[REVIEW] Wolfenstein II: The New Colossus

Ga de strijd aan tegen de nazi’s in deze bizarre shooter.

Het is 1961, de Tweede Wereldoorlog is volledig anders afgelopen dan wij dat in de geschiedenis kennen en van vrede op aarde is absoluut geen sprake. In het verhaal van Wolfenstein II: The New Colossus hebben de nazi’s namelijk de macht in Europa en Amerika. Jij zit als speler in het verzet om de Duitsers alsnog te verslaan. Dat zal echter geen gemakkelijke klus worden, want de sadistische Duitse commandant ‘Frau Engel’ is jou op het spoor en is niet van plan dat te laten gebeuren.

Een bizar verhaal

Wolfenstein II: The New Colossus verscheen eerder al op andere platformen waaronder de PlayStation en Xbox. Net als bij de Switch-versie van DOOM is ook deze versie verzorgd door Panic Button. Het vorige deel van Wolfenstein verscheen echter niet op de Nintendo Switch. Gelukkig begint het verhaal met een korte terugblik op het vorige deel waardoor je een klein beetje wordt meegenomen in wat er toen is gebeurd. Overigens is het ook niet noodzakelijk Wolfenstein II: The New Colossus te hebben gespeeld om het verhaal te kunnen volgen. Wel zullen sommige humoristische momenten net wat beter uitpakken als je het vorige deel hebt gespeeld en roepen sommige uitspraken van personages wat vragen op. Het was dan ook geen slecht idee geweest het vorige deel ook naar de Switch te porten.

Het verhaal van Wolfenstein II: The New Colossus is niet alleen heel bizar, maar ook erg goed uitgewerkt en weet je continu te boeien. Dat komt met name door de kracht van de personages die je tijdens het spelen ontmoet. Deze worden vaak extra overdreven neergezet, zoals de uber-sadistische Frau Engel en haar nogal zwaar gewichtige dochter die tijdens het verhaal steeds op haar gewicht wordt gewezen. Een ander mooi voorbeeld hiervan is Grace, die je al snel in het verhaal als mede-verzetsstrijder ontmoet en een soort vrouwelijke Samuel L. Jackson is. Het bizarre verhaal in en de opvallende en goed uitgewerkte personages, inclusief een flinke dosis humor (met soms nazi-grappen die op het randje zijn) vormen een ijzersterke combinatie die ervoor zorgt dat het spel tot het einde blijft boeien.

Een knappe overzetting met een ‘maar…’

Wolfenstein II: The New Colossus Order draait uiteindelijk natuurlijk allemaal om het afknallen van nazi’s en gelukkig werkt dat – net als het geval was bij DOOM op de Switch – erg goed. De besturing voelt erg fijn aan op de hybride console van Nintendo en Panic Button heeft ervoor weten te zorgen dat de titel zeer soepel blijft draaien. Natuurlijk heeft het spel grafisch wel wat moet inleveren ten opzichte van de andere versies, maar dat is logisch. De Nintendo Switch is nu eenmaal minder krachtig, maar Panic Button heeft de juiste keuzes gemaakt om de overzetting meer dan acceptabel te maken. De Switch-versie oogt duidelijk minder scherp, textures zijn van lagere kwaliteit en het spel heeft minder detail. Toch blijft de game er nog steeds indrukwekkend uitzien en draait deze constant op 30 frames per seconde.

Helaas wordt alles wel wat minder wanneer je in handheld-modus, met name de omgevingen. We zien dit natuurlijk vaker in spellen op de Switch en het lijkt erop dat echt zware games dan toch minder makkelijk draaien. Wolfenstein II: The New Colossus is in handheld-modus nog wel speelbaar, maar de voorkeur gaat duidelijk uit naar spelen op de televisie. Dat is jammer voor diegene die vaak onderweg spelen.

Nazi’s neerschieten in grote getalen

Tijdens je avontuur zul je flink wat nazi’s moeten neerschieten en soms is dat niet even gemakkelijk. Vijanden kunnen in zeer grote hoeveelheden op je afkomen en dus is het van belang om goed gebruik te maken van de verschillende wapens die je kunt vinden. Met een upgrade systeem kun je deze vervolgens weer sterker maken en dat heb je zeker nodig om te kunnen overleven. Het spel is dan ook uitdagend genoeg, soms wellicht net wat frustrerend lastig, maar nooit onmogelijk. De levels zijn lineair van opzet, maar vragen je wel gebruik te maken van de vaardigheden die je gaandeweg leert. Zo zijn er vloeren waar je doorheen moet beuken en deuren die je met bepaalde wapens moet opblazen. Al het knallen wordt gelukkig ook nog eens afgewisseld met compleet andere missies wanneer je op je onderzeeër bent. Hierbij kun je denken aan het vinden van ratten en het opzoeken en vernietigen van drones. Het geeft een mooie variatie aan de zeer sterke gameplay.

Speelduur

Wolfenstein II: The New Colossus weet je in de basis zeker zo’n 8-10 uur te vermaken, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad en de speelstijl die je kiest. Knal je er op los of ga je meer voor het voorzichtige werk? Doe je alle extra missies in de onderzeeër, dan kun je je speeltijd nog wat verlengen. De game kent alleen een singleplayer-modus, maar dit was bij de andere console-versies ook het geval. De Switch-versie biedt hierin dus niets minder dan de andere versies.

Conclusie

Met Wolfenstein II: The New Colossus krijgt de Nintendo Switch en zeer populaire first-person shooter voorgeschoteld, waarbij de ijzersterke gameplay prima overeind is gebleven en dat kan ook gezegd worden over de besturing. Een bizar, maar goed uitgewerkt verhaal weet je constant te blijven boeien. Op audiovisueel gebied heeft de Switch-versie zeker moeten inleveren, maar dat is logisch. Het is echter wel jammer dat de titel in handheld-modus wel erg achteruit gaat en dat maakt het spel niet heel erg geschikt om continu onderweg te spelen.

+ Heerlijke gamemplay die op het juiste moment wordt afgewisseld 
+ fijne besturing
+ Een lekker bizar maar ijzersterk verhaal wat echt blijft boeien
+ Goede overzetting naar de Switch…

– …behalve in handheld mode
– Heel af en toe merk je het wanneer je het vorige deel niet kent

Eindcijfer: 8,5