Alex Kidd in Miracle World kwam oorspronkelijk uit voor het SEGA Master System en wordt nog steeds gezien als een redelijk belangrijke platformer. Dit wel met een kanttekening voor een aantal falende gameplay-elementen zoals de RNG in het spel. Perfect dus voor nog een poging met een remake. Maar is het met Alex Kidd in Miracle World DX wél gelukt? Nou, deze valt in het rijtje: een remaster maakt het niet beter.
Gelukkig ziet het er leuk uit
De Alex Kidd-remake heeft allereerst geweldig mooie artwork. Het is de unieke pixelart stijl die de wereld een compleet nieuw gevoel geeft. Het geeft meer leven aan de wereld en dat heeft het spel ook zeker nodig. Er zit daarnaast ook een optie in om een classic modus te spelen door ZR in te drukken. Het is meer richting de originele stijl, maar het voelt zo levenloos aan dat het behalve voor nostalgie niet iets is wat je wilt gebruiken. Daarnaast is de vernieuwde muziek ook stukken beter. De geüpgraded muziek klinkt vele malen beter dan de 8-bit tunes. Op audiovisueel gebied maakt de remake dus een goede eerste indruk.
Soms moet je het verleden met rust laten
Miracle World DX is echter een perfect voorbeeld van het feit dat niet alles uit de jaren ’80 terug hoeft te komen. Alex Kidd was eerder al via SEGA Ages opnieuw te verkrijgen, dus een remake zou alleen logisch zijn als ze fouten uit het origineel verbeterd hebben, toch? TOCH?!
Helaas hadden ze hier blijkbaar niet zoveel zin in. Zo zijn er verschillende baasgevechten die gebruik maken van erg veel geluk. Je moet namelijk een baas verslaan door een potje ‘best out of three’ met steen-papier-schaar. Verlies je? Leven kwijt. Ben je al je levens kwijt? Dan mag je het level volledig opnieuw beginnen. Wanneer je al je levens verliest verlies je ook meteen al je geld (ook wat je uit vorige levels hebt meegenomen), waardoor vaak levels opeens een stuk lastiger zijn omdat je geen handige voorwerpen kunt kopen. De logica hier ontbreekt behoorlijk.
Andere modi
Naast het hoofdspel zijn er ook twee vrij te spelen modi. Zo is er een Boss Rush modus en een Classic modus. De Boss Rush bevat echter ook de steen-papier-schaar bazen waardoor het opnieuw erg veel op geluk werkt. Van de Classic modus snap ik het nut niet echt, omdat je constant in het spel kunt wisselen tussen een classic optie en de normale optie. Een andere modus met meer toegevoegde waarde was hier veel beter op zijn plek geweest.
De eerder genoemde classic-mode voelt ook raar aan. De besturing lijkt net wat andere instellingen te hebben waardoor het erg vreemd aanvoelt als je een hele tijd in de normale modus hebt gezeten. Als je een classic optie toevoegt is het natuurlijk wel zo handig dat het gameplay-gevoel gelijk blijft.
Conclusie
Alex Kidd in Miracle World DX is een matig spel. Het heeft leuke elementen zoals de nieuwe graphics en nieuwe muziek. Helaas is er ook een andere kant waarmee gameplay gewoon verouderd aanvoelt. Misschien is het echt een leuke ervaring voor nostalgische spelers, maar voor nieuwe spelers: er zijn veel betere platformers. Ooit moest het de strijd aan gaan met Super Mario Bros. maar op letterlijk elk vlak doet het onder aan die serie.
+ Leuke opgefriste grafische stijl.
+ Leuke remakes van muziek.
– Gameplay voelt veel te verouderd aan.
– Rare gameplay elementen waar echt niemand blij van wordt.
Het is inderdaad een pittige game, maar de infinite lives mode maakt het voor velen toch ietsje makkelijker 😉
Kan me deels vinden met deze review, maar een 5 vind ik hem zeker niet, zou hem eerder een 6.5 geven, vind het echt geen verkeerde game, moeilijk dat zeer zeker, maar denk dat ik de game meer kan waarderen omdat ik het origineel vroeger gespeeld heb.
Dat kan, de moeilijkheidsgraad zelf is ook niet het probleem. Het feit dat er gedeeltes die puur op geluk draaien die gewoon echt onzin zijn. Nostalgie kan het spel wat bonus punten geven, maar met het gebrek aan veranderingen naast graphics en muziek kun je net zo goed de sega ages versie spelen. Het is of 35 voor opgepoetste graphics of 7 euro voor de standaard.