[Review] Infinity Strash: DRAGON QUEST The Adventure of Dai – Minder actie, meer kijken

Al in 1989 verscheen de eerste manga rond Dragon Quest: The Adventure of Dai. De afgelopen jaren werd er een nieuwe anime-versie van de serie uitgezonden; een spel daarrond kan natuurlijk niet ontbreken. Op 28 september 2023 verscheen Infinity Strash: DRAGON QUEST The Adventure of Dai voor de Nintendo Switch en andere platformen. Deze game kondigde Square Enix aan als een actie-RPG, maar tijdens het spelen merkte ik algauw dat het geen echte actie-RPG is. Het is eerder een arena brawler met heel veel filmpjes tussendoor. Daarnaast is er nog een modus die je als een soort mini-roguelike kan zien. Lees snel verder om te horen of de game toch nog leuk is om te spelen.

Een deel van de anime

Het verhaal van Infinity Strash: DRAGON QUEST The Adventure of Dai vertelt slechts een deel van het volledige verhaal. Om uit te leggen hoe het zit vergelijk ik het met de anime. Van de anime zijn er 100 afleveringen. Echter de game beslaat slechts zo’n 40% daarvan, wat betekent dat het verhaal onafgerond is. Het is afwachten of er DLC of een volgende game komt voor de rest van het verhaal, als je niet van plan bent de anime te kijken.

Het verhaal wordt door middel van filmpjes verteld. Deze bestaan grotendeels uit stilstaande beelden met een soort filter erover, waarbij het verhaal in het Engels of Japans verteld wordt. Over de voice-acting heb ik niets te klagen. Dat is echt perfect en het luistert heerlijk weg. Die filter daarentegen, die valt wel wat tegen. Het beeld krijgt daardoor soms wat te grauwe kleuren en het doet daardoor niet geheel eer aan de serie. De muziek klinkt lekker en past er goed bij.

Opbouw

Op een landskaart worden de verschillende quests getoond en zie je welk pad de helden afleggen tijdens hun reis. Je komt de volgende types tegen: story quests, free quests en adventure quests. In story quests krijg je een deel verhaal en een gevecht, maar in adventure quests heb je alleen verhaal zonder combat. De free quests geven je wat meer vrijheid, want je kan dan zelf kiezen uit welke personages jouw party bestaat.

Het vreemdste aan de game is hoe het is opgebouwd. Het grootste deel van de tijd ben je naar filmpjes aan het kijken waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Regelmatig duurt zo’n filmpje vijf tot tien minuten, waardoor het als een verkorte versie van de anime voelt. De gevechten komen tussendoor en zijn relatief kort. Hierdoor voelt de game wat uit balans. Dat komt voornamelijk doordat ik op voorhand een actie-RPG had verwacht. Ik wil daar geen woorden meer aan vuilmaken, maar focussen op hoe de game is en of het daarin een goede game is.

Voor wat de game probeert te doen, slaagt het deels in de opzet. Het vertelt het verhaal op een mooie manier en laat je de belangrijkste momenten zelf spelen. Maar het had zoveel beter kunnen zijn, als ze je gewoon zelf door het verhaal hadden laten spelen. Af en toe mag je even in de wereld rondlopen, maar dat is extreem beperkt. Dat kan je amper rondlopen noemen. Wel geeft het net wat variatie tussen alle gevechten door. Uiteindelijk gaat de game repetitief aanvoelen en dat is jammer. De hele game is meer van hetzelfde. Dus als half filmpjes half gevechten je niet aanspreekt, dan kan je de game beter gelijk overslaan.

Simpele actie?

De gevechten vinden in een soort arena plaats en geven je daardoor een beperkt speelterrein. Afhankelijk van wie er tijdens dat gevecht aanwezig zijn volgens het verhaal, krijg je de keuze uit die personages. In totaal zijn er vier speelbare personages: Dai, Maam, Popp en Hyunckel. De meeste gevechten draaien om de strijd tegen een groot monster en zijn belangrijke gebeurtenissen uit het verhaal. Of het impact maakt, hangt ervan af hoe goed je je kan inleven met de filmpjes. Persoonlijk lukte mij dat goed, omdat het me aan een visual novel deed denken, maar ik kan me goed voorstellen dat een band opbouwen met de personages lastig is. Wel is het prettig dat de performance goed is op de Switch.

Elk van de personages speelt anders. Zo is Maam ideaal voor healing en met Hyunckel kan je veel schade toebrengen. De combat lijkt op het eerste gezicht wat simpel, maar het is net wat interessanter dan dat het lijkt. Het leren om perfect te dodgen is soms broodnodig. De meeste vijanden hebben wel een duidelijk aanvalspatroon en die moet je leren. Dan weet je precies wanneer je kan aanvallen. Je hebt de beschikking over een normale aanval en drie skills. Naarmate je verder in het spel komt speel je meer skills vrij en kan je kiezen welke skills je wil gebruiken.

Wapens kan je niet upgraden, wat best opvallend is. Je kan daarentegen wel levelen en Bond Memories toewijzen. Over Bond Memories gaan we het nu meer hebben. Tijdens het verhaal en in de Temple of Recollection, waarover later meer, speel je Bond Memories vrij. Deze kaarten kan je zien als stat boosts. Daarmee kan je dus jouw personage de benodigde boosts geven op de vlakken die jij belangrijk vindt. Daarnaast voelt het ook als een soort stickerboek waarvan je ze natuurlijk allemaal wilt verzamelen.

Temple of Recollection

De meeste actie is te vinden in Temple of Recollection. Deze modus speel je al vroeg in het spel vrij en is de plek om je Bond Memories en skills te verbeteren. Daarnaast kan je hier talloze items vinden, net als een stukje uitdaging. Al je personages worden namelijk naar Lv.1 gereset bij elke run in de Temple of Recollection. Je kan deze modus als een roguelike zien. Het bestaat uit meerdere verdiepingen en elke verdieping bestaat uit meerdere kamers. Na het voltooien van een kamer krijg je de keus uit een stel deuren met een hint wat je daar kan vinden. Je kiest dan voor de gewenste deur en probeert zo de verdieping te voltooien. Vervolgens krijg je de keuze om verder te gaan of te stoppen en je gevonden items te behouden. Dit kan dus alleen na het voltooien van de gehele verdieping.

Na elke kamer krijg je de keuze tussen wat boosts waarmee je jouw personages kan verbeteren. Die gelden alleen voor die run en elke run is het weer verschillend welke boosts je tegenkomt. Daarom verschilt je tactiek elke keer, want je kan niet telkens dezelfde methode gebruiken. Wat je precies in een kamer aantreft verschilt. Meestal zijn het wat kleine vijanden, maar soms ook een baas. Al weet je dat al voor het kiezen van een deur, want de deuren met daarachter een baas hebben een aura eromheen.

Ik noemde het al eerder; dit is de plek om Bond Memories te vinden. Hiervoor moet je vaak deze modus spelen en ik vond dat zeker vermakelijk. Dit is de plek met de gewenste actie en is dus heerlijk om regelmatig tussen de verhaalmodus door te spelen. Daarnaast kan je hier de voorwerpen en spullen vinden die je kan gebruiken voor het verbeteren van skills. Het mag dan misschien mogelijk zijn om de game uit te spelen zonder de Temple of Recollection aan te raken, maar dat is niet aan te raden.

Conclusie

Infinity Strash: DRAGON QUEST The Adventure of Dai is uiteindelijk een vrij repetitieve game. Daar houd je van of je vindt het verschrikkelijk. Daarbij is het grotendeels naar filmpjes kijken met soms een gevecht ertussen. Al kan je het voor jezelf interessanter maken door de Temple of Recollection te spelen. Dat zorgt voor net dat beetje extra actie dat mist. Al met al is het een aardige game, maar het is het allemaal net niet.

DN-score: 6,0