Bij hoge uitzondering kregen wij toegang tot twee gloednieuwe levels die op andere plekken nog niet speelbaar waren, zelfs niet op de Gamescom vloer zelf! Lees snel verder wat wij van Sonic Superstars vonden.
Even inkomen
Het is goed om te zien dat Sonic Superstars teruggaat naar waar Sonic goed in is, namelijk rennen in 2D! Met deze game keert de blauwe egel terug naar zijn roots. Heerlijke van links naar rechts-actie in prachtig vormgegeven levels. Wij, van de redactie, kregen zelfs de mogelijkheid om twee gloednieuwe levels aan de tand te voelen. Naast levels spelen in je eentje, kun je dit ook gezellig in multiplayerstand doen. Hier maakten we dus gretig gebruik van.
Als opwarmer begonnen we aan het level wat ook speelbaar was op de vloer voor iedereen op Gamescom. Het was ook een prettig level om in te komen en te wennen aan de snelheid van het spel. Sonic-games had ik zelf al een tijdje niet meer gespeeld, dus dat kwam goed uit. Wat meteen opviel was hoeveel er te ontdekken viel. Door de snelheid flitsen er zoveel geheimen voorbij dat je bijna een terugspoelknop zou willen. Het zorgt er (bij mij) in ieder geval voor dat ik levels opnieuw wil gaan spelen. De chaos wordt overigens alleen maar groter met meerdere mensen. Soms was de één al veel verder dan de ander en werd je eigenlijk meegesleurd. In dit geval lag dat vooral aan mijn eigen kunnen. Na wat gewenning konden we verder met de exclusieve levels!
Pinball en portalen
Het eerste level, Pinball Carnival, was een ode aan de flipperkast. Een soort level dat helemaal past bij Sonic. Naast het ontwerp, waren er ook nieuwe vaardigheden om te gebruiken. Met de zogenoemde ‘Emerald Powers’ werden bijvoorbeeld verborgen paden opeens zichtbaar of verschenen er opeens dubbelgangers om vijanden te verslaan. Ik vond dit een leuke toevoeging aan de gameplay, al heb je deze krachten niet nodig om door een level heen te gaan. Het zorgt weer voor extra herspeelbaarheid.
In Cyber Station, de tweede verrassing, lag de focus op speciale portalen. Als Sonic (of één van de anderen) hier doorheen ging, veranderde we van vorm. Zo waren we opeens een raket of een inktvis. Ook hier speelt de vormgeving van Cyber Station een grote rol in de funfactor. De levels die wij konden spelen zagen er echt prachtig uit.
Naast de gameplay en de visuals was de muziek ook een lust voor het oor. Het klonk als ouderwetse Sonic-deuntjes, maar dan in een nieuw jasje. Perfect voor Sonic Superstars. Of Sega met deze game alle fans gaat bedienen, zal nog spannend worden. Met alle Sonic-games van de afgelopen tijd zien we een egel die niet zo goed weet wat die wil. Toch denken wij dat Sonic Superstars wel een goede stap is, ondanks de waarschijnlijk wat chaotische multiplayeroptie. Wat denken jullie? Is Sonic met deze game op de goede weg? Of waren jullie juist blij met Sonic Frontiers?
