Het begin van de Brigandine-franchise komt alweer uit het 1998. In dit jaar kwam namelijk Brigandine: The Legend of Forsena uit, een PS1-game waarin jij als één van zes koninkrijken de wereld moest overnemen. De game bestond uit een unieke combinatie van tactische RPG-elementen en een gewone RPG, maar kwam helaas nooit buiten Japan uit. Nu, 20 jaar later, is het vervolg daar. Nu is de vraag: is dit een game waar we op zaten te wachten of had het lekker daar kunnen blijven?
Eén Rune God en vijf stenen: het verhaal achter de game
Allereerst is het uitgangspunt van Brigandine: The Legend of Runersia vrijwel hetzelfde als in het origineel. De game speelt zich af op het continent Runersia, een land dat sinds het begin der tijden al wordt gezegend door de Rune God, die ervoor zorgt dat er grote hoeveelheden mana op de wereld beschikbaar zijn. Mensen met een bepaalde affiniteit hiervoor kunnen deze mana gebruiken om monsters op te roepen, die daarna gebonden zijn aan hun wil. Deze mensen worden Rune Knights genoemd. Deze Rune Knights vechten veel en vaak met elkaar om territorium, waardoor het continent eigenlijk sinds het begin der tijden al het toneel is van vele oorlogen en gevechten.
Naast deze zegening heeft de Rune God echter ook vijf mana stones gegeven aan de mensheid. De drager van zo’n mana stone bezit een kracht die een stuk sterker is dan dat van een gewone Rune Knight, en het is dan ook geen verassing dat vijf van de zes landen geleid worden door een persoon met een mana stone. Het verhaal dat je in-game volgt, spreekt verder over een boek, de “Legend of Runersia”, waarin alle kennis en geschiedenis van dit continent in staat. De bladzijden van dit boek zijn echter verloren geraakt, en het is nu aan jou om deze weer te verzamelen en het gehele continent te verenigen onder één vlag.
De game begint door je één van de zes partijen te laten kiezen, waarmee je probeert het land over te nemen. Elk van deze partijen heeft al een groep Rune Knights en hun monsters tot hun beschikking, eveneens een stuk land. De rest van de gameplay speelt zich af op de wereldmap van dit continent, waarin je steden zult overnemen en beschermen, je leger probeert uit te breiden en ervoor zorgt dat je manschappen genoeg monsters tot hun beschikking hebben.
Voorbereiden en aanvallen
Concreet betekent dit dat The Legends of Runersia een unieke tactische RPG is, die daar bovendien ook nog eens monsters bij in de mix gooit. De gameplay is namelijk als volgt. Eerst heb je een planningsronde, welke zich afspeelt op de wereldmap. Hier staan de steden op afgebeeld, en kun je door middel van een vlag zien bij welke factie deze momenteel hoort. Ook kun je zien waar Rune Knights gestationeerd zijn, welke monsters deze bij zich hebben en hoe de battlefield eruit ziet. In de eerste fase van de planningsronde kun je verschillende dingen doen. Je kunt je Rune Knights naar andere steden verplaatsen, je kunt monsters oproepen om het peloton van je Rune Knights te verbeteren, of je kunt ze op quests sturen. Vooral de quests zijn hierbij erg interessant, omdat je hiermee niet alleen wapens en andere uitrustingen vind, maar ook nieuwe Rune Knights tegen komt die je kunt recruiten. Let alleen wel op dat je niet iedereen op zo’n quests stuurt. Rune Knights die op quests zijn kunnen in de volgende fase niet aanvallen of verdedigen, en iedere factie doet zijn acties op hetzelfde moment.
In de tweede fase van de planningronde kun je tot de aanval overgaan. Iedereen heeft net zijn manschappen verplaatst, en hoewel je geen aanpassingen meer kunt maken, kun je elke stad nog wel op je gemak bekijken. Denk jij vervolgens dat je een bepaalde stad wel kunt overnemen? Dan kun je aanvallen. Je selecteert daarvoor een aantal Rune Knights en geeft ze de opdracht om een stad binnen te vallen. Ze doen dit vervolgens niet meteen, want aanvallen gebeurt pas in de aanval ronde hierna. Net als in de planningsfases gebeurt dit voor ieder tegelijkertijd, waardoor je dus goed moet opletten met wie je aanvalt en waar. Het kan namelijk best zijn dat iemand een stad aanvalt waar jij net iedereen had weggehaald. Dit weet je echter pas wanneer er daadwerkelijk aangevallen wordt, en als jij dan geen verdediging hebt staan kun je zo je steden verliezen!
Vechten op een hexagon
Het daadwerkelijke aanvallen gebeurd door middel van turn-based combat, uitgevoerd op een hexagon grid. Hier vechten drie van jou Rune Knights en hun peloton het uit tegen drie andere. De gameplay tijdens deze gevechten doet nog het meest denken aan games als Final Fantasy Tactics of Fire Emblem. Personages hebben normale aanvallen en aanvallen die mana kosten, zoals speciale skills of magic. Interessant is dat veel van de betere aanvallen alleen mogen als je nog niet hebt bewogen. Je moet hierdoor dus van te voren nadenken over wat je een volgende beurt gaat doen. De beurten zijn daarnaast niet onderverdeeld in personages, maar in pelotons. Is je Rune Knight aan de beurt, dan mag ook elk monster dat hij of zij bij zich heeft. Het zorgt voor een andere manier van tactisch denken, waarbij het uitvogelen wie wanneer aan de beurt is, wat ze kunnen doen en of jij dan nog wel veilig staat erg belangrijk is.
Het RPG gedeelte zit hem verder in de statistieken. Rune Knights en Monsters kunnen beide levelen, waarbij je je monsters vanaf level tien kunt upgraden naar een betere versie van zichzelf. Rune Knights hebben dit ook maar uitgebreider. Zo hebben ze classes die kunnen verbeteren, maar kun je ze ook omscholen naar een andere class. Aanvallen die je goed genoeg kent zul je zelfs mee kunnen nemen naar classes die deze aanvallen niet kennen, waardoor je Rune Knights ook echt kunt min-maxen. Daarnaast kun je zowel Rune Knights als hun monsters beter maken door ze items te geven die je tijdens de quests hebt verzamelt. Voor perfectionisten is deze game een regelrechte goudmijn, want je krijgt hierdoor zoveel customization mogelijkheden dat het niet meer grappig is.
Fantastische verhaallijn
Hoewel dit op zichzelf al voor een zeer vermakelijke en uitgebreide tactsiche RPG zorgt is het het verhaal waar de game echt blinkt. Zoals ik al zei zijn er namelijk zes landen, elk met hun eigen factie. Elke factie heeft niet alleen zijn eigen Rune Knights, leidende families en personen, maar ook zijn eigen motieven voor het overnemen van Runersia, en zelfs hun eigen politieke en persoonlijke belangen. Momenteel heb ik twee facties gespeeld, en niet alleen hebben deze elk hun eigen verhaal, ik ben zelfs nog geen punten tegen gekomen waar het verhaal overeenkomt. Dat niet alleen, zelfs simpele Rune Knights hebben hun eigen persoonlijke belangen. De game zit hierdoor vol kleine willekeurige evenementen. Zo krijg je soms een uniek stukje dialoog omdat je twee personages samen een oorlog in stuurt, of reageren ze op een bijzondere manier op de vijand, die een personage bij zich heeft dat je nog kent van vroeger. Daarnaast verzamel je langzaam maar zeker steeds meer pagina’s uit het Legends boek, waardoor langzaam maar zeker de geschiedenis ook weer een gezicht krijgt. Want wat is er precies gebeurd? Waarom heeft dat zesde land eigenlijk geen manastone? Hoe zijn de overige vijf landen aan hun manastones gekomen? En misschien net zo interessant, vanuit wiens kant kijk jij naar de wereld? Het viel me op dat de facties er zo hun eigen versie van de waarheid op nahouden over wat er in het verleden gebeurd is. Maar is het allemaal wel zo zwart wit?
Art en geluid
De game ziet er daarnaast ontzettend stijlvol uit. De art is dan wel statisch, maar heeft zo’n unieke stijl en oog voor detail dat het er prachtig uitziet. Het wordt daarnaast reuze effectief gebruikt. Hier geen uitgebreide (en houterige) animaties a la Fire Emblem, maar een Visual Novel met prachtige art. De belangrijkste punten krijgen daarnaast wel simpele maar effectieve animaties, waardoor deze momenten ook echt een bepaald gewicht krijgen in het anders statische geheel. Maar ook het geluid is ontzettend goed gedaan. De muziek is prachtig, en ook de voice-acting is spot on. Het is dan wel Japans, maar het is zo divers dat het elk personage een eigen unieke persoonlijkheid meegeeft. En het krijgt een extra punt voor het feit dat de voice-acting zelfs gebruikt wordt om het verhaal een extra dimensie te geven. Op een gegeven moment had ik twee personages die begonnen te ruziën over iets, waarna twee andere personages de focus overnamen. Terwijl deze doorgingen met het plot hoorde ik op de achtergrond de twee andere personages vrolijk verder ruziën. Grappig, en het is dit oog voor detail dat deze game gewoon ontzettend goed maakt.
Minpunten…?
Brigandine: The Legend of Runersia heeft in mijn optiek dan ook belachelijk weinig minpunten. Het enige wat ik kan verzinnen is dat het bij vlagen wel erg veel is. Ik had bijvoorbeeld nog nooit van Brigandine gehoord, en ook de manier van spelen was me wat onbekend. Om dan, na een korte tutorial, meteen controle te krijgen over een compleet leger kan erg overweldigend aanvoelen. De eerste paar beurten had ik geen idee wat ik aan het doen was, en gooide ik willekeurig manschappen in het rond, gebaseerd op de hoogtes van mijn statistieken. Ik behandelde de monsters als kanonnenvoer, maar dit is juist iets wat je niet moet doen! Deze game win je door goed te lezen en langzaam maar zeker je arsenaal uit te breiden en deze goed te behandelen. Lees en leer wie welke aanvallen kan doen en hoe dit kan samenwerken met de rest van je peloton. Zorg ervoor dat je monsters blijven leven en kunnen upgraden naar een beter versie van zichzelf, en bedenk rustig wat ze kunnen doen als ze uiteindelijk aan het vechten zijn. En vooral, heb geduld. De game heeft meerdere moeilijkheidsgraden, en ik raad aan om de game eerst op easy te spelen. In deze modus heeft de game namelijk nog geen tijdslimiet (die hebben hogere difficulties wel) waardoor je alle tijd van de wereld hebt om de gameplay mechanieken onder controle te krijgen en de wereld te veroveren.
Conclusie
Brigandine: The Legend of Runersia is een uitgebreide en super interessante tactische RPG. De makers hebben niet zozeer een game als een wereld neergezet, en gebruiken personages, Rune Knights en zelfs monsters om hun verhaal te vertellen. De gameplay die dit kracht bijzet is wellicht wat lastig om te leren, maar voelt ontzettend bevredigend aan op het moment dat je het onder de knie hebt. Je voelt je namelijk een heuse maarschalk terwijl jij de Rune Knights van hot naar her stuurt om steden over te nemen en te verdedigen, en je de wereld langzaam maar zeker in jouw kleur ziet veranderen. De manier waarop het verhaal verteld wordt is daarnaast zo uitgebreid, uniek en interessant dat je deze game wilt blijven spelen. En dat is maar goed ook, want er is een ton aan content. Unlockable events en Recruitable Rune Knights daargelaten heb ik het namelijk nog niet eens over de extra gamemodus die je vrijsleept als je het verhaal een keer hebt doorlopen gehad. Ik zal niet teveel spoilen, maar het doet precies wat je wilt als je geen verhaal wilt volgen en je eigen geschiedenis wilt schrijven. Al met al is deze game een regelrecht genot voor fans van strategische games. Hij mag dan ook zeker niet ontbreken in je collectie!
Leuke en duidelijke review, denk niet dat het iets voor mij is, maar wie weet.