Square Enix bracht vorige maand een grote release uit. Niet éen, niet twee, maar zes delen uit de Final Fantasy-reeks. De eerste games uit de serie hebben een nieuw jasje gekregen, namelijk het Octopath Traveler-jasje. Benieuwd of deze games, oorspronkelijk NES- en SNES-games, nog mee kunnen in 2023? Lees dan onze review.
Voorwoord
Allereerst een aantal opmerkingen over deze review. Zes Final Fantasy-games beoordelen kost veel tijd en er zijn al genoeg reviews te vinden over de originele reeks. Daarom heb ik ervoor gekozen om alle delen wat korter te spelen en eigenlijk vooral te kijken of ze op een aantal punten fijn wegspelen. Ik vond het daarnaast tof om eindelijk eens echt in deze franchise te duiken, want eerlijk gezegd was mijn kennis over Final Fantasy niet groot. Naast wat delen hier en daar op een PlayStation 2 of 3 was ik erg benieuwd naar de eerste delen van deze immens grote franchise. Het betekent overigens ook dat ik geen vergelijkingen doe met het origineel, aangezien ik het origineel nooit gespeeld heb. Dat mogen jullie doen in de reacties!
Final Fantasy I, II en III
Om te beginnen pak ik deze drie delen even samen. Het was duidelijk te zien dat Square Enix hier echt aan het zoeken was naar de perfecte balans in verhaal, gameplay en mogelijkheden op de console van die tijd. Deze Final Fantasy’s kwamen namelijk uit op de NES, de eerste console van Nintendo. De verhaallijnen zijn nog niet zo ver als in de latere delen, of de delen die ik ooit gespeeld heb. Toch merk je al meteen aan deel 1 dat er echt goed is nagedacht over het uitdiepen van personages en het neerzetten van een goed verhaal.
Daarentegen merkte ik echt dat het tempo niet meer van deze tijd is. Je speelt Final Fantasy-games om het verhaal, maar soms miste ik echt een doorspoel-knop. Volgens mij is er wel meer mogelijk dan in de originele games. Zo kun je de tekstsnelheid aanpassen en zijn bepaalde passages wel te skippen, alleen niet op de plekken waar ik het graag had gezien.
Wat viel er nog meer op?
Voor mij viel naast de onderzoekende verhaallijnen, ook de gameplay op. Het vechtsysteem werkt eigenlijk vanaf deel 1 fijn, maar is nog niet optimaal. In vrijwel alle delen word je snel onderdeel van een team en stuur je al deze teamleden apart aan. Ieder heeft zo zijn eigen specialiteit. Er zijn magiërs, vechters, verdedigers en ga zo maar door. Het maakt gevechten vrijwel nooit echt saai, want er valt steeds iets nieuws te proberen. Toch denk ik dat het vooral in de eerste delen al snel wat repetitief zal aanvoelen. Ik moest een beetje denken aan de oude Pokémon-games. Daar was het soms echt nodig om tegen dezelfde Pokémons te vechten om zo te kunnen levelen en verder te gaan in het verhaal.
Verder ziet de wereld er mooi uit, helemaal met het nieuwe pixelsausje. Je merkt alleen dat de originele games te maken hadden met de limieten van de hardware. Dat kan een oppoetsbeurt enigszins teniet doen, maar het blijven wel echt ‘oude’ games. Daarnaast betaal je voor Final Fantasy I en II, €12 per game en voor Final Fantasy III zelfs €18. Dat vind ik wat prijzig voor deze drie games.
Het is logisch dat Final Fantasy I, II en III nog wat mager aanvoelen in vergelijking met de latere delen. Je speelt deze games vooral om het stukje gamehistorie. Zie het als het spelen van de eerste Mario-game. Dat hoort iedereen eigenlijk ook gedaan te hebben, toch?
De andere delen
Final Fantasy IV, V en VI kwamen oorspronkelijk uit op de SNES, de opvolger van de NES. Dit is ook meteen terug te zien in de mogelijkheden qua verhaal, gameplay en diepgang. Zowel in de oorspronkelijke basis van de game als in het nieuwe sausje van Square Enix. Het is achteraf eigenlijk jammer dat deel 1 t/m 3 niet op deze manier gemaakt konden worden, maar goed.
Deze laatste drie delen beginnen eigenlijk allemaal meteen sterk met het verhaal. Er zijn, voor die tijd, flitsende cutscenes en het is in eerste instantie duidelijk wat het doel is. Steden, gebieden en werelden zien er ook veel beter uit. Ze staan meer ‘rechtop’ in plaats van plat gedrukt op het beeld en er is eventueel meer door te spoelen. In deel vier werd ik gegrepen door de scène waarbij een dorp in brand staat en een kind huilt om de dood van haar moeder. Zo komen er in de andere twee delen ook veel onderwerpen aan bod die best heftig kunnen zijn.
Wat betreft de gameplay is er niet ontzettend veel veranderd, maar er is wel meer variatie in de werelden van deze Final Fantasy-games. Zo zijn er wat meer puzzelelementen en zij-missies in plaats van alleen maar gevechten. De gevechten zelf hebben uiteraard wat meer diepgang en er is veel meer mogelijk qua aanvallen of combinaties van aanvallen. Echter blijft de basis van het vechtsysteem mooi in stand.
Mijn favoriete deel van deze games is Final Fantasy VI. Misschien een open deur, omdat het de meest recente game uit deze bundel is. Toch weet Square Enix hier alle goede dingen uit de eerdere delen te bundelen en de mindere dingen weg te laten. Een goed verhaal, prachtige muziek, gevarieerde gameplay en interessante personages. Dat somt dit spel mooi samen. Een mooi detail is dat je meerdere verhaallijnen kunt volgen, waarbij je zelf de volgorde kunt kiezen. Echt een beetje in de sfeer van Octopath Traveler.
Top gedaan van Square Enix
Ik begon al eerder over het aanpassen van allerlei instellingen en aanvullend daarop is het ook mogelijk om bepaalde grafische aanpassingen te maken. Zo kun je kiezen voor de meer traditionele stijl. Dit werkt zelfs door in het menu zelf. Deze optie raad ik alleen aan vanaf deel 4, want daar komt de oude stijl er nog een beetje mee weg. In de eerste drie delen gaan de games er op een moderne televisie echt op achteruit. Het is wel fijn dat Square Enix je zoveel keuzemogelijkheden biedt, hierdoor zijn deze remasters een feestje voor zowel oude of nieuwe fans van de serie. Het is zelfs mogelijk om de game wat makkelijker of moeilijker te maken door de hoeveelheid experience die je na een gevecht krijgt te verhogen of te verlagen. Datzelfde geldt voor de beloning die je krijgt na gevechten.
De mooiste toevoeging is echter de orkestrale arrangementen van de muziek uit de Final Fantasy-games. Ook hier kun je de keuze maken om toch liever naar de oudere ‘bliep’ geluidjes te luisteren, maar voor mij als nieuwe fan zijn de orkestversies echt geweldig. Het maakt de games meteen een stuk moderner en de games krijgen zo echt een beetje de sfeer van Octopath Traveler. Dat is een zeer positief punt!
Conclusie
De Final Fantasy Pixel Remaster-bundel is een aanrader. Niet alleen voor doorgewinterde fans van de serie, maar juist ook voor mensen die de games een keer willen oppakken. Door de flexibele instellingen kun je de games zo makkelijk of moeilijk maken als je zelf wilt. Daarnaast ziet alles er prima uit door de mooie oppoetsbeurt van Square Enix en is de muziek een lust voor je oren. De enige kanttekening is of je voor de bundel moet gaan of dat je het beste een aantal games los kunt kopen.
Persoonlijk zou ik deel 1 tot en met 3 overslaan, omdat deze games niet echt iets toevoegen in vergelijking met deel 4 tot en met 6. Vanuit gamehistorisch oogpunt kan je ze echter wel spelen. Zij hebben de basis gelegd voor de (J)RPG’s zoals we ze nu kennen. Leef je dus op een budget, kies dan voor deel 4 tot en met 6. Heb je wat meer te besteden, dan is de Final Fantasy Pixel Remaster bundel een goed alternatief.
+ Knap hoe de basis van zo’n oude game, zo goed overeind blijft
+ Het solide gevechtssysteem is prettig en varieert genoeg, ook al in de eerste delen
+ De muziek maakt deze remaster echt tot een groot succes
+ Er is veel aan te passen naar jouw eigen wensen
+ Het pixelsausje van Square Enix doet de games goed, met name de latere delen
– De verhaallijnen in met name deel 1 en 2 zijn wat mager
– Sommige passages hadden wel een doorspoel-knop mogen hebben
– De bundel is een goede deal, maar eigenlijk kun je deel 1 tot en met 3 overslaan als beginnende Final Fantasy-gamer
– Jammer dat het niet mogelijk is om de games in het Japans te spelen met Engelse ondertiteling
DN-score: 8,5
