In Lapis X Labyrinth stapel je je teamleden om monsters te verslaan, schatten te verzamelen en vooral erg veel edelstenen te verzamelen. Maar is het een diamant in het ruw of een gebrekkige edelsteen?
Het uitgangspunt van Lapis X Labyrinth is niet zo moeilijk. Het is een 2D dungeon crawler plarformer game, waarin je kerkers doorloopt op zoek naar geld en schatten. Aan het eind van elke kerker zit een baas, versla deze en je mag een deel van je gevonden loot meenemen om je volgende tocht een stukje makkelijker te maken. Bam. Dat is het. Ga een kerker in, versla monsters, verzamel loot en geld, en gebruik deze om een hogere kerker te kunnen verslaan. Goed, er komt natuurlijk wel iets meer bij kijken, maar dat is het vooral.
Iemand zin in Dango?
Gelukkig doet Lapis X Labyrinth dit op zijn eigen unieke manier. Zo heb je allereerst bijvoorbeeld het “Dango systeem” (gebaseerd op de Japanse snack van een aantal rijstballetjes op een stokje). Je speelt in deze game namelijk een party van vier. Omdat het erg moeilijk is om met vier personages tegelijkertijd te spelen heeft de game ervoor gekozen je als een soort Dango te laten spelen. Je bestuurt alleen het onderste personage, maar kunt met de L knop snel wisselen. Een leuke mechaniek is dat elk personage ook een extra jump heeft, waardoor je met een volledige party dus veel meer mobiliteit hebt. Dit klinkt misschien alsof het een boel strategische mogelijkheden met zich meebrengt, maar niets is minder waar. De game is namelijk vooral een button masher. Hoewel de game ook acht verschillende classes biedt om je party uit op te maken (en deze allemaal hun eigen sterke en zwakke punten hebben) zijn de verschillen te klein om daar iets van te merken. Ook de aanvallen van de classes zijn vooral hetzelfde. A voor een combo, B plus een kant voor een special, een een super special waarbij iedereen meedoet. De verschillen zijn te klein om invloed te hebben, en het maakt dus eigenlijk niet uit hoe jij je Dango opbouwt. Het grootste verschil zit hem in de snelheid van de wapens ( elke class heeft zijn eigen) maar als je een personage hebt gevonden waar je lekker mee kunt vechten is er niet de noodzaak om nog een ander te kiezen.
Ik heb fever. Jij hebt Fever. IEDEREEN HEEFT FEVER!
Hoewel dat misschien klinkt als een gemiste kans is dat eigenlijk helemaal niet zo erg. Lapis X Labyrinth probeert namelijk helemaal niet te doen alsof het een moeilijke game is. De gevechten zijn onnauwkeurig en onoverzichtelijk. Gevechten triggeren op willekeurige momenten in de kerkers, waarbij het gebied waar je loopt plotseling wordt afgesloten met onbreekbare blokken. De game spawnt dan ZOVEEL MONSTERS dat je eigenlijk geen idee hebt hoeveel het er zijn, en wanneer je begint met vechten verschijnen er zoveel effecten dat je al snel niet meer ziet wat er nou eigenlijk aan de hand is. Geld, grote damage nummers en flashy gevecht animaties vullen je scherm, iets wat nog erger is wanneer je “Fever mode” triggert. Want Hoeee boy, Fever Mode. Fever Mode is een mode dat je opbouwt as je schade doet, en het beste wat je kunt krijgen als je aan het vechten bent. Niet alleen wordt je op dat moment namelijk onsterfelijk, ook lanceert het vuurwerk overal, veranderd praktisch alles wat je slaat in een eindeloze stroom van juwelen en krijg je een sloot aan willekeurige bonussen triggeren, zoals bijvoorbeeld een heal, betere defense of meer geld. Daarnaast gooit het ook je Treasure points omhoog, iets wat belangrijk is voor het einde van de kerker. Dit is je high score dat aan het eind van een level bepaald hoeveel geld je krijg en hoeveel extra kisten je nog open mag maken. Hoe hoger je Rank, hoe hoger je beloningen.
Zoveel verschillende uitrustingen…
En in die beloningen zit dan wel weer behoorlijk wat diepgang. Van wapens en harnassen tot artifacts en grimoires, de game zit vol met te verzamelen loot. Elk stuk uitrusting heeft daarbij zijn eigen set passieve vaardigheden. Denk hierbij aan een dubbele aanval, een heal of extra schade aan een bepaald soort monster. Wanneer je dan ook merkt dat button mashing niet meer werkt zul je hiermee aan de slag kunnen, waarbij je bijvoorbeeld je leider meer verdediging of juist meer aanvalskracht kunt geven. Of misschien is het juist makkelijk om je andere party members betere wapens te geven. Grappig is wel dat hier een soort limiet op zit. Elk stuk uitrusting kost een aantal punten, en jou party heeft maar een beperkt aantal punten. Je kunt dit later in de game gelukkig uitbreiden, maar zorgt er wel voor dat je keuzes moet maken. Geef je een personage de beste uitrusting of geef je ieder een beetje?
Op een gegeven moment heb je het wel gezien.
De grootste probleem aan Lapis X Labyrinth is echter dat het snel in de herhaling valt. Vooral op grafisch gebied valt dit heel erg op. Want hoewel de levels prachtig zijn ( het heeft een handgetekende stijl, met felle kleuren en veel details) zijn deze hetzelfde voor een bepaald gebied. Elk gebied heeft ongeveer 8 kerkers, dus dat zijn 8 kerkers die precies op elkaar lijken. Ook zijn kerkers niet meer dan een verzameling blokken, die toch grotendeels hetzelfde is. Vind de kristallen, teleporteer naar een andere plek, vind meer kristallen, klaar. Als enige uitdaging heb je dat er af en toe omgevingen zijn die je plotseling pijn kunnen doen, maar dit is niet genoeg om de levels van elkaar te kunnen onderscheiden.
Conclusie
Uiteindelijk is Lapis X Labyrinth dan ook een nogal vreemde game. Het is niet perse goed. De game heeft qua gameplay niet zoveel om het lijf, en ook het verhaal is praktisch achterwege te laten. Toch zul je merken dat je terug blijft komen. Het voelt gewoon goed. Je aanvallen scheuren alle vijanden in kleine stukjes, en als je het goed genoeg doet wordt je beloont met een regenboog aan kleuren, vuurwerk en juwelen, die je het gevoel geven alsof je verschrikkelijk goed bezig bent. Eigenlijk heeft de game nog het meeste weg van een slotmachine. Simpel maar vermakelijk, en je kunt waarschijnlijk uren verliezen door alleen maar naar de kleuren te kijken. Misschien niet voor lang, maar toch zeker wel voor een paar avonden.
