De Fire Emblem-serie bestaat 30 jaar en om dat te vieren is het eerste spel, Shadow Dragon & the Blade of Light nu voor het eerst gelokaliseerd en te spelen op de Nintendo Switch. In dit spel ga je met Marth en nog veel meer andere personages op een avontuur om de Shadow Dragon te verslaan. Allereerst wil ik even zeggen dat ik hiervoor twee andere Fire Emblem-titels heb gespeeld, Awakening en Three Houses. Dit allereerste spel in de serie was natuurlijk heel andere koek dan de meest recente titels, met name de moeilijkheidsgraad. In deze review vertel ik wat ik van deze klassieker vind.
Op avontuur met Marth
Het spel begint gelijk met een gevecht. Geen introductie, alleen een oproep dat Marth en zijn leger de vijand moeten verslaan. Het is de eerste minuten even uitvogelen wie welke klasse heeft en hoe je die klasse het beste kan inzetten. Je krijgt vanaf het begin al een aantal iconische klasses, zoals de Lord (Marth), Pegasus Knight, Cavalier/Paladin, Knight en Thief. Met de Pegasus Knight kun je bijvoorbeeld heel ver over de map vliegen. Wel moet je oppassen omdat deze klasse een paar vijanden niet alleen aankan. Daarnaast is deze klasse geen fan van boogschutters. Gelukkig wist ik dit al van mijn eerdere ervaringen met Fire Emblem, dus het was redelijk makkelijk om onze Pegasus Knight Caede van de boogschutters weg te houden.
Het eerste gevecht was best snel voorbij. Wel met wat trial and error, omdat er geen uitleg wordt gegeven over de voorwerpen en hoe je inventaris werkt. Je kan items die je tijdens het level bemachtigd aan iemand anders geven die er meer gebruik van kan maken, maar dit kan alleen tijdens de gevechten. Tussendoor is er geen optie om je items tussen je eenheden heen en weer te bewegen.
Vliegensvlugge vijanden
Wat me wel gelijk opviel, is dat de vijanden er heel erg van houden om alles te ontwijken. Dit maakt het spel ook gelijk een stuk moeilijker. Als je een aanval mist, krijgt de vijand weer een kans om jou aan te vallen; dat willen we eigenlijk voorkomen. Als een van jouw eenheden ‘doodgaat’ zijn ze ook echt weg en kun je ze niet meer gebruiken.
Hoe irritant de ontwijk-manoeuvres van de vijand ook zijn, er is wel een oplossing! In het menu, als je op X drukt, is er een optie om een beurt terug te spoelen. Een beetje als de Divine Pulse uit Three Houses, maar dan 1 volle beurt in plaats van een of meerdere acties. Deze functie is me al meerdere keren zeer goed van pas gekomen. Als ik hem niet had denk ik dat ik veel sneller het spel weer had neergelegd, omdat je het hele level weer moet opnieuw moet doen als je een eenheid verliest. Ook kun je tijdens levels nieuwe bondgenoten aan je leger toevoegen. Dit is echter niet altijd duidelijk; ik heb het gevoel alsof ik er sowieso een paar gemist heb. Een rekruterbaar bondgenoot had ik al aan stukjes gehakt voor iemand in een dorpje zei dat je hem kon werven. Een beetje te laat mevrouw…
Leuke klassieker
Qua muziek is het wel wat je van een retro-spel uit 1990 verwacht: een aantal computer gegenereerde tunes voor tijdens de spelersfase en de vijanden fase en voor gevechten tussen jouw eenheden en die van de vijand. Deze zijn ook constant hetzelfde; er zit dus geen variatie in. Grafisch ziet het er allemaal goed uit en draait het spel goed op de Switch. Het is net alsof je een kleine NES in handen hebt. Er zijn verder ook geen vertragingen of problemen met het spel. Qua verhaal zit er niet al te veel interessants in aangezien je alleen een paar zinnen dialoog krijgt zodra je met een level begint, iemand aan het werven bent of als je klaar bent met het level. Nadat je klaar bent, kun je het spel opslaan en ga je gelijk door naar het volgende gevecht. Voor de prijs (€6,99) krijg je wel genoeg content om je een tijd zoet te houden. Er zijn ongeveer 25 levels en voor mij duurde het om en nabij een half uur om een level uit te spelen. Er zijn ook genoeg eenheden waar je uit kan kiezen, dus uiteindelijk stel je je perfecte leger samen!
Conclusie
Al met al vind ik het een leuke ervaring om het allereerste deel te spelen uit de serie van een van mijn favoriete spellen, Fire Emblem: Three Houses. De moeilijkheidsgraad en het feit dat de vijand super veel ontwijkt is even wennen, maar dat maakt weer dat je een beter gevoel hebt als je het level eindelijk hebt gehaald. Kijkend naar de prijs-kwaliteitverhouding is het naar mijn mening zeker waard om deze klassieker te spelen!
Eindcijfer: 6,5
