[Preview] Xenoblade Chronicles: Definitive Edition

Volg nu het avontuur van Shulk en zijn vrienden in HD!

Het originele project genaamd Monado: Beginning of the World heeft een lange weg afgelegd sinds de aankondiging op de E3 in 2009. Zo kreeg de reeks pas in 2010 de titel Xenoblade Chronicles en verscheen het spel in hetzelfde jaar op de Nintendo Wii. Later kreeg de game zelfs een versie voor de New Nintendo 3DS en een vervolg, Xenoblade Chronicles 2.

Nu, maar liefst vijf jaar later, wordt Xenoblade Chronicles in een HD-jasje gestoken. Dit was naar mijn mening nodig aangezien ik de titel op de New Nintendo 3DS links moest laten liggen door zijn pixelachtige visuals. Heeft deze HD-remake mij over de lijn getrokken om het verhaal van Shulk en zijn vrienden tot het einde mee te volgen? Lees hieronder mijn voorproefje van deze titel.

De oorlog

Voor de mensen die niet bekend zijn met Xenoblade Chronicles, het spel volgt een jongen genaamd Shulk. Hij leeft samen met zijn vrienden in een stadje op een nogal aparte plek: op een titaan genaamd Bionis. Op deze titaan leven verschillende rassen waaronder de Homs, Nopon en High Entia. Deze rassen zijn al een lange tijd in conflict met mechanische wezens genaamd de Mechon. Deze vreselijke machines laten een spoor van verwoesting achter, waar ze ook gaan. Op een dag vallen deze mechon de stad waar Shulk in woont binnen waardoor zijn avontuur met de Monado, een legendarisch zwaard, noodgedwongen begint. Kan Shulk de Mechon stoppen en een einde smeden aan een jarenlang conflict?

Na flink wat uur gespeeld te hebben moet ik zeggen dat het verhaal je bezig blijft houden. De ontwikkeling van personages, door middel van zowel het hoofdverhaal als de optionele evenementen waaraan je kunt deelnemen, is enorm. Elk karakter heeft hierbij geheel zijn eigen persoonlijkheid en dat komt in elk gedeelte van het verhaal terug. Dit heeft overigens ook zijn nadelen, aangezien de personages die ik altijd het leukst vindt meestal het einde van het spel niet halen, waardoor er meerdere keertjes traantjes zijn gevloeid. Maar genoeg over mijn melancholische gebrabbel: de karakters zijn goed en het verhaal is tot dusver goed, er is op deze punten eigenlijk weinig aan te merken. Wél was het wellicht leuk geweest als er bij de optionele evenementen tussen twee karakters voice-acting was geïmplementeerd.

Trek ten strijde met je Monado!

In het spel trek je door verschillende landschappen heen met je groepsgenoten om een einde te maken aan Mechon van verschillende grootte. Hiervoor heb je de Monado nodig, een legendarisch zwaard dat door de metalen lichamen van de Mechon kan snijden. Naast Mechon liggen er ook veel flora en fauna op de loer die nog een appeltje te schillen hebben met Shulk en zijn groepsleden.

Het spel maakt gebruik van een nogal apart gevechtssysteem: Je maakt gebruik van verschillende ”Arts” (oftewel skills) met elk hun eigen cooldowns. Daarbij moet je opletten waar je in een gevecht staat, sommige Arts doen meer schade als je bijvoorbeeld achter een vijand staat. Naast je positie moet je met dit gevechtssysteem ook letten op welke arts je op welk moment gebruikt. Je hebt hierbij verschillende soorten arts: Break arts, Topple arts, Daze arts, Ether-based arts, Talent arts, Aura arts en Heal/Shield arts.

Alsof dit nog niet interessant genoeg is, werkt elk karakter ook nog helemaal op zijn eigen manier. Je kunt in het spel namelijk controle nemen over elk groepslid. Zo heb je één speelbaar personage die je zelf speelt en twee andere die door de computer worden gespeeld. Helaas is de computer niet heel slim, dus let op welk karakter het beste presteert als computer. Heb je een favoriet personage die niet goed door de computer wordt gespeeld? Dan heb je de keuze om hem/haar helemaal zelf te spelen.

Visueel in orde?

We vallen maar meteen met de deur in huis: de visuele upgrade die het spel heeft ondergaan is enorm. De karakters zien er verfijnt en helder uit, de omgevingen zijn interessant en levendig en de meeste animaties zien er vloeiend uit. Helaas is het bij sommige animaties te zien dat dit om een remake gaat, maar dat mag de pret niet drukken. Al had ik gehoopt dat ze sommige animaties wellicht ook aangepakt zouden hebben.

Xenoblade Chronicles: Definitive edition heeft het spel naar mijn mening beter speelbaar gemaakt. Zo hoef ik niet meer naar pixelachtige graphics te kijken en kan ik eindelijk genieten van wat de werelden van zowel Mechonis als Bionis me te bieden hebben. Helaas zit hier een grote maar aan: de handheld modus. Deze is beter dan wat Xenoblade Chronicles 2 te bieden had, maar blijft last hebben van wazige visuals. Dit is ook een reden waarom ik Xenoblade Chronicles vooral in docked mode speel.

Ook qua geluid dik in orde

De gehele OST is op de schop gegaan voor deze remake. Zo is vrijwel alle muziek op een of andere manier geremixed tot een geheel nieuwe versie. Gevechten met normale vijanden krijgen een redelijk gespannen muziekje terwijl gevechten met grote vijanden een episch stukje muziek krijgen. Xenoblade Chronicles: Definitive Edition doet de muziek nóg beter dan voorheen.

Stay tuned

Helaas mag ik in deze preview niet veel meer dan dit bespreken. Wel is er natuurlijk een extra Epiloog toegevoegd genaamd Future Connected. Dit extra hoofdstuk zal twee super schattige nieuwe Nopon aan je party toevoegen: Nen en Kino. Naast dit zijn er ook nieuwe dingen te vinden in het normale verhaal van Xenoblade Chronicles. Wat deze functies precies zijn en meer informatie over Future Connected en Xenoblade Chronicles lees je uiteraard in de review!

Voorlopige Conclusie

Ik ben heel blij dat er een remake van dit spel komt, zodat ik het geweldige verhaal die ik eerder heb gemist toch nog kan meemaken. Xenoblade Chronicles: Definitive Edition is niet geheel perfect maar heeft tot dusver een sterke indruk achtergelaten. De 35 uur die ik er tot nu toe in heb gestoken zijn omgevlogen.