Op 9 september 2022 verscheen Splatoon 3 voor de Nintendo Switch. Omdat Chaos had gewonnen in het laatste Splatfest van Splatoon 2 stond dat thema centraal. Met de verliezende optie Orde leek niets gedaan te worden tot de aankondiging van de Splatoon 3-uitbreidingspas. Deze bestaat uit twee delen: de eerste verscheen vorig jaar en bestond uit een alternatieve stad, genaamd Inkopolis. De tweede komt op 22 februari uit en is het substantiële deel van de uitbreidingspas. Je kan de uitbreidingspas voor €24,99 in de Nintendo eShop kopen. In deze preview leg ik uit wat de singleplayermodus De Toren der Orde inhoudt en of het de moeite waard is. Lees vooral snel verder.
Een kleurloze wereld
Het verhaal start in een trein tot jij als agent 8 je opeens in een andere wereld bevindt. Net als in de basisgame, mag je ook hier eerst jouw personage vormgeven. Denk aan de haarstijl, de ogen en de wenkbrauwen. Op die wijze kan je het net wat meer personaliseren, wat ik persoonlijk kan waarderen. In deze volledig witte, ofwel kleurloze, wereld die verdacht veel lijkt op Inkopolisplein uit Splatoon 2 staat een grote toren. Deze zal je moeten gaan beklimmen. Gelukkig hoef je dat niet in je eentje te doen. Een drone die beweert Lorelei te zijn is er om je te helpen. Je vraagt je misschien af waarom ze een drone is en of het echt Lorelei van Tentacool is, maar dat ontdek je wel zelf tijdens het spelen.
Als eerste staat op het programma om een toren van maar liefst tien etages te beklimmen. Deze dient als een soort uitleg voor de rest van De Toren der Orde. Tijdens de reis wijkt Lorelei niet van je zijde. Zo helpt je met aanwijzingen en legt ze uit hoe dingen werken. Het is zelfs zo uitvoerig dat het aan de ene kant voor nieuwkomers duidelijk genoeg is om te leren hoe ze moeten verven en aan de andere kant voelt het toch niet langdradig voor de veteranen onder ons. Ze weten de uitleg goed te doseren en geven je de kans om eerst wat te oefenen als je wil, maar niets is verplicht. En precies dit, dat het voor iedereen geschikt is, merk je ook later in de game, maar daarover straks meer.
Een roguelite
Pas na het voltooien van de eerste toren kom je bij wat de hoofdmoot van de game lijkt te zijn. Je hebt een torenhoge toren en die ga je nooit de eerste keer helemaal kunnen beklimmen. Om dat wel te kunnen zal je heel veel runs moeten maken om zo uiteindelijk de ontkleuring tegen te houden. Hieruit volgt dat het voornamelijk speelt als een soort roguelite. Een genre waar ik Splatoon niet mee zou associëren. Ik kan alvast verklappen dat het me nu al heeft weten te overtuigen. Ik verwacht dat ik hier veel plezier mee kan beleven en dat dit de modus wordt die ik de komende maanden heel veel ga spelen.
In het begin beschik je over één wapen. Deze zit gekoppeld aan een palet. Later speel je er meer vrij, maar zo word je wel gedwongen om wapens te gebruiken die misschien niet je eerste keus zouden zijn.
Build maken tijdens de run
In de toren beschik je over een palet waar je de kleurenchips die je verzamelt in plaatst. Deze chips moet je elke run opnieuw behalen en worden niet overgedragen naar je volgende run. Je kan elke verdieping een chip bemachtigen. Tenzij je ervoor kiest om naar een machine, waar normaal gesproken drankjes in horen te zitten, te gaan. Echter kan je daar bijvoorbeeld je special aanpassen of iets anders kopen met de munten die je hebt verzameld die run. Van wat ik tot nu toe heb gezien, kan je ontzettend veel leuks maken met die kleurenchips. Zo kan je een build maken die perfect past bij jouw speelstijl of juist een wapen totaal voor iets anders gaan gebruiken door de juiste chips te verzamelen.
Elk palet heeft een aantal kleuren van chips die meer kans hebben om voor te komen tijdens je run. Gezien alles volkomen willekeurig is, kan dit mogelijk nog een interessant iets zijn om tot je perfecte build te komen. Om daar echt over te oordelen, zal ik nog meer moeten spelen.
Een voorbeeld van hoe je een wapen wat normaal voor de lange afstand is kan omvormen naar iets voor de korte afstand. Hiervoor moet je dan investeren in chips die de stats voor de korte afstand verbeteren. Mijn verwachting is dat je hetzelfde kan gaan doen met andere wapens, maar het belooft een hoop leuks. Het enige wat het wel lastig kan maken om een goede build te maken, is dat je van tevoren niet weet welke chips je tegenkomt en of je dus wel je gewenste build kan maken. Doordat alles willekeurig is zal je tijdens je run goed moeten kunnen nadenken over de gevolgen van je keuzes, want anders kom je mogelijk later in de toren in de problemen.
Permanente upgrades
Daarnaast zijn er ook permanente upgrades. Wanneer je je niet in de toren bevindt, kan je upgrades aanschaffen. De spullen daarvoor verzamel je door de toren telkens te beklimmen. Met de upgrades kan je er vervolgens voor zorgen dat je steeds makkelijker en verder de toren kan beklimmen. Zo begin je met slechts één leven. Dus je kan je wel voorstellen dat het prettig kan zijn om te investeren in wat extra levens. Maar dat in niet de enige mogelijke upgrade. Zo kan je bijvoorbeeld investeren in schadevermindering, maximale bepantsering, lancering bij pantserbreuk, sneller pantserherstel, sneller zonder bepantsering en doorspeelkans. Voor welke je kiest, of een combinatie ervan, hangt natuurlijk van jouw speelstijl af.
Doordat De Toren der Orde zoveel opties heeft, is het voor iedereen mogelijk om een prettige speeltijd te hebben. Mocht je bijvoorbeeld slecht zijn in iets, dan kan je ervoor kiezen om in die categorie te investeren met permanente upgrades of in chips tijdens je run. Mijn sterkste kant is bijvoorbeeld niet het richten en het precies springen. Zoals je je misschien kan voorstellen, sprong ik soms vol op een vijand of naast een plateau waardoor ik de afgrond in viel. Daarom koos ik er al snel voor om te investeren in wat extra levens. Daarmee werd het voor mij al een stuk prettiger om te spelen en kon ik dus de ervaring aanpassen aan wat ik nodig heb.
Etages vol willekeur
Elke etage krijg je de keuze tussen drie verschillende levels. Ze verschillen zelfs van moeilijkheidsgraad en welke kleurenchip je krijgt. In mijn tijd met de game ben ik makkelijk, normaal, moeilijk en genadeloos tegengekomen. Tot nu toe hadden ze allemaal wel hetzelfde idee qua lay-out. Eerst een klein stukje grond waar je nog je wapen kan testen en dan stap je in een soort vogelkooi die je transporteert naar het echte level. Je kan dan zelf nog lichtelijk bepalen waar je op het level terechtkomt. Het level zelf verschilt telkens, maar wat overeenkomt is dat er duidelijke randen zijn met afgronden.
In het begin heb ik waar mogelijk voor het makkelijke level gekozen om een beetje het gevoel te krijgen met wat deze modus inhoudt. Het is natuurlijk willekeurig maar in deze korte tijd ben ik al een keer een level dubbel tegengekomen. Daardoor rijst bij mij wel de vraag of dat puur pech was of dat je al vrij snel tegen dezelfde levels aan zal lopen.
Nadat ik doorhad hoe alles een beetje werkte, ben ik meer gaan kijken naar de chip die je kan bemachtigen door voor een bepaald level te kiezen. Als je echt voor een bepaalde build wil gaan, dan vermoed ik dat je puur op de chips moet letten en niet zozeer op de moeilijkheidsgraad. Behalve dan als het genadeloos is, want dat is voor mij nog net te hoog gegrepen met minimale permanente upgrades. Ik verwacht dat die voor mij pas haalbaar zijn als ik verder in de game ben.
Verschillende doelen
De levels kunnen verschillende doelen hebben. Ik ben onder andere levels tegengekomen waar je portalen moet vernietigen, de bal naar een doel moet brengen of een variant op torentwist en spetterzone. Bij alle soorten ben ik altijd op vijanden gestuit. Deze laten een zwarte inkt achter wat goed contrasteert met de witte oppervlaktes. Om de vijanden te verslaan zal je soms alles uit de kast moeten trekken. Al is het niet altijd het doel, het kan wel noodzakelijk zijn om ze uit de weg te ruimen. Ook in de vijanden zitten voldoende verschillen om ze uniek te maken. Zo heb je vijanden die springen en een soort trampoline achterlaten en vijanden die juist voor je wegrennen.
Ik heb met echt vermaakt met de levels die ik heb kunnen spelen. Daarnaast ben ik ook baasgevechten tegengekomen, maar die kunnen best pittig zijn. Net als de rest van de toren lijkt het ook hier willekeurig welke je treft. In twee verschillende runs ben ik op de tiende etage een andere baas tegengekomen. Zo had ik de eerste keer een baas die ik echt met geen mogelijkheid kon verslaan. Daar miste ik echt een goede build voor. De tweede keer kreeg ik een baas die net een voetbal was. Deze was een stuk overzichtelijker en makkelijker te halen met mijn speelstijl. Dat kwam mede doordat deze baas geen talloze aanvallen op mij afvuurde, waardoor ik de tijd had om mijn tactiek te plannen.
Drone to the rescue!
Waar je normaal in Splatoon geen mogelijkheid hebt om wat rond te zweven, maakt de drone dat nu wel mogelijk. Tijdens mijn speelsessie is dat meerdere keren zeer waardevol gebleken. Je komt soms in kritieke situaties terecht met veel te veel vijanden. Door dan van een hoogte wat weg te zweven kan je jezelf redden om even op adem te komen. Natuurlijk moet je dan nog steeds de vijanden verslaan en het level halen, maar het kan net dat beetje extra tijd geven wat je nodig hebt om tot een goed plan te komen.
Voorlopige conclusie
Ik ben zeer te spreken over wat ik tot nu toe heb mogen spelen van Splatoon 3-uitbreidingspas set 2: De Toren der Orde. Het is vernieuwend genoeg en lijkt niet op wat we eerder hebben mogen ervaren in de Splatoon-games. Er lijken voldoende mogelijkheden te zijn om interessante builds te maken tijdens je run, waardoor je naar hartelust kan experimenteren. De permanente upgrades maken het daarbij steeds net wat makkelijker om de toren te beklimmen. Daarbij is het niet alleen voor wie al bekend is met de serie, maar ook voor wie net kennis wil maken ermee. Al met al kijk ik ontzettend uit naar de release van De Toren der Orde en kan ik niet wachten op alle avonturen die op me zullen wachten.
