Sinds het ontstaan van de gamegeschiedenis was het al mogelijk met twee of meerdere gamers de strijd aan te binden. Zelfs in ‘Pong’, een simpel spelletje met drie pixels kon je met twee personen een potje ’tennissen’. Natuurlijk waren er genoeg games waarin je als single-player de grote held kon uithangen.
Mario, Zelda, en vele andere gamecharacters moesten het alleen opnemen tegen het kwaad in de vorm van afzichtelijke eindbazen die je het vaak niet makkelijk maakten om hen een kopje kleiner te maken.
Maar de manier van gamen is langzaam aan het veranderen. Als gamer ben je bijna verplicht om daarin mee te gaan, wil je niet achterblijven als eenzame single-player. Waar eerst nog alleen lokaal gespeeld kon worden zoals in ‘Four Swords’, verschijnen nu steeds meer multiplaying-games aan de horizon, mede door de komst van het internet.
Games als ‘World of Warcraft’ en ‘Call of Duty’ kun je niet alleen spelen, miljoenen fans bouwen gezamenlijk imperiums of slachten elkaar gebroederlijk af in de vele oorlogsgames. De vraag is of iedereen daar op zit te wachten. Waarschijnlijk zijn er vele gamers die alleen een Adventure willen beleven; zij zijn degenen die het spelen met anderen graag aan zich voorbij laten gaan en zich willen verdiepen in spellen waarin zij zelf willen ontdekken waar nu toch dat wapen is, of waarom ze niet verder komen omdat de zoveelste poort gesloten is. 
Multiplaying komt steeds meer op de voorgrond en is niet meer weg te denken; mede dankzij de (game)media die zich zowel negatief uitlaat vanwege het geweld in games, als positief vanwege het sociale aspect. Het is niet ondenkbaar dat in de toekomst alleen nog maar games uitkomen waarin je moet samenwerken met andere spelers om de game tot een goed einde te brengen. Dat zou de game-industrie waarschijnlijk geen goed doen, want al die eenzame gamers komen dan eindelijk uit hun luie stoel om met z’n allen te protesteren en in opstand te komen tegen de machtige gameboeren die zich uitsluitend willen bezig houden met het multiplaying geweld. Hoe ironisch; de single-players die zich uiteindelijk toch zullen verenigen om alsnog iets samen te ondernemen.
Waar het op neerkomt is wie van jullie zich een sinle-player noemt of liever meedoet met een enorm aantal spelers in never-ending games. Het is zelfs mogelijk een spel met DLC’s uit te breiden zodat je eindeloos kunt doorspelen. Zojuist zei ik dat in de toekomst misschien alleen nog multiplaying-games uit zouden kunnen komen, maar aan de andere kant is het ook mogelijk dat iedereen moe wordt van het moeten samenwerken met spelers die zij nooit van hun leven hebben gezien. Het sociale aspect heeft namelijk een grote keerzijde.
Hoe meer spelers aan hetzelfde spel meedoen, hoe groter de kans is dat er azijnpissers en trollers tussen zitten. Daar komen steeds meer klachten over. Het zijn mensen die doelbewust proberen het speelplezier voor anderen te bederven met ziektes gerelateerde uitlatingen en vervelende opmerkingen. Gelukkig wordt daar steeds meer op gelet en worden deze elementen verwijderd voordat zij nog meer schade kunnen aanrichten.
Als ik voor mezelf mag spreken ben ik de eenzame gamer die liever vanuit mijn luie stoel de puzzels oplos in een Action RPG en solo op ontdekkingsreis ga. Multiplaying moet blijven bestaan voor alle gamers die dat mooi vinden, bovendien zou de game-industrie niet meer zonder kunnen. Maar ik hoop dat Nintendo, Microsoft en Sony wel aan de eenzame gamer zullen blijven denken.
