Meer dan tien jaar ging er voorbij sinds de vorige echte nieuwe Metroid (Federation Force tel ik hier niet mee). Voor mij is dit de tweede Metroid die ik ooit heb gespeeld (Samus Returns was de eerste) en ik werd omvergeblazen. Tijdens een speelsessie kon ik twee uur lang aan de slag met de volledige versie van het spel. Tijdens deze sessie heb ik meerdere gebieden verkend, meerdere E.M.M.I ontmoet en meerdere baasgevechten meegemaakt.
Metroid Dread heeft een gecompliceerde geschiedenis. Het spel werd in 2005 al aangekondigd, maar werd voor die verdween al vaker uitgesteld. Toen kwam de E3 van dit jaar en was daar plots Metroid 5 oftewel Metroid Dread. Een nieuwe 2D Metroid die een einde moet breien aan de saga die sinds de NES bezig is. Nu heb ik zelf dus weinig van de vorige delen gespeeld, maar zelfs zonder voorkennis is het spel goed speelbaar en erg gaaf. Je kunt eventueel wel wat voorkennis opdoen dankzij de Metroid Dread Reports.
Welkom op ZDR
Dread speelt zich af op de planeet ZDR, na verschillende geruchten van het bestaan van de gevaarlijke X-parasiet wordt Samus naar de planeet gestuurd om onderzoek te doen. Bij aankomst word je echter aangevallen door een Chozo, vergeet je alles wat je ooit geleerd hebt en raak je alle upgrades kwijt. Je overleeft het wel en begint dus aan je tocht. In het begin heb je dan ook maar beperkte opties en dat wordt goed uitgelegd door middel van simpele en korte tutorials. Stukje bij beetje leer je de basis van richten, counteren, melee, sliden en je wapens. Naar mate je verder speelt, komt er echter veel meer bij. Zo was ik al vier extra krachten tegengekomen in mijn korte speeltijd, waaronder de Phantom Cloak om onzichtbaar te worden, de Charge Beam en de Omega Stream. Met die laatste kun je de strijd aangaan met de E.M.M.I’s.
Wat meteen opvalt, is de soepelheid van het spel. Niet alleen is de besturing dus makkelijk te leren en krijg je stapsgewijs meer functies, ook zijn de bewegingen van Samus snel en soepel. De gameplay is namelijk erg snel. Van een slide kun je zo overgaan naar een andere actie. Alles kan zo fijn in elkaar lopen, Samus is na al die jaren rust in topconditie. De framerate is bovendien consistent en zorgt ook voor de geweldige fijne gameplay ervaring.
Dread is toepasselijk
Metroid-spellen zijn altijd al wat spannender van aard dan vele andere franchises van Nintendo. Zowel de muziek als de baasgevechten en het verhaal zorgen voor wat spanning. Dread (vrees) kreeg je echter nooit, met dit spel zit dit er zeker in. De E.M.M.I zijn hier de oorzaak van. Deze witte robots zitten in specifieke gebieden (dus niet overal) en zijn op zoek naar jou. Wanneer ze je zien zullen ze in de achtervolging gaan en je zo goed als zeker afmaken.
Het kat-en-muisspelletje in die gebieden geeft je echt een opgejaagd gevoel, al helemaal wanneer ze je hebben gezien. De E.M.M.I.’s zijn bovendien zo goed als onverwoestbaar behalve als je dus je wapen oplaad met de Omega Stream. Alleen dan kun je er één vernietigen. Wel is het mogelijk om te ontsnappen uit hun greep door een counter precies goed te timen, maar dat is zo een kort moment dat het mij in een stuk of 30 a 40 pogingen maar twee keer is gelukt.
OLED laat het spel extra stralen
De sessie vond plaats met een Switch-OLED en dan ook volledig in de handheld modus. Dit bevestigde nogmaals wat ik in augustus al kon schrijven. De OLED tilt games in handheld naar een hoger niveau. Ook al heeft het product geen betere grafische kracht en is de pixeldichtheid technisch lager; door de betere kleuren ziet het spel er enorm scherp uit en zijn alle elementen in de levels goed van elkaar te onderscheiden. Het laat me eerlijk gezegd twijfelen om mijn relatief nieuwe tv te vervangen door een exemplaar met OLED door het significante verschil. Ook merkte ik weer dat het grotere scherm echt een verbetering is om mee te spelen. Je hebt gewoon een stuk beter zicht op wat er gebeurd in het spel.
Voorlopige conclusie
Als de rest van het spel net zo goed is als de eerste twee uur zul je volgende week een geweldige titel hebben. Het verhaal zit nu al erg goed in elkaar en daarnaast speelt het enorm soepel. Ook de graphics zijn een lust voor het oog en dat al in de handheld. De opbouw van nieuwe vaardigheden is goed gedaan en ook worden onderzoek doen en opletten beloond.
Tot slot voegen de E.M.M.I. meer spanning toe dan verwacht. Niet alleen blijven de ontmoetingen spannend, ze blijven ook uitdagend. Zeker het counteren om te ontsnappen is één van de moeilijkste elementen van het spel en gaat in elk geval na twee uur nog niet vervelen.
Het kan bijna niet anders dan dat dit weer een mega vette Metroid gaat worden. De eerste indrukken klinken veelbelovend
Wat gaaf dat je hem al hebt kunnen proberen (op de OLED nog wel!)
Het gaat mijn eerste metroid worden. Of het mijn genre is weet ik (nog) niet zeker, maar hij komt sowieso in huis. Ben er heel benieuwd naar!
Zoveel zin in deze game! Lekker weer naar de stijl van mijn favoriete Metroid, Super Metroid voor de Snes! 😀
Als ik dit verhaal zo lees denk ik dat dit gewoon een hele vette Metroid gaat worden. Ik ben in de positie dat ik alle Metroid games die tot nu tot ooit zijn verschenen heb gespeeld (ja, het is één van mijn favoriete Nintendo series 😊), dus ik ben wel wat gewend als het om deze serie gaat. En voor mij ziet dit er erg veelbelovend uit.
Vooral die Dread lijkt mij leuk om mee te werken. Dat dat mij heel erg terugdenken aan Metroid Prime 2: Echoes waar Dark Aether ook al heel beangstigend was. Iedere keer als ik daar weer heen moest zakte de moed bij mij al weer in de schoenen. En hopelijk kan de Dread dit gevoel weer terugbrengen. Ik kan haast niet weer wachten. Dit wordt zeker de highlight van het jaar voor mij!