[Review] Bayonetta 3 – Bijna perfect

Het is zo ver, Bayonetta 3 is eindelijk (na de nodige controverse) verschenen en wij hebben het spel uitgebreid kunnen testen. Het is goed dat de Umbran Witch niet met pensioen is gegaan na het tweede deel, want het derde deel verslaat alle verwachtingen.

Meer Bayonetta’s??

Als je ook maar iets hebt meegekregen van het spel via nieuws of mijn eerdere preview, is het waarschijnlijk dat er in Bayonetta 3 sprake is van een multiversum. Eén vijand, Singularity, dreigt echter het bestaan van alle universums. Om dat te stoppen zul je zelf via het eiland Thule naar andere universums moeten reizen voor zogenaamde Chaos Gears. Elk universum brengt je naar een totaal andere locatie in een andere periode in de tijd. Zo heb je een modern Tokyo, maar ook het oude Egypte. Ieder met een eigen Bayonetta die de Chaos Gear probeert te beschermen tegen Singularity.

Iedere wereld bestaat uit drie hoofdstukken. Elk met een eigen miniverhaal wat zich afspeelt in die wereld en je in contact brengt met personages uit die werelden. Niet alleen Bayonetta, maar ook andere versies van onder andere Jeanne, Luka en Enzo komen voorbij. Iedere wereld voelt hierdoor ook echt uniek. De persoonlijkheden van deze personages zijn namelijk ook steeds anders en dat met de compleet andere atmosfeer in elke locatie zorgt toch wel voor een constant frisse game.

Daarnaast heb ik eigenlijk het hele verhaal het gevoel gehad dat ik wilde weten hoe het verder ging. Constant waren er twists die je niet of niet helemaal kon zien aankomen. Met als hoogtepunt het einde. Het einde van dit spel is zo intens dat je waarschijnlijk een paar uur later nog steeds erover zit te denken wat er gebeurd is.

Constant gevoel van progresssie

Naarmate je door deze werelden reist, zul je van zelf nieuwe wapens en demonen (hier later meer over) vrijspelen. Hierdoor hoef je niet constant zoeken naar items voor nieuwe wapens zoals in Bayonetta 2. Hierdoor kun je ook je gameplay steeds aanpassen. Doordat je ook constant nieuwe dingen vrijspeelt krijg je een constant gevoel dat je verder komt en dat maakt de flow van het spel een stuk beter dan zijn voorgangers.

Diversere en vrijere gevechten

Zoals ik al zei, kun je dus regelmatig nieuwe wapens krijgen door simpelweg het verhaal te volgen. Natuurlijk heeft elk wapen weer unieke aanvallen zoals de Ignis Araneae Yo-Yo. Deze stekelige jojo’s geven je een grotere afstand waarop je vijanden kunt aanvallen, en met bepaalde combinaties zullen ze ook vlam kunnen vatten of jou laten veranderen in een demon spin. Deze zogenaamde demon masquerades hangen af van het wapen wat je op dat moment gebruikt en geven je ook buiten gevechten fijne voordelen. Zoals wanneer je twee keer snel achter elkaar ontwijkt met de jojo’s, verander je in een grote vuurspin. Hiermee kun je in de wereld sneller rondlopen, tegen muren opklimmen en rondslingeren. Je standaard wapens laten je weer in een vlinder veranderen waarmee je langer in de lucht kunt blijven, omdat je zweeft.

Dit heeft alles te maken met de vernieuwde vorm van vaardigheden vrijspelen en gebruiken. Ieder wapen heeft namelijk nu een eigen skill tree die je kunt vrij spelen door middel van zogenaamde orbs. Deze verzamel je weer door combo’s te maken op vijanden. Hoe hoger je combo des te meer orbs je krijgt in één keer. Dit betekent dus dat je niet meer naar de Gates of Hell hoeft voor nieuwe technieken en dat ieder wapen unieker aanvoelt.

Bovendien heb je door de toevoeging van Homunculi een derde vijand die je flink kan afranselen. Dit geeft meer variatie tussen de vijanden en dat is enorm fijn. Na Bayonetta 1 en 2 was ik de variatie aan vijanden redelijk beu aan het worden. Sommige van de Homunculi hebben trekjes van oude bekende vijanden, maar anderen zoals een soort kwal zijn compleet nieuw. Deze kwal zal na een bepaalde hoeveelheid schade zichzelf opdelen tot kleinere kwallen, die ook allemaal individueel kunnen aanvallen. Je tactieken zullen dus flink meer diepgang moeten krijgen, aangezien vijanden op meer manieren dan je gewend bent kunnen aanvallen.

Maar toch zijn er ook nog af en toe wat engelen en demonen om uit elkaar te trekken dus geen zorgen, bijna al je favoriete vijanden zitten er in. Zelfs één van de eindbazen uit Bayonetta 2, Alraune, zit verstopt in het spel.

Demon slaves, ik kan niet meer zonder

Net als wapens speel je naarmate je het spel vordert meer demonen vrij, die je als demon slave kunt oproepen om mee te vechten. Deze demonen zijn volledig onder jouw controle en kun je oproepen met gebruik van de ZR-knop ingedrukt te houden. Zolang je dat doet zijn allen bewegingen en aanvallen die je doet voor de demoon. Bayonetta is dus kwetsbaar voor vijanden. Al neem je weer controle over Bayonetta direct wanneer je ZR los laat.

Deze nieuwe mechanic is een enorme verandering voor de gevechten van Bayonetta en ik heb ook dankbaar gebruik gemaakt van deze optie. Je kunt namelijk drie demonen tegelijkertijd in je uitrusting hebben (op ieder moment is dat aan te passen) en die kun je oproepen zolang je genoeg magie hebt. Iedere demoon is enorm uniek en hoewel ik eigenlijk vooral gebruik heb gemaakt van drie van de stuk of tien die ik nu beschikbaar heb, heb ik ze wel allemaal geprobeerd. Deze drie pasten net wat meer bij mijn speelstijl, maar grote kans dat iemand anders een hele andere ervaring heeft.

Om niet te veel te spoilen, pak ik als voorbeeld twee van de vroege demonen. Madama Butterfly en Phantasmaraneae. Madama Butterfly is vooral wat geschikt voor langzamere en grotere vijanden. Dit omdat ze wat langzamer aanvalt, maar aan de andere kant groter is en daarom hogere vijanden beter kan raken. Phantasmaraneae kan wat minder hoog raken, maar heeft als fijne kwaliteit dat die sneller aanvalt en beter is met combo’s.

Het gebruik van de demonen is in het begin enorm wennen, Zeker de timing om ZR los te laten is even vervelend, maar uiteindelijk is het een geweldige toevoeging. Het heeft me meerdere keren gered en het is bovendien erg gaaf om die grote demonen los te zien gaan.

Viola had meer gebruikt mogen worden

Viola is een compleet nieuw personage in Bayonetta 3 en is een totaal ander type dan Bayonetta. De jonge vrouw is een stuk minder geduldig en speelt daardoor ook compleet anders. Zeker aangezien ze ook geen echte Umbran Witch is.

Wanneer je met Viola speelt en wanneer met Bayonetta is al voor je bepaald en dat is meteen een klein minpunt voor dit spel. Ja, het heet Bayonetta, dus je verwacht vooral als Bayonetta te spelen, maar toch had ik wat meer met Viola aan de gang willen gaan. Het is namelijk zo dat ze zo compleet anders speelt dat je eigenlijk niet echt een kans krijgt om goed met haar te oefenen. Want hoewel dat het fijn is dat ze niet exact als Bayonetta speelt, kom je lastig in haar speelwijze.

Bayonetta is namelijk ondanks de demon slaves en vernieuwde wapens redelijk hetzelfde gebleven. Viola gebruikt maar één soort wapen, een zwaard. Daarnaast heeft ze ook maar één demon slave, Chesire. Chesire wordt echter opgeroepen door je zwaard in de grond te gooien. Deze demon vecht dan wel uit zichzelf, maar jij hebt intussen geen wapen waardoor je met je blote handen zult moeten vechten. Dus daar verschilt Viola ook al in. Daarnaast werkt ook Witch Time alweer anders. Waar je normaal precies op tijd moet ontwijken zul je met Viola precies op tijd moeten verdedigen. Oftewel je moet gaan pareren. Hiervoor is alleen om zelf geen schade op te lopen een veel strakkere timing nodig dan met Bayonetta. Dat maakt het ook lastiger te combineren tijdens een combo.

Viola is wel een erg leuk personage om mee te spelen, maar omdat de speelstijl zo anders is, is het wel lastig om onder de knie te krijgen. In mijn preview verwachtte ik het beter onder de knie zou krijgen na meer speeltijd, maar door het weinige gebruik van Viola is dat nooit echt gelukt.

Bayonetta is meedogenlozer dan ooit

Bayonetta wordt dit keer ingesproken door een nieuwe actrice en hoewel dat even schrikken is voor de fans, is het zeker geen slechte vervanging. Je went erg snel aan de stem en zeker in de context van een multiverse voelt het niet gek aan. Daar bovenop komt het feit dat in deze game je een heel andere Bayonetta gaat zien. Zo heb je geen magic nodig voor torture-aanvallen. Je moet alleen maar de vijand stunnen. Hierdoor kun je veel makkelijker deze gruwelijke aanvallen doen.

Deze torture aanvallen kunnen ook veel makkelijker uitgevoerd worden. Door X en A in te drukken wordt het geactiveerd en vervolgens hoef je geen quick time event meer uit te voeren. Hierdoor haal je geen snelheid uit je gevechten en kun je veel meer torture aanvallen gebruiken. Zo heb je namelijk kans dat je door een demon slave meerdere vijanden tegelijk kan stunnen. Die je ook tegelijk kunt martelen. Zo zaten er bij mij gerust op meerdere momenten vijf vijanden in een werktuig. Ook buiten gevechten krijg je het gevoel dat Bayonetta meedogenlozer is dan ooit. Haar hele houding en humor is intact, maar net nog een tandje grover dan in Bayonetta 2.

Extra dingen om te doen

In Bayonetta 2 kon je naar Rodin’s bar, de Gates of Hell, voor al je benodigdheden. Nieuwe combo’s, wapens, outfits, noem het maar op. Dit keer is het iets anders geworden. De winkel bestaat nog steeds, maar is beperkt tot lolly’s, accessoires en outfits. Je kunt er in totaal twee wapens kopen wanneer je save data van de vorige spellen hebt, maar in het algemeen dus niet.

Hierdoor is de Gates of Hell een minder grote noodzaak geworden voor het spel, aangezien je je vaardigheden op bijna elk moment wel kunt aanschaffen in het menu. Aan één kant is het jammer dat Rodin minder belangrijk wordt gemaakt, maar aan de andere kant werkt dit veel beter. Je behoudt nu meer je flow in het spel omdat je dit ieder moment kunt toepassen in plaats van elke keer de winkel moet laden.

Wanneer je het spel ver genoeg hebt uitgespeeld zul je in de Gates of Hell een minigame kunnen spelen en na de credits worden de welbekende Witch Trials vrijgespeeld. In deze waves zul je flink wat uitdaging krijgen in tien waves van vijanden.

Extra missies

Naast de terugkeer van Witch Trials die je na de credits zult vrijspelen heeft PlatinumGames nog wat extra elementen toegevoegd aan het spel. Zo kun je in ieder level drie dieren vinden die je elk een Umbral Tear of Blood geven. Wanneer je ze alle drie voor een level hebt verzameld, speel je voor dat level een losse uitdaging vrij. Hiermee kun je weer geheime accessoires en wapens vrijspelen, maar ook extra Moon Pearls en Witch Hearts.

Vooral aandacht voor framerate

Hoewel Bayonetta 3 zeker niet lelijk is, merk je dat er vooral aandacht is voor de framerate voor tijdens de gevechten. De omgevingen zijn redelijk simpel qua details, maar het loopt wel allemaal erg soepel. Zo heb ik namelijk eigenlijk geen tot amper framedrops gemerkt tijdens het hele spel. Wel heb ik af en toe het probleem gehad dat textures van gebouwen erg laat aan het inladen waren waardoor details op een gebouw erg laat verschenen.

Conclusie

Het heeft even geduurd voor we weer met onze favoriete heks aan de slag konden, maar het is het zeker waard geweest. Van het begin tot het einde is het een rollercoaster van actie en twists in het verhaal. Hoewel sommige dingen te voorspellen zijn, gaat het altijd toch net wat anders en al helemaal op het einde. Hoewel ik het verhaal heb doorlopen en meerdere extra’s heb gespeeld, ga ik sowieso terug blijven keren naar dit spel. Niet alleen om het met andere personages te spelen, maar ook te genieten van de muziek, de werelden, het verhaal en om natuurlijk mijn scores te verbeteren. PlatinumGames heeft alles uit de kast getrokken en dat heeft resultaat geleverd. Bayonetta 3 heeft zeker een plekje tussen de beste Switch-games verdiend.

DN-score: 9,5