[Review] Diablo II: Resurrected – Loop naar de hel

Ik maakte kennis met de Diablo-franchise in 2012. Mijn man, een Diablo-fan sinds de tweede game, zat met smart te wachten op Diablo III, een nieuw deel in een serie dat al 12 jaar stil stond. Hij was zelfs zo enthousiast dat hij twee games had ge-preordered, en aangezien je toch genoeg hebt aan één gaf hij de tweede aan mij. Ik had op dat moment niet zoveel met dungeon-crawler RPG’s, maar wou het best een kans geven. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Niet alleen was Diablo III een ontzettend vermakelijke en verslavende dungeon crawler, maar ook het verhaal sprak me enorm aan. Ik wou na die ervaring ook enorm graag het tweede deel spelen, maar nadat ik ongeveer een uurtje in die pixel hel had doorgebracht besloot ik dat die te oud was om er nog plezier aan te beleven. Toen ik hoorde dat er een remake van Diablo II kwam stond ik dus ook vooraan. Was dit de kans om het verhaal van de Dark Wanderer eindelijk zelf eens mee te maken?

Altijd online

Nou moet ik zeggen: Diablo II: Resurrected had helaas niet de beste start. Als je de game opstart moet je hem namelijk aan je Battle.net account koppelen. Nou is dat op zich niet zo moeilijk, mits je een goedwerkende Battle.net account hebt. Als je dat niet hebt dan moet je nogal door wat hoepels springen, want de game eist dat je hem koppelt. Dat niet alleen, vanwege de anti piraterij maatregel die Diablo II: Resurrected gebruikt betekent het dat je online moet zijn om de game op te starten. Niet om de game te spelen, maar om hem op te starten. De game heeft een offline mode waarin je de game in je eentje kan spelen (een online modus waarmee je kunt chatten, ruilen en samenspelen bestaat ook) maar om daar te komen moet je online zijn. Raar, want hoewel ik snap dat het piraterij tegengaat beperkt het de flexibiliteit van de Switch. Als je het nu op een lange treinreis of in het vliegtuig wilt spelen moet je maar hopen dat je internet hebt, anders kom je er niet in. Maar ook grafisch heeft de game op de Switch af en toe wat fouten. Zo hadden de vele kleurrijke personages plotseling geen kleur in het haar. Mijn hart zonk me dus al snel in de schoenen. Zat ik hier (wederom) een slechte port van een goede game te spelen? Gelukkig wist de gameplay me al snel gerust te stellen. Diablo II was een goede game, en 20 jaar na zijn originele release is hij dat nog steeds.

Zeer goede dungeon crawler

In zijn kern is Diablo II: Ressurected een hack-and slash dungeon crawler. Dat betekent dat je aan het rondrennen bent om monsters dood te slaan, waarmee je loot verzamelt waarmee je weer sterkere monsters kunt doodslaan. In echte dungeon crawler stijl kun je hierbij kiezen tussen zes verschillende classes, welke allemaal zo hun eigen specialiteiten en speelstijl hebben. Tijdens het levelen kun je vervolgens kiezen welke skills je personage gebruikt, en kun je kiezen welke van de vier statistieken een bonus krijgt (Strenght, Dexterity, Vitality of Energy) Hiermee maak je vervolgens een build, oftwel een specifieke speelstijl waarmee je gaat proberen de game uit te spelen, en zoek je stukken equipment die daarop aansluiten. De game is vervolgens opgedeeld in vijf acts (de originele vier plus de uitbreiding: Diablo II: Lord of destruction) waarin je steeds meer over het verhaal en de wereld van Diablo te weten zult komen. Na de vijfde act heb je het verhaal uitgespeeld, maar wees gerust, je bent dan nog niet klaar. Na “Normal” kun je de game op “Nightmare” en uiteindelijk “Hell” proberen, waarbij alles moeilijker wordt en je monsters tegenkomt die er eerder niet waren. Om Hell alleen al te bereiken zul je dus goed uitgerust moeten zijn, en dit wordt alleen maar moeilijker naarmate je verder gaat. Het is dan ook niet een game waar je zo klaar mee bent!

Wat zijn de grootste veranderingen?

Maar goed, fans van de game weten dit al. Wat zijn nu eigenlijk de veranderingen ten opzichte van het origineel? Ten eerste heeft Blizzard zijn best gedaan om de originele ervaring te bewaren. Dat wil niet zeggen dat er helemaal geen quality of life changes inzitten, maar een aantal moderne functies die we nu heel gewoon vinden heeft de game niet. Waypoints bijvoorbeeld, die je vertellen waar je heen moet, zul je in Diablo II niet vinden. En ook het idee van persoonlijke loot zoals in Diablo III is hier niet aan de orde. Soms vind je gewoon legendarische items voor een andere class, en daar zul je het mee moeten doen. Wat wel een verbetering is zijn de skills. In de originele game kon je maar twee skills tegelijkertijd actief hebben, één voor je rechter en één voor je linkermuisknop. Nu waren er mogelijkheden om dit snel te wisselen, maar dat was nog steeds onhandiger dan wat je nu met de console-versie kunt. Die heeft de skills namelijk aan een aantal knoppen gekoppeld, waardoor je nu 6 (en met een beetje moeite 12) skills ter aller tijd tot je beschikking hebt. Dat niet alleen, ook kun je automatische gold pick-up aanzetten en heb je vier pagina’s in je persoonlijke opslagplaats om gevonden loot te bewaren. Drie daarvan zijn ook nog “shared” waardoor je makkelijk loot tussen personages kunt overzetten.

Grafische upgrade

Het grootste verschil is echter de grafische kwaliteit. De game heeft een grafische update gekregen die hoort bij deze tijd, terwijl het ook zijn oude charme bewaart. Zo draait de game nu een stuk vloeiender maar behouden alle personages hun ietwat houterige animaties. Grappig, want hoewel je weet dat je de nieuwe versie speelt heb je hierdoor het gevoel dat je de oude speelt. Eigenlijk is het een beetje alsof de game er uitziet zoals je in je hoofd dacht dat het vroeger uitzag. Maar vergis je niet, het is wel degelijk een hele upgrade. Dit komt het beste naar voren als je wisselt tussen de twee. Jazeker, Je kunt tijdens het spelen switchen naar de oude Diablo II. Je drukt simpelweg ZL en – in en whoop, je bevindt je in de pixelhel waar ik het eerder over had. Hoewel het grappig is om de twee met elkaar te vergelijken vraag ik me toch af wat dit betekent. Zijn de nieuwe grafische verbeteringen dan simpelweg een filter die je aan en uit zet? De geluiden en muziek zijn daarnaast vrijwel niet veranderd, maar zijn nog altijd zo geweldig als het origineel. Ook zijn de vele cutscenes die Diablo II rijk is geupgrade, waardoor het verhaal nog net wat meer oompf meekrijgt dan het origineel. Al met al zorgt het ervoor dat de game goed speelbaar is en er prima uitziet voor de nieuwe generatie, terwijl het voor fans een nostalgie trip met zich meebrengt die ontzettend goed is uitgewerkt.

Bugs en andere foutjes

Dat wil alleen niet zeggen dat het zonder fouten is. De originele Diablo II zat vol kleine bugs en andere vreemde fouten, en deze zijn in de meeste gevallen meegenomen naar de remaster. Zo zitten er in het origineel een soort van framedrops die beginnen vanaf ACT II. Waarom deze er zijn weet niemand, maar ze zijn in de remake nog steeds aanwezig. Niet heel storend maar wel merkbaar. En ook andere kleine foutjes zoals monsters die blijven aanvallen terwijl ze dood zijn en willekeurige crashes zijn fouten die je af en toe zult tegenkomen. In typische Blizzard traditie zijn ook de online servers zo net na de launch niet helemaal stabiel, waardoor het testen van de online versie wat bemoeilijkt werd. Maar ook deze leek (als ik erin kwam) prima te werken. Over het algemeen valt het echter mee met de problemen. Naast de paar crashes die ik had heb ik niet iets als echt vervelend ervaren en over het algemeen is het een solide remaster. Op de Switch draait hij daarnaast prima. Hij haalt misschien de 60FPS van de PC versie niet en grafisch is hij ook iets minder, maar het spelen in handheld (en de extra skill knoppen!) maken veel goed.

Conclusie

Uiteindelijk is de game beter dan ik verwacht had. Ik had verwacht dat ik hier te maken had met de slechte port van een goed game, maar niets is minder waar. Blizzard heeft namelijk precies genoeg gedaan om de game speelbaar te maken in 2021, zonder daar teveel veranderingen in aan te brengen. De grafische upgrade is precies wat deze game nodig had om weer speelbaar te worden en er zijn een aantal kleine maar cruciale veranderingen aangebracht om de meest vervelende aspecten van de game weg te nemen. Hierdoor hebben ze het voor elkaar gekregen om deze 20 jaar oude game speelbaar te maken voor een nieuwe generatie, terwijl het voor fans aanvoelt alsof ze de oude game aan het spelen zijn. En dat is nog best knap.

+ Grafisch upgrade, zorgt ervoor dat het spel weer speelbaar is

+ Juiste aantal veranderingen, vervelende aspecten zijn gefixt terwijl het zijn originele charme bewaart.

+ Diablo II is een zeer goede dungeon crawler, deze remaster dus ook.

– Bugs en fouten uit het origineel, geen moeite gedaan om die te fixen.

– Online servers net na launch zijn verschrikkelijk.

– Prijs is iets aan de hoge kant.

DN-score: 7,8