Inmost is een avontuurlijke side-scrolling platformer gemaakt door Hidden Layer Games. In dit duistere spel zul je drie verschillende personages besturen door verschillende hoofdstukken. Weet dit emotionele spel een goede indruk achter te laten? Je leest het in deze review
Drie paar ogen
In het spel Inmost verken je een duistere wereld. Dit doe je door de ogen van drie personen; een meisje, een man op middelbare leeftijd en een ridder. Elk personage heeft zijn eigen gameplay en zijn eigen omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Dit wisselt zich per hoofdstuk af, dus de gameplay blijft steeds fris. Het meisje kan het minste van allemaal; zij is nog maar een kind. Ze kan niet springen en is nogal klein, waardoor je vaak stoelen en dozen aan het duwen bent. Daarnaast is ze ook langzaam, waardoor het soms erg langdradig aanvoelt. Je ziet van ver af wat je moet doen, maar het duurt, overdreven gezegd, een eeuwigheid voordat je het kan uitvoeren.
De man kan al een stuk meer. Hij is al een stuk sneller dan het meisje en kan ook springen. Als je speelt als de man zul je voornamelijk op zoek zijn naar voorwerpen om verder te komen en geheimen te ontdekken. Deze gameplay lijkt meer op een metroidvania. Met de gevonden voorwerpen is het mogelijk om witte kristallen te vinden. In totaal zijn er 85 van deze kristallen te vinden. In het begin is het vaag waar dit voor dient, maar je komt er later achter dat je ze kan inruilen voor extra achtergrondinformatie. Inmost geeft de speler veel bedenk-vrijheid, soms iets te veel van deze vrijheid. Ik heb meerdere keren meegemaakt dat ik niet wist wat ik moest doen, simpelweg omdat er amper wat wordt verteld. Je moet namelijk zelf achter de juiste route komen.
De ridder speelt offensief en deelt flinke meppen uit. Hij kan niet springen, maar heeft een vette grijphaak om over kuilen te komen en om zichzelf de lucht in te hijsen. Deze segmenten bestaan voornamelijk uit vechten en niet zo zeer het verkennen. Er wordt in alle delen van het spel niet veel gepraat en dialogen zul je daardoor amper tegenkomen. Er is daarentegen wel een verteller welke aan het einde een grote rol speelt. Hoe of wat verklap ik nog niet, dat moet je natuurlijk zelf meemaken. Je komt er later ook achter hoe de drie verhalen eigenlijk samen een mooi, verbonden verhaal vormem. De manier van het verhaal vertellen is uniek. Je blijft vragen hebben tot het einde, maar aan de andere kant zorgt dit af en toe voor onnodige frustratie. Soms weet je niet echt goed wat je moet doen en dan kan het lang duren voordat je verder komt.
Audiovisueel
Het spel weet een goede atmosfeer neer te zetten. Het verhaal van de game is namelijk erg duister en emotioneel en zo oogt het spel ook. De mooie, meestal blauwgekleurde pixel-art komt goed uit het Switch-scherm. Tijdens mijn avontuur in Inmost heb ik meerdere malen meegemaakt dat de framerate regelmatig een framedip had. Dit is erg vervelend en je merkt het ook makkelijk op. Vooral in de handheld-modus heb ik hier vaak last van gehad. Met de muziek is niets mis. De deuntjes klinken goed en weten bij te dragen aan het emotionele, mysterieuze spel.
Conclusie
Inmost is een bijzondere game. Het weet een duister verhaal neer te zetten, terwijl het spel in het begin weinig gesprekken heeft. Het begin moet je even doorheen komen, want dat is nog langzaam. Toch zou een aanwijzing hier en daar wel op prijs worden gesteld. De drie personages hebben een simpele besturing, maar verschillen weer genoeg van elkaar waardoor het toch vers blijft. Het meisje is net wat te langzaam waardoor haar stukken lang duren. De atmosfeer blijft mooi en de muziek draagt ook zijn steentje bij. Wel heeft het spel regelmatig last van framedips en dat merk je in de gameplay. Al met al is Inmost een mooie game en zeker een aanrader als je zin hebt in iets emotioneels.
Cijfer: 7,4
