[REVIEW] Super Meat Boy

Super Meat Boy is terug!

De veelgeprezen Super Meat Boy is terug om wederom het bloed onder je nagels vandaan te halen. Het zou echter niet een van de beste platformers van het afgelopen decennium zijn als het enkel uit frustratie bestond. Het geeft dan ook veel voldoening  wanneer je eindelijk dat level haalt waar je al een half uur in vastzit. Is de game na bijna acht jaar echter nog steeds even leuk? Lees het in onze review!

Rondrennen en springen

Laten we beginnen met het verhaal in de game. Deze wordt gepresenteerd in simpele geanimeerde filmpjes. Hierin wordt uitgelegd dat de vriendin van Meat Boy, Bandage Girl, ontvoerd wordt door Dr. Fetus. Net zoals in de Super Mario Bros.-serie is dit vrijwel het hele verhaal. Dit is dan ook de enige reden die je krijgt om meer dan honderd levels gevuld met gevaarlijke obstakels te overwinnen. Echter maakt dit niet veel uit en zullen weinig mensen iets missen wanneer deze weggelaten zouden zijn. De game draait namelijk meer om het spelen van deze levels.

Zoals gezegd hebben we te maken met een zeer pittige game. Een van de redenen dat Super Meat Boy wel wegkomt met zo een hoge moeilijkheidsgraad, in tegenstelling tot veel van de meest recentelijk pittige 2D-platformers, is omdat de besturing van Meat Boy exceptioneel goed is. Het voelt simpelweg gewoon goed om met Meat Boy rond te rennen en te springen. Zelfs als je maar blijft doodgaan op een bepaald stuk, kun je de besturing nauwelijks de schuld geven. De reactietijd is zeer snel en de sprongen zijn, ondanks dat het wetenschappelijk gezien niet mogelijk is, nog te corrigeren in de lucht. Het voelt tevens ook zeer goed om van muur naar muur te springen en naar beneden te glijden. Op de besturing is dus niks aan te merken.

Lekker uitdagend

Hierbij bevat Super Meat Boy ook nog eens een zeer goed level design. Er is goed nagedacht over de plaats en tijd van de obstakels. Hierdoor wordt de game al snel moeilijk, maar niet oneerlijk. Ook heeft Team Meat er rekening mee gehouden dat niet iedereen buitengewoon goed is in 2D-platformers. De moeilijkheidsgraad wordt langzaam omhoog gegooid naarmate je steeds verder komt. Deze moeilijkheidsgraad is echter wel exponentieel groeiend; het begin is vooral om ervoor te zorgen dat je het blokje vlees dat Meat Boy heet goed leert te besturen, terwijl hoe verder je komt in de game, het steeds sneller moeilijker wordt.

Doordat de game al snel moeilijk wordt, zal je vaak doodgaan. Sterker nog, je zult waarschijnlijk vaker doodgaan dan dat je kan bijhouden. Gelukkig kan je dit terug vinden in de menu’s en zal je elke keer weer verbaasd zijn. Er zijn wanneer je doodgaat in ieder geval geen laadschermen of menu’s waar je elke keer doorheen zou moeten navigeren. Het feit dat de besturing lekker aanvoelt en er geen laadschermen of menu’s zijn wanneer je doodgaat zorgen ervoor dat mensen willen blijven spelen. Dit alles bij elkaar zorgt voor een over het algemeen erg leuke ervaring.

Een probleem dat er wel ontstaat wanneer een game zo een hoge moeilijkheidsgraad heeft, is dat het al snel te lastig wordt voor degene onder ons met niet zo een vurige passie om het level te halen of om naar de volgende wereld te gaan. Dit geldt al helemaal wanneer je door de Dark World heen speelt. De Dark World is een exacte kopie van de Light World, wat de normale levels in de game zijn, alleen gevuld met meer obstakels en over het algemeen een stuk moeilijker. De Dark World is dan ook niet heel erg aan te raden voor degene die al moeite hebben met de normale levels.

Samen spelen

Op de Switch is er de mogelijkheid om split-screen te spelen met een van je vrienden. Hiervoor moest je de controller doorgeven om om de beurt te proberen een level te halen. Nu kan je samen racen om te kijken wie het kleine blokje vlees het best in de hand heeft. Dit past dan ook perfect bij het hele principe van de Switch.

Een minpunt dat velen echter hebben gemerkt betreffende de PS4-versie van de game is dat de originele soundtrack mist. Dit geldt ook voor de Switch-versie van de game. Echter wanneer je de originele versie van de game nog nooit hebt gespeeld valt het niet al te veel op aangezien de huidige soundtrack ook niet al te verkeerd is.

Tevens draait de game goed op de Switch en heb ik nog geen problemen gehad dat de game vastliep of iets dergelijks. Dit is dan ook logisch aangezien de game grafisch niet veel vraagt. Hierbij is de aard van de game, waarin je snel opnieuw kan beginnen wanneer je doodgaat, een goede mix met de Switch die heel toegankelijk en snel is. Dit zorgt voor een goede combinatie die je, in het geval van de Switch, ook lekker overal mee naar toe kan nemen.

Conclusie

Super Meat Boy is een van de beste platformers van het afgelopen decennium. Ondanks het feit dat de game bijna acht jaar oud is, blijft hij nog steeds even leuk door bijvoorbeeld de nieuwe toevoeging van split-screen. De hoge moeilijkheidsgraad van de game is wat het zo verslavend maakt. Je wilt gewoon door blijven spelen door de snelle aard van game en de vlekkeloze besturing. Een van de minpunten voor degene die de originele versie van de game hebben gespeeld is dat de originele soundtrack nog steeds afwezig is. Dit is voor de nieuwkomers gelukkig geen probleem.

Al met al is de game dus erg aan te raden voor mensen die het spel nog nooit hebben gespeeld. Voor de fans van de game die hem al eerder hebben uitgespeeld blijft Super Meat Boy even leuk. Op de Switch zal het dan ook zeker een leuke toevoeging zijn dat je tegen elkaar kan racen en dat je de game overal mee naartoe kan nemen.

+ Lekker uitdagend
+ Uitermate goede besturing
+ Nog altijd even leuk
+ Snelle en toegankelijke aard

– Originele soundtrack ontbreekt
– Kan soms te moeilijk worden

Cijfer: 9,0