triomfantelijk de dungeon mag verlaten. En net zoals vroeger hoef je geen uitgebreide credits te verwachten, een mooie ” You did it!” is alles wat je krijgt.
Zijn oude games echt beter?
The Adventures of Elena Temple weet met zijn simpele mechanieken en oude graphics heel goed het gevoel van oude games weer te geven. Maar dat wil niet zeggen dat het klakkeloos alle elementen van oudere spellen heeft overgenomen. Wat het bijvoorbeeld niet heeft gedaan (en of dat goed of slecht is hangt af van je mening) is het keihard straffen wanneer je dood gaat. Oude games hadden er nog wel eens een handje van om de game opnieuw op te starten als je al je levens kwijt raakte (saves bestonden in veel gevallen niet) maar Elena heeft in deze game een onbeperkt aantal levens. Het spel “saved” op het moment dat je iets oppakt of je een nieuwe kamer ingaat, en wanneer je doodgaat zet het spel je gewoon terug naar de vorige save. In tegenstelling tot titels van vroeger speel je de game hierdoor wel in een paar uurtjes uit, maar de ophopende frustratie van oude games over vreemd geplaatste monsters of lastige sprongen blijft hierdoor grotendeels uit.
De muziek is daarnaast ook goed uitgewerkt met een stijl die echt doet denken aan vroeger. Jammer is dat de muziek per console niet veranderd (meerdere stijlen 8-bit en 16-bit hadden het waarschijnlijk nog net iets authentieker gemaakt) maar er zitten een aantal verschillende nummers in, waardoor je niet telkens naar hetzelfde deuntje hoeft te luisteren terwijl je aan het verkennen bent.
Conclusie
De grap van The Adventures of Elena Temple is eigenlijk dat er niet zoveel te reviewen valt. De game is super simpel en recht door zee en probeert hiermee een gevoel van nostalgie op te roepen. Dat doet het heel goed, en juist omdat het een aantal aspecten van oude spellen weglaat roept het grotendeels fijne gevoelens van nostalgie op. We willen met zijn alleen namelijk nog wel eens vergeten dat oude games leuk waren, maar ook ontzettend moeilijk en frustrerend. Hoewel The Adventures of Elena Temple er oud uitziet is het juist niet frustrerend of moeilijk, waardoor je je een paar uur lang in alle rust kunt gaan bedenken hoe leuk die games ook alweer waren. Voor een prijs van €4,99 is het daarom zeker de moeite waard op een regenachtige dag, wanneer je het volwassen zijn even zat bent en stiekem weer even terug wilt naar vroeger.
+ Muziek is prima in orde.
+ Laat de frustrerende elementen van oude games weg.
+ Doet wat het moet doen, roept hierdoor goede gevoelens van nostalgie op.
– Game is aan de korte kant.
– Verschillen tussen consoles hadden groter uitgewerkt mogen worden.
Cijfer: 7
