Card Shark is een game die alles met kaarten en niets met haaien te maken heeft. Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw, waarin jij een barjongen speelt die niet kan praten. Op een dag komt er een nogal excentriek figuur je herberg binnen gewandeld, die zich voorstelt als de Comte de Saint Germain. Het feit dat je niet kan praten wekt meteen zijn interesse, want hij is momenteel op zoek naar hulp. Hulp om een aantal rijke lui een stuk minder rijk te maken. Omdat er in een herberg over het algemeen niet zoveel te beleven valt, help je hem maar al te graag een handje, maar dit gaat al snel fout. Al snel zit er niets anders op om met de Comte mee te gaan, maar gelukkig heeft hij jouw talent voor kaartspelletjes gezien en houdt hij je maar al te graag bij zich. Na een tijdje samen te hebben gereisd, vertelt de Comte dat hij niet voor de lol de Franse aristocratie probeert op te lichten. Hij probeert een groot geheim bloot te leggen, waar jij vreemd genoeg al snel een onderdeel van blijkt te zijn.
Je bent hier niet om eerlijk te spelen
Bovenstaand verhaal uit zich vervolgens op een unieke manier. Hoewel je namelijk een boel kaartspellen speelt, speel je geen cardgame. Sterker nog, er wordt tijdens het spelen niet eens verteld wat er gespeeld wordt. Is het 21’en? Bridge? Klaverjassen? Je weet het niet, maar gelukkig boeit het ook niet. Je bent hier namelijk niet om eerlijk te spelen. Nope. Jouw talent met kaartspellen zit hem vooral in het valsspelen. De enige deckbuilding die je zult doen is het stacken van je kaarten, waarbij jij wel eens zal kiezen wie die aas toegespeeld krijgt. Welk kaartspel gespeeld wordt, maakt niet uit, want jij bent meer met trucs en bedrog bezig dan met het spel. En doe je die goed? Dan zullen jij en de Comte altijd winnen.
Hoe werkt de game?
Dit valsspelen doe je aan de hand van een soort minigames. Je zult verschillende handelingen achtereen moeten doen waarbij je timing, snelheid en geheugen belangrijke onderdelen zijn. Want ja, je moet ze wel zelf doen. Hier geen dobbelsteenworp of snelle QTE om vals te spelen, je hebt zelf een hand in de trucs die je uitvoert. De eerste truc die je leert is bijvoorbeeld nog simpel. Jij speelt het hulpje van de Comte en terwijl hij speelt, schenk jij zijn tegenstanders wijn in. Hierbij kun je mooi in hun kaarten kijken, die je daarna aan de Comte moet doorgeven.
Dit kijken in hun kaarten moet je combineren met het daadwerkelijke wijn inschenken, waarbij je moet oppassen of je niet teveel of te weinig schenkt. Daarna moet je de Comte ook nog laten weten wat je gezien hebt. Met een linnen doek veeg je de tafel af, waarbij je patroontjes hebt verzonnen om de kleuren aan te geven. Dit moet je zo snel en onopvallend mogelijk doen. Tijdens deze minigames wordt namelijk bijgehouden tot in hoeverre men doorheeft dat je valsspeelt. Schenk je teveel of te weinig wijn of doe je erg lang over de patronen zal dat aandacht trekken. En als mensen denken dat je valsspeelt… Nou, laten we zeggen dat er vroeger erg veel mensen met een wapen op zak liepen.
Con artist deluxe
Nou klinkt ook dit misschien niet zo moeilijk, maar dit is slechts de eerste van vele trucs die je leert. Al snel leer je manoeuvres met de meest creatieve namen, van Baby Shuffle en Oblivious Stooge tot Social Butterfly. Elke strategie heeft zijn eigen techniek en het duurt niet lang voordat je bezig bent met nep schudden, kaarten stacken, spelen met meerdere decks en alles wat je kunt verzinnen om de kaarten in je hand te manipuleren. De handelingen, volgordes en dingen die je moet onthouden worden steeds lastiger, waarbij succes toch echt van jezelf afhangt. Maar dat is waar de kracht van de game ligt.
Misschien ligt het aan mij, maar ik zit elke keer weer met het hart in mijn keel als ik een truc moet uitvoeren. Nerveus probeer ik alles goed te doen, en als het eenmaal lukt, voelt het fantastisch. Alsof je daadwerkelijk die meesteroplichter bent die de game zegt dat je bent. Maar het gaat ook wel eens fout. Het is lang geleden dat ik zo hard de moed in mijn schoenen voelde zinken, toen ik vergeten was welke dubbele kaarten ik ook alweer in het deck gestopt had. Ik moest ze eruit halen om verdenking te voorkomen, maar uh… tsja, mijn geheugen is niet zo goed..?
Prachtige stijl
Card Shark wordt daarnaast gedragen door zijn stijl. Het ziet er prachtig uit, met omgevingen en kleurrijke plaatjes die zo uit een schilderij lijken te komen. De personages zijn allemaal op een wat vreemde manier geanimeerd, maar wel op zo’n manier dat het allemaal heel levendig overkomt. Het doet me nog het meest denken aan van die papieren marionetten, maar de manier waarop dat gecombineerd is met animatie maakt dat iedereen echt zijn eigen lichaamstaal heeft. Wat knap is, want de personages komen vaak nog niet eens tot de helft van je scherm! Ook de muziek klinkt goed en passend bij de tijdsperiode. Het is een prachtig geheel om naar te kijken, wat ook maar goed is. In zijn basis ben je namelijk gewoon een hoop minigames aan het spelen. De goede animaties en het spannende verhaal zorgen ervoor dat je dat helemaal niet zo ervaart.
Waarom mag ik niet oefenen?
De game heeft alleen één groot probleem. Het is een fantastische game om aan te beginnen, maar het is lastig om terug te komen. Na anderhalve dag niet spelen was ik veel van de trucs alweer vergeten. Dat moet geen probleem zijn, ware het niet dat je niet kunt oefenen. Je leert alles één keer en daarna kun je ze alleen in het echt doen. Je kunt wel een beschrijving van de trucs opzoeken, maar verder dan “Arrange cards for your accomplice. Use an injog and follow up with a false shuffle” komen die niet. Vervelend, want de game is een soort van roguelike. Je kunt daadwerkelijk doodgaan als mensen erachter komen dat je valsspeelt. Ik zal niet verklappen wat er dan gebeurt, maar je zult in het ergste geval een keuze moeten maken tussen je geld of je save data.
Als je dus een truc verkeerd uitvoert, kan het zomaar zijn dat je zonder geld op straat komt te staan. De weg om daarna geld terug te verdienen is niet per se moeilijk, maar het duurt wel even. Als dat dan gebeurt omdat je een truc even niet meer weet, is erg zuur. Overigens is er wel een manier om dit te beïnvloeden. De game gebruikt namelijk autosave, maar doet dit op specifieke momenten. Als jij van tevoren ziet dat het slecht gaat, kun je gewoon “back to title” en het nog eens proberen. Tsja. When in Rome…
Conclusie
Card Shark is erg moeilijk te vergelijken met iets. In de basis zijn het vooral minigames, iets wat zich vaak kenmerkt in button-mashing en snelheid. Bij Card Shark is dat alleen niet zo. Je zult hier juist timing, behendigheid en je geheugen nodig hebben om alles tot een goed einde te brengen. Wanneer er iets fout gaat, heb je dat aan jezelf te danken, wat gelukkig alleen maar meespeelt in het gevoel van de game. Je voelt je een ware meesteroplichter terwijl je decks op de meest creatieve manieren manipuleert. De momenten waarop dit goed gaat, is waar de game straalt. Het enige probleem is dat het je af en toe erg moeilijk wordt gemaakt. De game geeft je geen mogelijkheid om trucs te oefenen en met 28 trucs is het niet raar dat je die niet allemaal onthoudt. Gelukkig maken de stijl en het verhaal veel goed. De game ziet er fantastisch uit. De vloeiende animaties en dialogen zorgen ervoor dat je niet eens doorhebt dat het maar simpele handelingen zijn. Al met al is het een leuke en unieke game. Maar onthoud wel waar je azen zijn.
+ Prachtige stijl en animaties die het geheel veel leven geven
+ Unieke gameplay, nauwelijks te vergelijken met andere games
+ Goed verhaal dat je geïnteresseerd houdt
– Moeilijk om “terug” te komen, je hebt geen kans om te oefenen
– Roguelike aspect is tegelijkertijd te zwaar en te verwaarlozen
DN-Score: 8,3
