Na het reviewen van Persona 5 Royal en Persona 4 Golden kan de review van Persona 3 Portable niet ontbreken in het rijtje. Persona 3 kwam oorspronkelijk in 2006 uit voor de PlayStation 2. Later kreeg het twee verbeterde versies: FES en Portable. Beide versies kregen andere verbeteringen, waardoor je niet echt van één definitieve versie kan spreken. Zo werd bijvoorbeeld in FES een geheel nieuwe epiloog toegevoegd. In Portable werd het lopen in de wereld vervangen voor een kaart en verdween de epiloog uit FES weer. Wel werd er een gloednieuwe protagonist toegevoegd, waardoor het voor onder andere terugkerende spelers interessant is om het verhaal vanuit een vrouwelijk perspectief te ervaren. Op 19 januari is Persona 3 Portable verschenen voor de Switch, maar weet deze game zich net zo goed staande te houden als de andere Persona-games? Je leest het in onze review.
Grimmige sfeer
Het viel me onmiddellijk op toen ik de game startte dat het een stuk grimmiger overkomt in het begin. De toon wordt gelijk gezet en je weet dat niet alles zo even prettig en kindvriendelijk zal zijn. Het verhaal draait namelijk om een jongen (of een meisje als je het alternatieve verhaal kiest) die onderweg is naar Iwatodai Dormitory, zijn slaapplek. Echter komt hij rare dingen tegen, wanneer hij uit de metro stapt: zo is de lucht groenig, is er een grote maan en staan er overal doodskisten. Later blijkt dat dat Dark Hour is, wat slechts een select groepje mensen bewust meemaakt. Tijdens dat extra uurtje tijd van Dark Hour is er op de plek van de school een onheilspellend gebouw, genaamd Tartarus. Deze toren bevat vele etages vol met Shadows. Het is aan jou samen met de andere leden van SEES, het selecte groepje dat Dark Hour kan beleven, om Tartarus te bedwingen en de vele Shadows en uitdagingen te verslaan.
Net als in P4G vind ik het prettig dat de optie er is om de moeilijkheidsgraad op elk moment naar wens aan te passen. Hierdoor is het voor iedereen toegankelijk. Het verhaal zelf vond ik minder pakkend dan de andere Persona-games, maar het weet zich wel goed staande te houden. Ik moet daarbij wel vermelden dat ik een duidelijke voorkeur heb voor de vrouwelijke protagonist, omdat zij veel meer leukere interacties heeft met personages. Hierdoor voelde ik me een stuk betrokkener dan spelend als de mannelijke protagonist.
Social sim
Bijna alle leden van SEES kunnen gebruik maken van hun Persona, waarmee je tegen Shadows vecht. Een Persona is de belichaming van iemands diepste gevoelens of gedachtes. Dat kan er daardoor soms best raar of eng uitzien. De hoofdpersoon is echter een uitzondering: hij kan niet alleen gebruik maken van een Persona, maar zelfs van meerdere Persona’s. Door Persona’s samen te voegen, krijg je een nieuwe sterkere Persona. Dit is dus een belangrijk element van de game en het voelt zelfs als verzamel ze allemaal.
Een ander gedeelte wat van belang is voor sterkere Persona’s, zijn social links. Door een band met bepaalde personages op te bouwen en te versterken, kan je sterkere Persona’s van dat type krijgen. Het is daarom noodzakelijk om zorgvuldig met jouw vrije tijd om te gaan en iedereen voldoende aandacht te geven. Vrije tijd heb je namelijk zat. Op een dag kan je naast de lessen op school kiezen wat je gaat doen. Misschien wil je wel werken voor geld en het verhogen van stats of je besteedt liever je tijd met een ander personage. Keuze genoeg dus.
Nu kom ik gelijk aan bij het -voor mij dan- grootste minpunt. Waar je in de latere delen en in P3 kan rondlopen in de wereld, kan dat in P3P niet. Hier is het meer een kaart met icoontjes die je dan aanklikt, en dat klikt dus totaal niet bij mij. Ik vind het in de andere games namelijk heerlijk om in de school en stad rond te lopen en zo wat sfeer te proeven. Voor mij is dat echt helemaal verdwenen uit deze game door het gebruik van een kaart en alleen menu’s verder. Daarentegen zijn de visuals tijdens de gesprekken met personages prachtig. Op zulke momenten voelt de game zelfs een beetje aan als een visual novel en dat is wat mij betreft een compliment.
Tartarus vol Shadows
In Tartarus is het tijd voor het dungeon crawlen. Vele etages vol Shadows en uitdagende bazen staan op je te wachten, maar echt inspirerend is de omgeving niet. De hele toren met al zijn verdiepingen lijkt nogal op elkaar, waardoor het redelijk saai kan aanvoelen. Maar dat betekent niet dat de gameplay eentonig is. Net als in de latere Persona-games zijn de gevechten onderhoudend en spannend. Je moet ervoor zorgen dat de hoofdpersoon de beste Persona bij zich heeft, want zwaktes van vijanden moet je uitbuiten. Doe je dat niet? Dan is de kans zeer groot op een Game Over-scherm. Desondanks wil je wel altijd verder gaan om maar verder te komen in het verhaal.
Je gaat van verdieping naar verdieping steeds zoekend naar de trap om verder naar boven te kunnen klimmen. De Shadows lopen overal rond en je hebt er zo eentje achter je aan. Je bent dus constant op je hoede om zelf het voordeel te hebben met de eerste klap.
Persoonlijk vind ik dat je aan Tartarus het beste kan merken dat de game wat verouderd is. Het is mijns inziens ook jammer dat we alleen de Portable-versie hebben ontvangen en niet ook FES. Beide versies blinken in bepaalde gebieden uit. Een ultieme versie zoals P4G en P5R verdient P3 zeker.
Conclusie
Persona 3 Portable houdt zich goed staande in de huidige tijd, maar op sommige punten laat het wel wat steken vallen. Weet wel dat Persona 4 Golden en Persona 5 Royal een stuk gestroomlijnder zijn en dus wat prettiger om te spelen. Ondanks dat zou ik Persona 3 Portable wel aanraden, zeker gezien de prijs van slechts €19,99. Daarvoor krijg je meer dan 60 uur plezier, een grimmig verhaal en leuke combat. Daarentegen voelen de etages door het gelijke ontwerp saai aan en is het niet kunnen rondlopen in de stad een gemis. Al met al wel een aanrader voor de liefhebber en iedereen die nieuwsgierig is naar de wat oudere Persona-games.
+ De sfeer wordt goed neergezet
+ Combat blijft enorm vermakelijk
+ Een typische Persona-game
– Je kan niet rondlopen in de school en in de stad
– De etages van Tartarus zien er eentonig uit
DN-score: 7,2
