[Review] A Long Journey to an Uncertain End – Had wel wat langer gemogen

A Long Journey to an Uncertain End noemt zichzelf een space opera, een term die mij meteen doet denken aan een aantal groten in het sci-fi genre. Star Wars, Dune, Firefly, je kent ze wel. Games horen daar in mijn hoofd niet meteen bij, maar na een kleine zoektocht op het internet blijken toch best wat games in dat genre te vallen. Wat dacht je bijvoorbeeld van FTL: Faster than Light, No Man Sky of het recentere Starfield? Het gaat hierin allemaal om het beleven van epische verhalen in de ruimte, waarin je vaak opgescheept zit met een bij elkaar geraapt zooitje avonturiers. Aan de excentrieke personages te zien zit dat in deze game wel goed, maar is de rest van de titel ook space opera waardig?

Op de vlucht voor je ex

Allereerst het verhaal. In een unieke twist speel jij dit keer letterlijk een “onderdeel” van de bemanning. Naast dat je de kapitein bent, ben je namelijk ook het schip. In deze wereld zijn mensen tijden geleden de ruimte al ingetrokken, op zoek naar bewoonbare planeten. Ergens in die geschiedenis zijn ook zelfdenkende computers ontstaan (en daarbij, zelfdenkende ruimteschepen). Maar A.I. die daar trekjes van vertonen worden “geclampt”. Wat dit precies inhoud is niet helemaal duidelijk, maar het zorgt ervoor dat zelfdenkende computers niet volledig autonoom en bij bewustzijn zijn. Zelfdenkende schepen zijn namelijk ten strengste verboden.

Om dan een A.I. in zo’n wereld te spelen roept de nodige morele vragen op, maar A Long Journey to an Uncertain End gaat nog een stapje verder. Toen jij als schip namelijk vreemde gedachten begon te krijgen, werd je naar een therapeut gestuurd die moest besluiten of je “clamped” moest worden of niet. Die therapeut besloot van niet omdat hij een romantische relatie met je aanging, een relatie die al snel bol bleek te staan van de fysieke en mentale mishandeling. Want hoe kun je een gezonde relatie hebben met iemand die op elk moment kan bepalen je bewustzijn weg te nemen?

Op reis door het heelal

Gelukkig redden je enige twee crewleden je en samen ontsnappen jullie de ruimte in. Daar zetten jullie alles op alles om je ex voor te blijven. Dit uit zich in een simpele managment-game, waarbij je van planeet naar planeet vliegt, op zoek naar genoeg materiaal om te overleven. Onderweg kom je andere excentrieke personages tegen, die zo hun eigen motieven hebben om zich bij je crew te voegen. Langzaam maar zeker verzamel je zo een zooitje ongeregeld, waardoor het steeds makkelijker wordt om vreemde baantjes op te pikken. Iedereen heeft namelijk zijn eigen vaardigheden, welke helpen bij specifieke soorten banen.

Ondertussen probeer je de crew tevreden te houden door ze af en toe vrije tijd te gunnen en houd je goed de tijd in de gaten. Bovenin staat namelijk een grote timer die aangeeft hoe lang het nog duurt voordat je ex je heeft gevonden. Alles kost tijd (gelukkig goed aangegeven bij de activiteiten die je doet), waardoor dit ook een resource wordt welke je in de gaten moet houden.

Bugs, glitches en slechte uitleg

Het probleem is alleen dat het allemaal niet lekker tot zijn recht komt. De game zit vol grote en kleine fouten en de gameplay had ook wel wat beter uitgelegd mogen worden. De tutorial bestaat uit simpele tekst blokken die helaas bepaalde gedeelten niet goed uitleggen. De materialen die je verzamelt bijvoorbeeld. Wanneer je een nieuwe planeet selecteert, staat erbij hoeveel brandstof je verbruikt om daar te komen. Handig, maar dat is niet het enige wat je verbruikt. Resources voor je crew gaan ook op met elke passerende dag, maar dat staat nergens. Daarnaast zijn er nog andere materialen die je verzamelt, maar aangezien alles met icoontjes wordt verteld, is het me van sommige niet duidelijk wat het zijn. Alleen dat je het nodig hebt.

Waar is mijn crew?

De bugs zorgen er daarnaast voor dat de game bij vlagen simpelweg niet werkt. Eén hele grote was bijvoorbeeld het selecteren van je crew bij een job. De personages hebben nog wel eens de neiging om aan een job gekoppeld te raken als je ze wel selecteert maar nog niet op pad stuurt. Mocht je dan een menu teruggaan (omdat je bijvoorbeeld de andere jobs eerst even wil bekijken of je simpelweg bedenkt), bugt de game en staat je personage op busy, terwijl de job nog niet begonnen is. Je kunt hem er dan ook niet meer afhalen. De enige “fix” die ik vond was een andere personage erbij te zetten en dan een paar keer op A te drukken waardoor het leek alsof hij je huidige personage twee keer telde. In werkelijkheid werd dan ook de andere geselecteerd en ging de game normaal verder.

Alles kost tijd en deze stopt niet

Het grootste probleem vond ik echter wel de tijd. Dat tijd ook een resource is waar je goed mee moet omgaan is een leuke extra, maar het wordt vreemd gebruikt. Zo zijn er geen makkelijke manieren om deze “bij te vullen”, behalve door naar een nieuwe planeet te vliegen. Ook loopt hij ten alle tijden door. Het staat niet stil als jij in de menu’s aan het rommelen bent of je probeert te oriënteren op wat deze planeet te bieden heeft. Vooral in handheld is dit uitermate vervelend, want alles is al zo klein! Het navigeren en lezen van de menu’s is bijna een kunst op zich, en daar verlies je dan ook nog eens tijd mee.

Dit in combinatie met het feit dat mijn personages wel eens gingen glitchen, zorgde ervoor dat ik veel planeten ontvlucht ben met minder dan een uur op de klok. Ik snap dat deze mechanic voor spanning moet zorgen, maar omdat ik niet goed wist hoe ik het moest aanvullen zorgde het vooral voor frustratie.

Goed verhaal, fantastische muziek

Dat betekent gelukkig niet dat het allemaal kommer en kwel is. Het dialoog in deze game is nog steeds erg goed gedaan. Vooral het verhaal waar de focus op ligt, de schadelijke relatie met je ex en hoe je daar aan ontsnapt, is goed geschreven. Het voelt alleen allemaal een beetje alsof er meer had moeten zijn. Naast dit verhaal zijn er namelijk een aantal zijverhalen: wat je teamleden willen en waar ze vandaag komen en een groot plot dat draait om andere bewust geworden A.I.. Omdat de game echter maar zo kort is (zo’n drie a vier uur), krijgen deze verhaallijnen niet genoeg ruimte om goed tot hun recht te komen. Het voelt hierdoor aan alsof de game erg snel van hot naar her springt, en zelfs de uiteindelijke confrontatie met je ex voelt aan als een anti-climax.

Daarbij had deze game ook zeker baat gehad bij voice-acting. De art is uniek, maar omdat meeste evenementen zich afspelen als een visual novel (als in, de personages bewegen zelden en staan simpelweg in beeld als ze aan het praten zijn), ben je er snel op uitgekeken. Wat overigens wel een pluim verdient is de muziek. Deze is geweldig, tot op zo’n punt dat dit mijn favoriete onderdeel van de game is. Verschillende planeten hebben verschillende deuntjes en het past precies bij de vibe die je als space opera wil hebben. Heerlijk!

Conclusie:

A Long Journey to an Uncertain End is van alles, maar niet lang. De gehele game is met zo’n 3 à 4 uur uitgespeeld en wordt in die tijd geplaagd door kleine en grote fouten. De basis van de game, een simpele management-game, is vermakelijk, maar wordt in de weg gezeten door middelmatig programmeerwerk en slechte optimalisatie. De personages en hun dialogen zijn goed geschreven, maar geen van de verhaallijnen komt goed tot zijn recht door de korte speelduur. Het enige wat echt goed is aan deze space opera is de muziek, welke simpelweg fantastisch klinkt. Maar dat is bij lange na niet genoeg om een prijskaartje van €24,49 te verantwoorden. Jammer, want het had zeker wat kunnen zijn. Als het maar wat langer was geweest.

DN-score: 5,0