[REVIEW] Zero Time Dillema

Zou ik opgesloten willen worden om dit spel te spelen?

Virtues Last Reward is wel mijn favoriete spel voor de Nintendo 3DS. Urenlang heb ik mij beziggehouden met het verhaal en ik kon er gewoon geen genoeg van krijgen. Ik was zelf dan ook erg enthousiast toen werd aangekondigd dat deze niche Japanse titel een vervolg zou krijgen: Zero Time Dillema.

Verhaal
Zonder al te veel over het verhaal te spoilen (het verhaal is namelijk wat de game drijvende houd) wil ik wel kwijt dat het ook deze keer weer is gelukt om een bloederig, doch aantrekkelijk verhaal neer te zetten. Zoals gebruikelijk in een Zero Escape-game worden er weer mensen tegen hun wil vastgezet in een gebouw en is het het doel om hieruit te ontsnappen. Deze keer wordt de vertrouwde [i]Nonary game[/i] (een spel uit eerdere delen waarbij een negen-cijferig systeem centraal stond) vervangen voor de [i]Decision Game[/i]. Waar je graag met iedereen ontsnapt, heeft een Satanistische verrader, Zero, een val opgezet waarbij minimaal zes mensen moeten sterven. Voor elke dode komt een wachtwoord vrij, waarmee de overgebleven drie spelers kunnen ontsnappen. Het verhaal van Zero Time Dillema wordt fragmentarisch verteld, dus je weet in het begin nooit waar het fragment dat je speelt plaatsvindt. Maar dit past geheel in het thema van de vergeetachtigheidsdrugs, die je krijgt ingespoten als je besluit om anderen te sparen.

Meerdere verhaallijnen
In tegenstelling tot eerdere spellen volg je in dit verhaal niet één hoofdrolspeler. Er zijn er drie, waardoor je het verhaal uit drie verschillende perspectieven bekijkt. Tijdens het verhaal zul je verschillende keuzes maken die weer invloed zullen hebben op hoe het verhaal verloopt. Zo zul je bijvoorbeeld de keuze krijgen over de levens van anderen. Neem bijvoorbeeld het moment dat drie groepen de kans krijgen een knop in te drukken. Als eenmaal één groep de knop indrukt, wordt deze voor de andere groepen vergrendeld en kunnen zij zich niet verdedigen tegen de gevolgen. Laat je een bijtend zuur in een andere kamer stromen, of hoop je dat zij dit niet bij jou doen en iedereen vredelievend van die knop afblijft? Zero Time Dillema zit vol met zulke kwesties.

Uiteindelijk gaat het om een heel uitgebreid verhaal. Omdat het zo uitgebreid is, heb ik nog niet het volledige verhaal doorlopen. Wel kan ik zeggen dat het zeker 30+ uur kan duren voor je de eindstreep haalt. Net als in Virtues Last Reward krijg je een ‘flow chart’ waar je kan zien hoe vaak de verhaallijn vertakt. Daarnaast kun je zo heel snel door de verschillende delen van het verhaal springen. Naast de ‘flow chart’ is er nog een speciale kaart waarmee je makkelijk kan wisselen tussen verhalen van de verschillende hoofdpersonages. Dit is ook nodig, daar sommige delen van de ‘flow chart’ pas vrij worden gespeeld als je ‘events’ van bepaalde personages hebt voltooid. Zo valt er telkens weer iets nieuws te ontdekken.

Karakters
Tijdens het spelen van Zero Time Dillema zal je met negen verschillende personages kennismaken. Nou ja, kennismaken? Ook in de personagekeuze wordt duidelijk dat Zero Time Dillema rekening houdt met de spelers van vorige delen. Het is dan ook een feest van herkenning om bekende personages als Sigma en Phi weer terug te zien. Ook zien we het personage Diana, waar al eerder over werd gesproken in Virtues Last Reward. Stuk voor stuk worden er bijzondere personages gepresenteerd, waarbij je in ieder wel iets interessants kunt vinden. De kracht van het verhaal zit hem ook deels in de ontwikkeling die de personages ondergaan, al wil ik daar niet te veel over spoilen.

Op Safe
Zero Time Dillema zet door wat 999 en Virtues Last Reward al zo goed deden. Je scrolt niet alleen door een verhaal vol actie en moorden, ook krijg je weer te maken met een handvol ingewikkelde kwesties en puzzels. Net als de eerdere delen wordt het verhaal hier weer opgebroken door Escape Rooms. Je zit vast in een kamer en moet proberen te ontsnappen door voorwerpen te verzamelen en puzzels op te lossen. Ook deze game kent weer een paar intense puzzels waar je even flink over na moet denken. Sommige zijn makkelijk, maar toch gaat het hier stuk voor stuk weer over puzzels waarvan je wenst: ‘had ik die maar bedacht.’

Niet geschikt voor korte speelsessies
Tijdens het spelen van Zero Time Dillema liep ik wel tegen één probleem aan: het verhaal is zo intens dat je er eigenlijk gewoon veel tijd voor moet vrijmaken. Waar je normaal een handheldtitel even snel tussendoor kunt spelen, leent dit spel zich niet zo heel erg om even kort op de bank een hoofdstuk mee te maken. Om het verhaal te volgen moet je je aandacht er goed bijhouden, want er gebeurt veel. Van verhaal tot puzzels, je bent al snel enkele uren achtereen zoet met dit spel. Dit zorgt er dan ook voor dat het even duurt voor je het verhaal hebt uitgespeeld. Er valt veel te ontdekken en je doet veel indrukken op.

Conclusie
Maar raad ik Zero Time Dillema dan aan jullie aan? Om te beginnen: ikzelf zou het niet erg vinden om een tijdje opgesloten te worden in een kamer met wat eten en drinken tot ik het spel volledig heb uitgespeeld. De game zit weer geweldig in elkaar, kent een goede sfeer en is zeer interessant voor de mensen die eerdere delen uit de serie hebben gespeeld. Ook voor spelers die de serie voor het eerst ontdekken kan het verhaal veel interessante momenten bieden. Wel moet je duidelijk van dit soort spellen houden. Het gaat hier wederom om een niche game die je eerder een interactief boek kan noemen dan een game.

8.0

+ Interessant verhaal, verwacht veel twists
+ Heel veel verhaal, met afwisselende puzzelelementen
+ Echte fanservice voor de kleine groep fans van Virtues Last Reward en 999
+ Het verhaal wordt met goede animaties verteld
+ Je hoeft de vorige delen niet te hebben gespeeld om dit verhaal te begrijpen
– Best een niche game, eerder een boek dan een game
– Niet geschikt voor korte speelsessies