Nog geen jaar geleden werd Monark plotseling aangekondigd, een nieuwe JRPG van FuRyu. Het is gemaakt door mensen die in de begindagen aan titels als Persona en Shin Megami Tensei werkten. Het zou dan ook een wat donkere RPG worden, met een filosofische kijk waarbij het ego centraal staat. Nu de game binnenkort, op 25 februari, verschijnt, lijkt dat eerste wel goed te zitten. Wie de trailers heeft gezien, zal vast de griezelige atmosfeer zijn opgevallen met de vreemde skeletachtige wezens, de bezeten studenten en een heleboel bloedlustige rode ogen. Maar hoe werkt de game verder? Is het inderdaad die hommage aan de oude Persona- en Shin Megami-games? Of doet het vooral zijn eigen ding? Je leest het in onze review.
Een school afgesloten van de buitenwereld
De game begint in ieder geval intens. Jij speelt een student met geheugenverlies, die studeert aan de Shin Mikado Academie. Op zich vast een leuke school, ware het niet dat deze momenteel van de buitenwereld is afgesloten door een mysterieuze koepel. Niemand kan er nog in of uit. Om het nog wat erger te maken, is er op sommige plekken een vreemde mist verschenen. Iedereen die deze mist instapt, wordt langzaam gek en verschillende leraren en leerlingen zijn al verdwenen in de mist. Al snel wordt duidelijk dat dit ligt aan een andere realiteit genaamd de Otherworld. Dit is het gebied van demonen en de zeven sterkste hiervan worden de Monarks genoemd. Deze zijn gebaseerd op de zeven hoofdzonden en hebben de macht om verbintenissen aan te gaan met mensen. Iemand die dit doet, wordt een “Pactbearer” en krijgt een unieke kracht. Op het moment dat ze deze gebruiken, verschijnt de vreemde mist.
Jij bent een Pactbearer
Het is aan jou om deze Otherworld te bezoeken en daar de bron van de Pactbearers te vernietigen. Dit zorgt ervoor dat de verbintenis tussen een Monark en een Pactbearer verbroken wordt en ook de mist weer verdwijnt. Dit kun jij echter niet als jezelf. Daarom ga je een pact aan met een mysterieuze achtste Monark, een eng uitziend knuffelkonijn, dat zichzelf Vanitas noemt. Hij claimt de Monark van Vanity te zijn en zegt dat zijn wensen meer overeenkomen met die van de mensen. Daarom wil hij je wel helpen. Gebaseerd op jouw grootste hoofdzonde (je doet namelijk aan het begin een persoonlijkheidstest die je verlangen in de zondes weergeeft) geeft hij je een Fiend, een zielloze pop die jou zal bijstaan in de Otherworld. Naarmate de game vordert, kun je deze beter maken met stukken uitrusting. Hierdoor weet je langzaam maar zeker een mooie party op te stellen waarmee je de monsters in the Otherworld te lijf kunt gaan. Daarnaast ontmoet je natuurlijk veel verschillende mensen en zelfs Pactbearers die je af en toe een handje willen helpen.
De structuur van de game
De game zit verder als volgt in elkaar: er is ergens een Pactbearer bezig een schoolgebouw te vullen met mist. Jij gaat de mist in waar je verschillende “unsettled”, studenten die gek zijn geworden, tegenkomt. Door met ze te praten begrijp je waar ze mee bezig zijn en er is altijd iets gaande waar je deze informatie voor nodig hebt. Na deze informatie gebruikt te hebben om bijvoorbeeld ergens binnen te komen, ga je het gevecht aan in the Otherworld, waarna je de “ideals” van een Pactbearer stukslaat. Niet alleen verbreekt hierdoor de connectie tussen de demon en de Pactbearer een beetje, maar ook verdwijnt hierdoor de mist. Verder krijg je ook een stukje info over de Pactbearer mee, want waarom doet hij eigenlijk wat hij doet? Daarna zul je de andere twee ideals moeten vinden, die toevallig genoeg zich altijd op de eerste, tweede en derde verdieping van een gebouw bevinden. Rinse en repeat.
Interessante gevechten
De gevechten zelf worden getriggerd door middel van je telefoon. Naast dat het gewoon als menuscherm dient (met een kaart, inventory, character customization en andere opties), is het ook het middel om de Otherworld te betreden. Je gebruikt je telefoon om belletjes te maken of op te nemen, waarna jij, je metgezel en je groeiende verzameling aan Fiends worden geteleporteerd naar de Otherworld. Gevechten zijn verder turn-based, maar met een grappig free-movement systeem. Jij kunt je personages binnen een gelimiteerde cirkel heen en weer bewegen, waardoor aspecten als backstabes en counter attacks ook belangrijk worden.
Acties die je doet zijn onderverdeeld in Arts en Authorities, welke allebei iets kosten om ze te mogen gebruiken. Zo zal het gebruik van een Art altijd iets van je health afsnoepen, terwijl Authorities je madness verhogen. Dit klinkt in beide gevallen negatief, maar het zorgt voor een game waar je moet gaat nadenken over de moves die je doet en in welke volgorde je dat doet. Het houdt gevechten interessant op een andere manier dan dat standaard mana en hp dat doen.
Gek of wakker?
De gameplay is dan ook waar Monark het van moet hebben. Er zitten een heleboel subtiele dingen in die het vooral de gevechten interessant maken. Zo heb je dus een meter die bijhoudt hoe gek je bent. Niet alleen loopt die langzaam op terwijl je in de mist loopt, maar tijdens gevechten heb je hem ook nodig om aanvallen te doen. Hij doet verder precies wat je verwacht: als hij vol is, word je gek. In de mist zal dit betekenen dat je terug naar de ziekenboeg wordt geteleporteerd, in gevechten doet het iets interessants. Daar worden namelijk al je aanvallen drie beurten lang super sterk, al kun je dan niet meer bepalen wat je personage doet. Hij valt dan gewoon diegene aan die het dichtst bij hem staat. Irritant misschien, maar als je dit een beetje uitdenkt, is het in jouw voordeel te gebruiken. Naast gek heb je ook de awakend status. Deze geeft je dezelfde power boost, maar hier mag je wel controle houden over het personage. Deze kunnen ook tegelijkertijd activeren. Als je dat voor elkaar krijgt wordt je enlightend, een status waar je nog hardere klappen kunt uitdelen en ook de controle houdt. Het zal niet vaak gebeuren (je moet eerst mad zijn om dit te krijgen, dus het vereist wat planning), maar het zorgt voor een interessant gedeelte van ressource management in de turn-based gameplay.
Het verhaal is wat extreem, maar vermakelijk
Maar ook het verhaal zit prima in elkaar. De game legt de focus op mensen hun persoonlijkheid en individualiteit. Het neemt dit erg serieus en alhoewel dat er voor zorgt dat deze game overloopt van de “edge”, is het op zich niet vervelend. Veel verhalen gaan over hoe iemand zijn ego in elkaar zit en hoe ze dit uitdragen, al zitten sommige personages hierbij natuurlijk flink fout. Aangezien de game ook duidelijk inspiratie wegneemt bij Persona en Shin Megami Tensei zal je veel tijd kwijt zijn bij het kijken naar cutscenes of het praten met mensen. De personages zijn allemaal wat extreem maar het zorgt er in ieder geval voor dat je zelfs in de latere uren van de game nog graag naar de verhalen luistert. De voice-acting helpt hier zeker bij mee, zelfs in het Engels is deze goed gedaan.
Valt snel in de herhaling
Het grootste probleem is dat het helaas wel snel in de herhaling valt. Vooral grafisch valt dit snel op. De grafische stijl van de game is op zich al niet bijzonder, maar het speelt zich af in een school. Vrijwel elk gebouw ziet er precies hetzelfde uit en na twee klaslokalen te hebben gezien zal je overal precies dezelfde posters en achtergelaten schooltassen tegenkomen. En ook de verschillen tussen de vijanden (met uitzondering van de Monarks) valt vrijwel te verwaarlozen. Maar de gevechten vallen toch ook snel in de herhaling. Zelfs met alle customization opties en de vele aanvallen die je tot je beschikking hebt, zal je merken dat je op een gegeven moment vooral een trucje blijft herhalen. Vijanden zijn niet bepaald slim; als de game gevechten moeilijker wilt maken, dan gooit de game vooral het level omhoog. Je wordt nooit echt uit je comfortzone gedwongen, dus als je iets hebt gevonden dat werkt, is er geen reden om het anders te doen.
Conclusie
Uiteindelijk is Monark dan ook een prima JRPG. De gevechten zijn leuk, en de vele opties die je hebt plus het stukje resource management, maken het een andere ervaring dan normale turn-based games. De verhalen zijn misschien wat over de top en bij vlagen extreem edgy, maar interessant genoeg om je bij de les te houden. De kwaliteit op de Switch is daarnaast prima. Het is alleen jammer dat het zo snel in de herhaling valt. Het geheel had wel wat meer diversiteit kunnen gebruiken: de omgevingen lijken extreem veel op elkaar en na enkele gevechten heb je de variatie van vijanden ook wel gezien. Ook het feit dat je elke Pactbearer op dezelfde manier verslaat en zelfs de puzzels vrijwel hetzelfde zijn doet wel af aan de algehele ervaring. En dat is jammer, want Monark verdient zeker een kans. Het heeft een heleboel goede ideeën maar weet deze niet allemaal waar te maken.
+ Vermakelijk verhaal dat je geïnteresseerd houdt
+ Leuke gameplay, anders dan anders
+ Werkt prima op de Switch, voice-acting is goed, zelfs in het Engels
– Valt erg snel in de herhaling
– Gebieden lijken grotendeels hetzelfde, mist variatie in design
– A.I. had wel wat slimmer mogen zijn
DN-Score: 7,3
