Ik ben nogal een watje. Als ik games zie die zich presenteren als horror (of nog erger, ‘survival’ horror), klik ik dus meestal snel door. Maar toen ik de bizarre screenshots van Anglerfish zag, was ik meteen geïntrigeerd. Een pixelige, gemaskerde hoofdpersoon met een baard in een overduidelijk veel te klein schoolmeisjeskostuum: wat gebeurt daar in hemelsnaam? Uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van mijn jumpscare-angst en ben ik het toch maar gaan spelen.
In werkelijkheid bleek het spel nog veel vreemder, en beter, dan ik had verwacht! Games maken is overduidelijk de passie van ontwikkelaar Professional Villains, dat bestaat uit het Deense duo John en Maria. Lees hier meer over deze survival horror waarin geen playthrough hetzelfde is.
Verrassend verrassend
Zoals je in het screenshot kan zien, heeft het hoofdpersonage een ietwat unieke outfit aan. Maar daar is een goede reden voor: het is namelijk voor een vrijgezellenfeest. Samen met de rest van je groep ben je in bar Anglerfish om zoveel mogelijk telefoonnummers van dames te bemachtigen. Degene die de meeste nummers verzamelt, mag namelijk de getuige van de bruidegom zijn. Maar er komt al snel een abrupt einde aan de feestelijkheden. Je hebt dan nog maar één doel: ontsnappen! Helaas zit de voordeur op slot en rest je niets anders dan de griezelige kelder in te stappen. Van de regen in de drup dus, want daar begint de ellende pas écht.
Het is lastig om Anglerfish goed te beschrijven, want de kracht van het spel zit hem juist in de onverwachte situaties. Ikzelf was me al een ongeluk geschrokken voordat ik überhaupt de bar binnen was gestapt (skill issue wellicht). En dat zou je op het eerste gezicht niet zeggen, want eigenlijk doe je de hele game hetzelfde: proberen de kelder vol monsters te doorkruisen om de voordeursleutel te bemachtigen. Maar elke keer dat je sterft (en dat gebeurt vaak!) slaat het spel op en verandert er iets. Dus hoewel je weer voor de deur van Anglerfish begint, zal je playthough nooit exact hetzelfde zijn. Dat kan iets kleins zijn, zoals andere achtergrondmuziek of een monster op een plek waar je dat niet verwachtte. Maar soms zijn de wijzigingen een stuk opvallender en meer bizar. De game is zelden voorspelbaar!
Weten wanneer je moet stoppen (en wanneer niet!)
Met je joystick loop je al schietend door de kelder in de hoop de voordeursleutel te vinden. Maar je moet ook wat behendigheid hebben, puzzeltjes oplossen en vooral leren van je fouten. Wat ik erg fijn vond, is dat je niet alles steeds opnieuw hoeft te doen. Naarmate je verder komt speel je kortere routes vrij. En als je een behendigheidsstukje hebt gehaald, hoef je dit vaak niet nog een keer te doen. Er was zelfs een lastig stukje waar het spel een beetje medelijden met me leek te krijgen, waardoor het steeds iets makkelijker werd elke poging. Het doel is echt je te verrassen en vermaken, niet om je een hele uitdagende ervaring te bieden. Alhoewel… Je speelt het spel de eerste keer in een paar uurtjes uit. Maar de tweede en derde playthrough hebben weer nét iets andere elementen, waardoor ze uitdagender zijn dan de eerste. En uiteraard ook net weer iets andere eindes!
Er waren echter een paar punten waar de verrassingen omsloegen in chaos. Dan had ik iets meegemaakt waarvan ik dacht: wacht, wat was nou eigenlijk de bedoeling? Had dit op een andere manier gekund? Heb ik iets gemist? Maar omdat het spel steeds verandert, is het goed mogelijk dat je die situatie niet (snel) meer tegenkomt. Daar kreeg ik toch wel een beetje FOMO van.
Conclusie
Er zijn veel rare situaties en elementen die ik graag in deze review zou delen, maar als je echt van dit spel wilt genieten moet je er zo blind mogelijk ingaan. Als je wel tegen een beetje horror kan en een voorliefde hebt voor zwarte en bizarre humor, dan kan je dit spel eigenlijk niet laten liggen (al helemaal niet voor € 9,99!). En hoewel ik het vooral over de gameplay heb gehad, mag je ook zeker de stijl niet vergeten. De duistere, pixelachtige art is echt de perfecte manier om dit verhaal te vertellen. Ik vond het een geweldige ervaring (en dan neem ik de FOMO graag op de koop toe).
+ Blijft verrassend ondanks de herhaling
+ Biedt op de juiste momenten shortcuts en versimpelingen aan
– Werkt FOMO in de hand
DN-score: 8,5
