[REVIEW] Darkest Dungeon

Ph’nglui mglw’nafh Cthulhu R’lyeh wgah’nagl fhtagn.

Het verhaal van Darkest Dungeon begint wanneer je een brief krijgt. De brief komt van één van je familieleden, die je smeekt naar het landgoed van je familie terug te keren.  Hij heeft daar namelijk, na een aantal jaren luxueus geleefd te hebben, geprobeerd de oude geheimen van het landgoed bloot te leggen, geheimen die spraken over mysterieuze portalen en gek makende realiteiten. Hij heeft deze portaal gevonden, donkere geheimen op aarde losgelaten en smeekt jou nu deze weer te sluiten.

Eis je geboorterecht op.

Darkest Dungeon is een roguelike dungeon exploration game, gecombineerd met strategische elementen. Het speelt zich veelal af in de nederzetting die rond het landgoed is ontstaan, die nu onderdak bied aan de vele avonturiers die de kerkers willen verkennen in de hoop op verloren schatten.  Jij huurt de avonturiers in en stuurt ze naar verschillende plekken in en om het landgoed om schatten te verzamelen, gruwelen te doden, het dorp te verbeteren om betere avonturiers aan te trekken en hopelijk The Darkest Dungeon te kunnen afsluiten.

De gameplay bestaat vooral uit het tellen van cijfertjes en het bijhouden van statistieken. Dat begint al wanneer je de eerste avonturiers inhuurt. Een party bestaat altijd uit maximaal 4 personen, elk met een class, veelal unieke statistieken en goede en slechte eigenschappen die buffs of debuffs geven aan die statistieken. Personages van dezelfde class hoeven daarnaast niet altijd dezelfde acties in gevechten te hebben, dus vanaf het begin ben je vaak al even bezig om een goede party op te stellen. Nadat je daarna een aantal provisies hebt ingeslagen ( je kunt natuurlijk niet de kerkers ingaan zonder eten of fakkels) Ga je met je avonturiers op reis. In de kerkers loop je van kamer naar kamer, die verbonden zijn door lange gangen. Tijdens het doorlopen van deze ruimten gebeuren er willekeurige evenementen. Niet alleen kun je monsters maar je zult ook achtergelaten spullen tegenkomen in de donkere kerkers. Een boekenkast, een Iron maiden, een verlaten rugzak, noem maar op. Je kunt vervolgens kiezen of je hier iets mee doet of dat je doorloopt. De willekeurigheid komt vooral wanneer je besluit dat je er iets mee wilt doen, omdat er geen enkele manier is om van te voren te zeggen wat je ermee gaat doen. Misschien vind je een verloren schat in die Iron maiden, of misschien val je erin en klapt hij dicht. Dat boek dat je leest kunnen drie schilderijen bevatten (vraag me niet hoe) of je de vervloeking van je leven geven. Voor hetzelfde geld summon je C’thulu himself.

Gevechten tegen monsters zijn turn-based, waarbij de volgorde waarin je staat erg belangrijk is. Je staat in een rij van vier. Iedere aanval en class heeft een voorkeur voor een plaats in die rij, en bepaalde aanvallen raken bepaalde plaatsen. Zo raakt je Leper bijvoorbeeld alleen de eerste twee uit de rij met vijanden, terwijl de Grave Robber juist de eerste persoon in de rij niet kan raken. Wanneer een vijand doodgaat schuiven de andere vijanden door naar voren, mits er geen lijk achter gelaten wordt. Lijken zul je eerst uit de weg moeten ruimen. De gevechten worden hierdoor een tactisch spelletje, waarbij je steeds bezig zult zijn een unieke groep samen te stellen die overal op voorbereid is. Je wint een kerker door aan de eisen van een kerker te voldoen. In het begin zijn deze simpel, zoals de eis om 90% van alle kamers te hebben doorzocht of alle monsters te hebben gedood, maar later worden deze steeds moeilijker. Deze bevatten op een bepaald punt zelfs boss fights, die behoorlijk lastig kunnen zijn, vooral als je de eerste keer niet wat hij doet. Darkest Dungeon is erg gebaseerd op het Principe van Trial en Error, en vooral tijdens Boss fights komt dit erg naar voren.

Willekeurigheid die je dood wordt. 

En om het maar even hard te zeggen: Dit is geen makkelijke game. De game is niet voor niets een rogue-like, en waarschuwt je in het begin al dat dit een game is waarbij  “je het meeste moet proberen te maken uit een slechte situatie.” Willekeurige gebeurtenissen komen vaker voor dan je lief is, en het kan dus zomaar zijn dat je party doodgaat door één verkeerd ding te hebben onderzocht of een hoop ongeluk. Dit is lastig, omdat de game uit zichzelf al moeilijk genoeg is. Statistieken gaan voor de gekste redenen omhoog of omlaag, (het is te donker, het is te licht, je bent gek in je hoofd, je bent niet gek genoeg, enz) en je bent constant de juiste cijfertjes tegen elkaar aan het afwegen om de game efficient te spelen. Dat het spel dan gevuld zit met evenementen die je kunnen doden zonder een goede reden is misschien wat vreemd, maar past eigenlijk perfect in het thema van de game. En hoewel het misschien vervelend aanvoelt is het nooit echt irritant om een kerker te verliezen.  Je avonturiers vallen misschien bij bosjes maar ze worden ook bij bosjes weer aangeleverd, en kerkers zijn random generated, dus je hebt nooit echt het idee dat je in de herhaling valt. Je blijft altijd op je hoede.

De sfeer die Darkest Dungeon uitademt is daarnaast perfect.  De getekende stijl past perfect bij het thema van lovecraftian horror, eveneens het donkere kleurenpalet en het gebruik van licht en harde schaduwen. De vele tentakels, rottende levensvormen en skeletten passen allemaal in de tekenstijl, en een galmende stem begeleid de meest interessante momenten tijdens het spelen. Alles in de game straalt hierdoor de sfeer uit van paranoia en naderende onheil, waardoor je het eigenlijk helemaal niet vreemd vind dat je personages plotseling gillend gek worden, proberen anderen neer te steken of dat een boek plotseling probeert je gezicht eraf te knagen.

Port naar de Switch

Het enigste probleem van Darkest Dungeon is het feit dat het een port is van een PC game. Zoals eerder genoemd zijn vooral de vele statistieken belangrijk, waardoor je constant zult willen weten hoe je personages eraan toe zijn, wat hun statistieken nu weer zijn en wat de vele items en gebouwen in het dorp voor je kunnen betekenen. Op  de PC versie is dit makkelijk te doen door het simpelweg aan te klikken, maar op de Switch kan dit niet. Dezelfde informatie is nog steeds beschikbaar, maar vaak zul je een combinatie van knoppen moeten gebruiken. Dit wordt enigszins opgelost als je in handheld mode speelt, waar het touchscreen ervoor zorgt dat je het aan kan klikken. Probleem is daar dan weer dat tijdens het spelen er erg veel in beeld staat. In handheld mode staat dit er nog steeds, maar dan héél klein. Klikken kan dan wel, maar wordt hierdoor erg lastig. Daarnaast zijn tutorials maar in beperkte mate aanwezig, omdat de game vooral wilt dat je zelf dingen uitzoekt en onderzoekt. Interessant, maar in sommige gevallen worden zelfs bepaalde game mechanieken niet eens goed uitgelegd.

Conclusie:

Darkest Dungeon is een game waar je goed tegen je verlies moet kunnen. Hoewel je alle mogelijkheden geeft om goede party’s op te bouwen en personages met goede statistieken uit te zoeken kun je af en toe monsters of evenementen tegen komen die al je strategisch geplande werk in één keer te niet doen. Hoewel dit vervelend klinkt vat dit eigenlijk reuze mee, en dat is veelal te danken aan de sfeer die de game uitstraalt. Deze past namelijk perfect in het thema van lovecraftian horror, een genre waarin onheil, gekmakende effecten en andere onvoorspelbare elementen de boventoon voeren. Hierdoor heb je het idee dat het erbij hoort, waardoor het nooit echt vervelend wordt. Het enige vervelende is de besturing van de game, die eigenlijk niet voor de Switch gemaakt is. Met enigszins oefenen kun je dit echter best onder de knie krijgen, waardoor je een interessante en sfeervolle dungeon crawler overhoud.

+ Perfecte sfeer die goed geïmplementeerd is in de gameplay.
+ Veel verschillende keuzes en mogelijkheden om je personages te optimaliseren.
+ Opbouwen van je stad en verkennen van kerkers zijn interessant en veelzijdig en vervelen niet snel

– Besturing en layout is niet gemaakt voor de Switch, sommige dingen zijn echt bijna niet te lezen.
– Bijna geen tutorials, sommige functies worden nagenoeg niet uitgelegd. 

Cijfer: 8.6