Square Enix kent bijna iedereen wel van de grote series als Final Fantasy en Octopath Traveler. Echter waar veel mensen niet bij stilstaan, is dat Square Enix soms ook wat meer onbekende games produceert. Paranormasight: The Seven Mysteries of Honjo is er daar een van. Deze mysterieuze titel draait om horror, het paranormale en urban legends en dat in een 2D-visual novel-jasje. De afgelopen tijd heb ik de game alvast mogen spelen. In deze preview zal ik dus mijn eerste indrukken van dit spel vertellen.
Curses
Hoe minder je van het verhaal weet voor je begint met spelen, hoe beter. Wil je dus zo min mogelijk van het verhaal weten, sla dan de rest van dit kopje over en lees het vervolg van mijn preview. Ik ga nu beknopt toch vertellen waar de game over gaat en ik weet zeker dat je met heel veel vraagtekens achterblijft. Het verhaal weet je namelijk meteen te pakken. Tijdens het wachten tot het 9 maart is en de game verschijnt zal je denk ik nog regelmatig denken aan wat nou toch de clou kan zijn van dit verhaal.
Het begint met een fysieke Storyteller die jou de fijne kneepjes van het vak leert en jou in de game gooit. Eenmaal in de game ‘speel’ je als Shogo Okiie en ben je samen met Yoko op onderzoek naar The Seven Mysteries of Honjo. Er gaan namelijk vele verhalen rond en Yoko gelooft echt in het occulte. Zelf twijfelt Shogo daar wel aan, maar hij laat zich toch maar meeslepen. Tot op een moment dat er opeens wat gebeurt. Yoko ziet wat waarvan ze enorm schrikt. Shogo draait daarom om om te kijken wat ze ziet, maar zelf kan hij niks ontdekken. Echter wanneer hij zich weer omdraait naar Yoko, is Yoko morsdood. Vanaf dan is er geen weg meer terug. Shogo moet wel geloven in het occulte, want hij is een ‘curse bearer’ geworden. Hij heeft de beschikking over een curse en kan daarmee mensen vermoorden. En ergens in het verhaal zou nog een link moeten zijn met de Rite of Resurrection, maar mensen terughalen uit de dood is toch een fabel? Paranormasight weet je telkens te verrassen met dit intrigerende verhaal.
De dood is onderdeel van het leven?
De gameplay in Paranormasight draait om het praten met mensen en het verkennen van locaties. Je kan 360 graden om je heen kijken en je weet nooit waar een aanwijzing verstopt zit. Dit kan zelfs in de kleinste dingen zitten die je niet verwacht. Je wordt daardoor telkens uitgedaagd om alles, maar dan ook echt alles te onderzoeken. De aanwijzingen heb je namelijk wel echt nodig om verder te komen in het verhaal. Doe je dit niet, dan kan je zomaar vast komen te zitten.
Daarnaast kom je soms andere curse bearers tegen. Dit zijn mensen die beschikking hebben over een curse. Net als jij willen ze voldoende mensen ‘uitschakelen’ om maar toegang te kunnen krijgen tot het terugbrengen van een persoon uit de dood. Dit klinkt wat vergezocht, maar het komt zeer geloofwaardig over. Het is echter niet altijd duidelijk of er nou iemand tegenover je staat met een curse of niet. Dat moet je telkens proberen uit te zoeken en dat gaat niet altijd van een leien dakje.
Elke curse heeft zo zijn eigen voorwaarde ter activatie. Als jij dus eerder dan de persoon voor jou jouw curse wil activeren, dan moet je wel weten wat de curse is van de ander. En hier komt het concept van de dood weer om de hoek kijken. Doodgaan is in dit geval een hulpmiddel om de volgende keer te kunnen blijven leven. Wanneer je doodgaat, krijg je namelijk een nieuwe kans en kan je de vergaarde informatie in jouw voordeel gebruiken.
Beklemmende sfeer
Paranormasight: The Seven Mysteries of Honjo baseert zijn verhalen op echte urban legends. Daarbij is de omgeving daadwerkelijk geïnspireerd op Honjo, een wijk in het oude Sumida, Tokio. Persoonlijk vind ik het altijd een goed iets als er wat vanuit de echte wereld wordt gebruikt in een game. Het geeft daardoor een extra laag aan, van wat ik nu heb gespeeld, een zeer goede game. Ik was zelfs zo nieuwsgierig geworden naar de achterliggende verhalen dat ik al druk heb gezocht op het internet. De verhalen maken deze game echt en zorgen ervoor dat je geïnteresseerd blijft. Gelukkig helpen ze je in de game ook, zodat je niet alles hoeft op te zoeken. In het menu is er een volledig kopje gewijd aan documenten met achtergrondinformatie. Denk aan informatie of de personages, plaatsen, urban legends, enzovoort. Het is ook zeker raadzaam om het allemaal te lezen, want er zit regelmatig een hint in verstopt.
De stijl van de game is een 2D-visual novel. Al durf ik wel verder te gaan en te zeggen dat het een vrij unieke stijl heeft die absoluut bij het verhaal past. De personages leken haast wel op een stripachtige manier gemaakt. De muziek die erbij gebruikt wordt voelt beklemmend en bouwt duidelijk naar iets op. Je voelt de spanning en angst. En dat is toch wat bij een spel als dit hoort.
Voorlopige conclusie
Van wat ik in het eerste uur van Paranormasight: The Seven Mysteries of Honjo gezien heb, belooft het een verborgen pareltje te worden. Het verhaal, de setting, de spanning, alles lijkt zeer goed opgebouwd te worden. Ik werd vanaf het eerste moment al gelijk meegenomen in het verhaal en wegleggen was zeer lastig. De puzzels die erin zitten zetten je soms wel aan het denken. Bij een curse bearer zat ik vrij snel compleet vast. Zelfs na talloze keren doodgaan, begreep ik niet hoe ik de curse kon ontwijken. Pas toen ik aan iets dacht wat in het begin gezegd was drong het tot me door: de vierde wand wordt namelijk op meerdere manieren doorbroken in deze game. Niets is wat het lijkt. Ik kan niet wachten tot ik de rest van het verhaal ook heb mogen ervaren. Voor nu kan ik alvast zeggen: houd deze game zeker in de gaten als je van een spannend verhaal houdt.
Ohwww… Must have, dat heb ik al gezien! De game staat ook op Steam, maar ik kan echt nergens vinden of hij ook op de Steam Deck draait. Mocht dat niet het geval zijn, dan wordt dit mijn nieuwe Switch game. ;o)