[SPECIAL] De evolutie van Link

Hoe is LInk door de jaren heen geëvolueerd?

We kennen hem allemaal: die groene held, die met zijn zwaard de meest gevaarlijke monsters aankan. Telkens  bewees hij zichzelf weer! Als held dreef hij meermalen het kwaad weg, en liet hij de vrede terugkeren in Hyrule. Alhoewel Link zelf geen woord spreekt (enkele uitzonderingen daargelaten), heeft hij sprekende herinneringen op ons achtergelaten.  Het is tijd om een blik te werpen op hoe Link zichzelf door de jaren heen als held profileerde.

The Legend of Zelda (1986)

Het hele avontuur begint bij The Legend of Zelda, waar het uiterlijk van Link redelijk simpel in elkaar zit. In het 8-bit tijdperk was er nog veel minder variatie mogelijk dan nu voor mogelijk wordt gezien, dus kreeg Link een mooi groen pakje aan, aangevuld met wat bruine kleuren. Hoe Link er in deze spellen uitziet, doet nog wel het meest denken aan Disney’s Peter Pan. Niet alleen het pakje komt overeen, maar ook situaties: een jongen, in een groen pak, die nooit groot zal worden (nou ja, tot de komst van Ocarina of Time), en het opneemt tegen het kwaad. Het verschil: de duisternis wordt niet ontketend door een piraat, maar door een duister zwijnachtig monster in de gedaante van Ganon.

Naast het bekende groene pakje, kon Link ook nog een blauw (ik vind het meer grijsachtig ogen, maar het moet licht blauw voorstellen) en een rood pakje dragen, welke op hun beurt verbeterde krachten gaven. Hiervoor had hij een Rode of een Blauwe ring nodig. Zo zul je maar de helft aan schade oplopen met het blauwe ringetje om, en nog maar een kwart van de schade met de rode ring om. De gekleurde pakjes keren ook later weer terug in o.a. Ocarina of Time. Hier veranderen de krachten wel.

Zelda II: The Adventure of Link (1988)

Maar eerst  veranderd er iets anders.  Zelda was al snel zo’n succes, dat Nintendo met een vervolg van de game kwam. Ook hierin is Link weer herkenbaar aan zijn groene pakje. De echte visuele veranderingen worden hier al echt zichtbaar, al komt dit voornamelijk door gamedesign keuzes die zijn gemaakt met betrekking tot de gameplay. In tegenstelling tot The Legend of Zelda, is deel II namelijk geen game met een Birdview Perspectief, maar meer een sidescrolling RPG/action adventure. Hier hoort dan ook een platte link bij, die van links naar rechts kan lopen.

Link krijgt een langer uiterlijk. Hierdoor komen sommige karaktereigenschappen (waaronder puntige oren) beter naar voren. Verder behoudt Link het groene pak waarin wij hem kennen, aangevuld door alweer de bruinachtige kleuren die we eerder ook al zagen. Ondanks dat Link langer is, blijft hij een kind.

The Legend of Zelda: A Link to the Past (1991) en A Link Between Worlds (2013)

Maar Link wordt pas echt Link op het moment dat deze titel het licht ziet. Niet alleen werd Link in vorige delen eigenlijk nooit bij naam genoemd (behalve in de intro en gebruikshandleidingen), maar in deze game, die veel meer op karakters en hun dialogen leunde, werd de link gelegd naar de naam Link. Dit is trouwens ook de titel waarin de Spinattack voor het eerst werd geïntroduceerd. Qua uiterlijk veranderd link weer iets. Het spel keert terug naar zijn Bird View-roots, waardoor Link ook weer een nieuwe sprite krijgt. Hij is wat gedetailleerder dan eerder, en opvallend is zijn roze haar.  Dit roze haar keert in geen van de spellen erna nog terug.

A Link To The Past is voornamelijk interessant, daar deze de basis vormt  voor het later Nintendo 3DS-spel A Link Between World en Triforce Heroes. Alle elementen in A Link Between world zijn dan ook sterk gebaseerd op hoe ze in A Link To The Past waren. Op het roze haar na, dit is bruiner en toont meer vergelijking met hoe Link in promotie-materiaal voor A Link To The Past werd getoond. Verder vind van deze game veel zijn roots in de oude SNES-game.

The Legend of Zelda: Ocarina of Time (1998) en The Legend of Zelda: Majora’s Mask (2000)

Het  duurt echter tot de release van Ocarina of Time, voordat Link zijn eerste 3D-uiterlijk kreeg. Het uiterlijk zag er wat hoekerig uit, toch is het één van de grote stappen binnen de game-wereld. Hoe Link in 3D werd neergezet, was vele malen gedetailleerder dan we Link in eerdere delen voorbij zagen komen. Zijn laarzen, zijn tenue, de gloves die hij draagt, Link maakt grote stappen in zijn uiterlijke trekjes, die bij de alleen nog maar sterker zijn aangezet.De wereld zag er verder groter uit, was op een andere grotere manier aan elkaar verbonden, en vergeet niet dat je in deze game op je paard Epona kon rondrijden wanneer je… en hier komt die… Adult Link werd. Ocarina of Time voelt hierin dan ook de grootste evolutie die de Zelda-reeks tot dan toe ervaarde.

En die evolutie had een enorme impact. Dat blijkt ook wel uit de game die daarop volgde, en de remakes voor de Nintendo 3DS die van zowel Ocarina of Time als het vervolg werden gemaakt. In het directe vervolg op Ocarina of Time, Majora’s Mask, worden veel models hergebruikt uit Ocarina of Time. Hier maakt Link echter wel mee dat hij in verschillende lichamen stapt. Zo leert hij hoe het leven een Deku Scrub in elkaar zit, wordt hij eventjes een Goron, en wordt hij ook een Zora. Ook hier ontdekken we Link in nieuwe vormen, die we nooit eerder in Zelda-games zagen.

The Wind Waker (2002), Phantom Hourglas (2007) en Spirit Tracks (2009)

Het was bij het ontstaan van The Wind Waker, dat we Link weer op een nieuwe manier leerden kennen. Opnieuw kreeg Link een 3D-interpretatie, alleen werd deze interpretatie deze keer vormgegeven met een meer tekenfilm-achtig uiterlijk: Toon Link. Toen de stijl voor het eerst werd getoond, werd deze door fans met gemixte gevoelens ontvangen. Later is het echter een stijl geworden die goed werd aangeschreven en die nog meermalen is teruggekeerd. Dit is dan ook dezelfde stijl die door wordt gevoerd in latere Spirit Tracks en Phantom Hourglass voor de Nintendo DS.  Tevens heeft Toon Link zijn eigen variant in Super Smash Bros. om maar even aan te geven, hoe iconisch Toon Link is geworden als aparte vertoning van het personage Link.

Een ander punt aan Toon Link is, dat Toon Link een voor het eerst kwam met een heleboel gezichtsuitdrukkingen, waardoor je Link zijn reactie in een heleboel verschillende situaties kon meemaken. Je zuster wordt ontvoerd? Daarvoor heb je een uitdrukking! Je ontdekt een nieuw item? Daarvoor heb je een uitdrukking! Je wordt via een kanon naar Ganondorfs thuisbasis geschoten? Die uitdrukking op Link zijn gezicht was onvergetelijk! De nieuwe Link liet een heleboel mogelijkheden over om te spelen met de emoties van de de groene tunic-dragende held.

Twilight Princess (2006)

Majora’s Mask wist in 2000 een enge sfeer neer te zetten die de game geheel uniek maakte, maar Twilight Princess, die 6 jaar later verscheen, kon er ook wat van. Niet alleen ziet Link er in dit deel vele malen realistischer uit dan hij ooit eerder in een Zelda-game verscheen, ook kon Link voor de eerste keer in gaming historie in een Wolf veranderen. Als mens sla je er op los met je zwaard, en gebruik je wapens zoals je het gewend bent uit eerdere delen uit de 3D-interpretaties. Als Wolf Link bijt je er op los, en hang je het beest uit. Als Wolf Link huil je zelfs naar de maan, zoals je in Ocarina of Time een Ocarina bespeelde. Het concept van Twilight Princess heeft zichzelf zodanig bewezen, dat er zelfs een HD-remake van deze game is uitgekomen.

Skyward Sword (2011)

In Skyward Sword kreeg Link weer wat meer basiskleurgebruik, en werd alles veel lichter gebracht. Misschien heeft dit ook wel te maken met het feit dat Skyward Sword zich deels boven de wolken afspeelt, in het beruchte SkyLoft. Grafisch heeft de game wel een beetje weg van Toon Link, als we letten op de kleurgebruik.  Het mooiste en opvallendste is voornamelijk, dat je het gevoel van vrijheid kan ervaren door rond te vliegen op de rug van een Loftwing. De serie heeft veel vrijheid gekend, maar deze vrijheid heeft Link nooit eerder ervaren.