Publiekslieveling Paper Mario: The Thousand-Year Door komt over een kleine maand uit op de Nintendo Switch. Het zal een opgepoetste versie zijn van het origineel dat zo’n twintig jaar geleden op de Nintendo GameCube verscheen. Hoewel deze game voor veel mensen een nostalgische trip zal worden, zullen ook de jongere generaties deze klassieker gaan ontdekken. Tijdens een previewsessie hebben wij alvast een stuk van de game mogen spelen. Lees hier in onze preview wat wij er tot nu toe van vinden.
Om maar met de deur in huis te vallen, ik ben een van de jongere generaties die nog nooit deze klassieker heeft gespeeld. Natuurlijk heb ik er veel over gehoord, maar deze previewsessie was de eerste keer dat ik de game speelde. En wat een fijne ervaring was het. Met Paper Mario: The Origami King als enige andere Paper Mario-ervaring kan ik wel zeggen dat The Thousand-Year Door me tot nu toe veel meer weet te pakken.
Noodkreet van Peach
Het verhaal begint redelijk cliché met een hulpkreet van Peach. Niet omdat ze weer eens door Bowser ontvoerd is, maar omdat ze Mario meevraagt om naar schatten te zoeken. Gauw snelt Mario zich naar het stadje Boevechem en dan houdt het op. Peach is nergens te bekennen. Zoals je al kan verwachten begint dan het avontuur. Van het een komt het ander en is Mario opeens druk met het bemachtigen van de kristallen sterren. Daarvoor zal hij naar verscheidene locaties moeten reizen.
Iets wat de game twintig jaar geleden miste was een Nederlandse vertaling. Tijdens de previewsessie speelde ik hem in het Nederlands en dat is een belangrijker punt dan je verwacht. De vertaling weet goed te spelen met taal. Er zitten onder andere in het begin al hele grappige gesprekken tussen. Ik zie mezelf al heerlijk in mezelf grinniken tijdens het spelen van de gehele game. Het weet je daarnaast steeds weer te verrassen. Alleen daarom zal je de game eigenlijk al opnieuw moeten spelen als je hem vroeger in het Engels hebt gespeeld. Wat mij betreft is die vertaling al een goede reden om de game verder te gaan spelen.
Naast de humor weet de game zijn eigenzinnigheid te uiten in de elementen die je tegenkomt. In het begin kom je bijvoorbeeld al snel een galg tegen. Ja, een galg in een spel wat ook voor kinderen geschikt is. En zo zitten er wel meer dingen in die je totaal niet zou verwachten in hedendaagse Nintendo-games. Daarom voelt de game heel uniek aan.
Een ander voorbeeld is Boevechem. In het stadje zijn er namelijk allerlei geinige dingetjes te vinden. Ga bijvoorbeeld een deur door en heb een humoristisch gesprek met een personage of vind een slaapplek om volledige te herstellen. Op ontdekkingstocht gaan is het waard en wie weet wat je allemaal aantreft. Gewoon rondlopen is niet de enige methode om geheimen te ontdekken. Door met je hamer op specifieke plekken te slaan, kan je zomaar een groene buis vinden. Of wat dacht je ervan om in een papieren vliegtuigje te veranderen en zo voorheen onbereikbare locaties nu wel te bereiken.
Vechten in het theater
The Thousand-Year Door is een RPG met turn-based gevechten. Tijdens het rondlopen in de wereld kom je geregeld vijanden tegen. Verplicht ben je niet om tegen ze te vechten, maar je kan er zeker niet altijd aan ontkomen. Bovendien is het ook nuttig om gevechten aan te gaan, omdat ze je sterrenpunten opleveren om in level omhoog te gaan als je er honderd hebt verzameld. Hierdoor hebben gevechten meer zin dan in The Origami King.
De combat bestaat uit turn-based gevechten die zich in een soort theater afspelen. Het klinkt zo simpel: kies een aanval en zie je poppetje de aanval uitvoeren. Echter zit er weer een diepere laag bij. Zo moet je je aanval timen en kan je kiezen uit verschillende soorten aanvallen, waarbij je moet opletten dat niet alles werkt bij elke vijand. Dan zijn er nog speciale aanvallen en moet je rekening houden met het publiek. Een publiek kan natuurlijk niet ontbreken in het theater. Als ze de show, oftewel jouw aanvallen, goed vinden, dan zal je dat merken aan de reacties van het publiek en zal er meer publiek zich gaan verzamelen in de zaal.
Visueel gezien is Paper Mario net een kunstwerk van papier. Het ziet er ontzettend knap uit en ik kreeg er gewoon spontaan zin van om te gaan knutselen. Zo wordt er op een gegeven moment getoond hoe een brug “opgebouwd” wordt. Die staat er niet opeens, maar wordt als een soort folioscoop weergegeven. Het zijn die kleine dingen waar ik heel vrolijk van werd. Daarbij spatten de kleuren van het scherm en is de muziek aanstekelijk. Vooral het deuntje tijdens gevechten was heerlijk.
Voorlopige conclusie
Paper Mario: The Thousand-Year Door belooft een pareltje te worden voor iedereen die zin heeft in een nostalgische trip. Ook voor wie dit de eerste keer gaat zijn om hem te spelen lijkt deze game de moeite waard te gaan zijn. De humor en alle unieke elementen zorgen ervoor dat ik enorm positief ben over wat ik tot nu toe heb gespeeld. Voor nu is het wachten tot Paper Mario: The Thousand-Year Door op 23 mei 2024 uitkomt.
