Croc: Legend of the Gobbos, dat spel heeft een speciaal plekje in mijn hart. Waarom? Het was mijn eerste ‘echt nieuwe’ en zelf gekochte game voor de Playstation 1. Omdat ik in die tijd geen Nintendo 64 had, was Super Mario 64 voor mij niet binnen handbereik. Croc leek het perfecte alternatief en bleek voor die tijd ook een uiterst vermakelijke 3D-platformer. Meer dan 25 jaar na de release van het origineel, keert de game terug met een remaster. Die kans kon ik natuurlijk niet laten liggen. Hoe pakt de remaster van Croc: Legend of the Gobbos uit?
Een korte introductie
Voor wie de game niet kent eerst een korte introductie. Croc is een 3D-platformer zoals we die kennen uit het 32-bit en 64-bits tijdperk. Het spel speelt zich af in Croc’s World. In de game zijn de Gobbos’s ontvoerd door de slechte baron Dante. Het doel van het spel is hen te redden voordat het te laat is. De game telt in totaal 42 levels. In elk level zitten zes Gobbos. Als alle Gobbo’s van een level zijn gevangen, kan een deur worden geopend aan het einde van een level. Ondertussen neem je het op tegen de nodige vijanden én krijg je regelmatig een baasgevecht voor je kiezen. Overigens kun je de levels ook uitspelen zonder alle Gobbo’s te vangen, maar wie van uitdaging houdt zoekt ze natuurlijk wél allemaal. Al met al is de opzet eigenlijk niet enorm bijzonder, maar het was destijds de schattige uitstraling van Croc, de fijne muziek én de diverse platform gameplay die de game de moeite waard maakte. Ook de soepele spelbeleving en kleurrijke graphics maakte de game in de jaren ’90 populair.
Wat de remaster te bieden heeft
De remake van Croc kent onder andere verbeterde graphics alsmede een modernere besturing. Wat betreft de nieuwe besturing pakt dit erg goed uit. Zowel de besturing als de camera zijn onder handen genomen en dat resulteert in een soepel bestuurbare platformer die een stuk moderner aanvoelt dan het origineel. De besturing werkt gewoon prima, de camera is stabiel en op dit vlak slaagt de remaster er meer dan eens in om te doen wat de game wil: de klassieke platformer in een moderner jasje brengen zodat deze anno 2025 goed te spelen is. Helaas geldt dit iets minder voor het grafische jasje welke de game nu heeft aangetrokken. Weliswaar ziet alles er aanzienlijk scherper uit, oogt Croc zelf prima en zijn de textures flink verbeterd, het totaalplaatje stelt toch wat teleur. Dit komt met name omdat het spel alleen een HD-jasje heeft gekregen. De kale omgevingen, met name achtergronden en de lucht, vallen nu in negatieve zin op. Ook elementen als water en lava ogen daardoor ook best teleurstellend. In 1997 wisten we niet beter, nu oogt het totaalplaatje wel wat kaal en verouderd. Maakt dit dan veel uit bij een retro-game? Het relatief vriendelijke prijskaartje van net geen 30 euro maakt in elk geval veel goed, maar het blijft voelen alsof er meer uitgehaald had kunnen worden. Wél tof is dat je kan wisselen tussen de originele graphics en de remaster. Zo kun je het spel ook spelen zoals het er vroeger uitzag.
Anno 2025
Het spreekt voor zich dat de levels anno 2025 wat simpel en klein aan voelen maar dat kunnen we de game uiteraard niet kwalijk nemen. Nog steeds staat de gameplay verrassend goed overeind, omdat de levels vermakelijk zijn. Croc kan met zijn staart slaan, springen en op de grond stappen. Hiermee versla je vijanden maar los je ook puzzels op. Wel moet opgemerkt worden dat vijanden nog steeds een kleine hitbox hebben en soms wat lastig te raken te zijn. Verder is de balans prima voor vrijwel alle spelers. Het uitspelen wordt nooit écht moeilijk, maar alles 100% halen vormt zeker een uitdaging.
De 42 levels zijn verdeeld in verschillende thema’s wat de ervaring fris houdt. Woestijn, ijs, alles komt voorbij. Bovendien is er genoeg te verzamelen en is er ook voor de gamers die een 100%-ervaring willen voldoende uitdaging. De baasgevechten tussendoor zijn ook origineel én vermakelijk. Zo moet je het opnemen tegen een boksend lieveheersbeestje die je alleen kan raken wanneer deze uitgeput aan het hijgen is. Zo heeft elke baas zijn eigen charme en de nodige humor. Positief zijn ook de aanstekelijke soundtrack en de schattige geluidjes van de Gobbo’s, wat bijdraagt aan de vermakelijke ervaring van deze platformer. De remake heeft ook wat nieuwe dingen toegevoegd. Denk aan de Crocipedia, een digitaal Croc-museum en de Crocumentary, met interviews over de game. Leuke extraatjes, maar echt veel voegt het niet toe voor de gemiddelde gamer. Voor fans van het origineel is het mogelijk wél interessant.
