Ash of Gods Redemption is een strategische RPG die veel weg heeft van de populaire Banner Saga-games. De vraag is alleen of Ash of Gods kan tippen aan zijn inspiratie.
De ‘Reaping’ is terug
Aan het begin van het spel maak je kennis met een legende van het land Terminus. De legende vertelt over een bijzonder fenomeen, de Reaping, waarbij er enorm veel mensen stierven door toedoen van zogenaamde Reapers. Dit werd uiteindelijk tegengehouden door een groep helden die zichzelf opofferden. Ondertussen is de gebeurtenis vervaagd uit het geheugen en is het alleen nog een legende. Tot er op een zekere dag uit het niets Reapers verschijnen. Aan jou en andere helden de taak om een nieuwe tragedie te voorkomen. Dit doe je in ongeveer 25 uur aan gameplay waarin mooie scenes worden afgewisseld met matige gevechten.
Je speelt in dit spel als verschillende personages, waaronder ook een van de vroegere helden die in zijn taak faalde en dus het legendarische gevecht overleefde. In totaal zijn er drie personages uit wiens perspectieven je het verhaal volgt. Elk van deze personages is ook diepgaand anders. Thorn is een oude soldaat die eigenlijk tot de Reapers verschenen een rustig leventje leidde. Hopper is een meer strategisch persoon, hij blijft altijd kalm en kan goed zijn teamgenoten ondersteunen door ze te genezen. Tot slot heb je Lo Pheng, een huurmoordenaar, die eigenlijk nooit praat. Lo heeft zo een beruchte status dat zelfs een leger het niet durft op te nemen tegen hem.
Vermoeiende gevechten
Strategische games vind ik geweldig, maar de strategische turn-based gevechten zijn hier maar matig uitgewerkt. Ten eerste is de besturing zo vervelend dat ik regelmatig verkeerd klikte, waardoor ik eigenlijk mijn dood tegemoet liep. Zonder de Divine Pulse van Fire Emblem om tijd terug te draaien is dat toch echt heel vervelend verder in je gevecht. Het is intens zonde, want de mechanieken tijdens de gevechten zijn wel interessant. Zo heeft elk personage een energiebalk en een HP-balk.
De energiebalk wordt gebruikt als je verder wilt lopen in een beurt dan gebruikelijk is of wanneer er een energieaanval wordt gebruikt. Dit kan strategisch uitpakken om dit eerst aan te vallen, omdat de tegenstander zonder energie kwetsbaarder is. Verder is er nog het gebruik van magische kaarten die vanaf specifieke rondes te gebruiken zijn.
Hoewel deze mechanieken kon zorgen voor een mooie combinatie tussen een klassieke SRPG en een HeartStone, hebben de kaarten weinig tot geen nut in het spel. Het voelt namelijk nooit alsof je ze nodig hebt. Niet alleen dat, de effecten zijn vaak zo onzinnig dat je net zo goed een beurt kunt overslaan. Zo dien je soms een vriend en vijand schade toe of werkt die niet direct. De toevoeging maakt de game een stuk minder voorspelbaar, iets waar ik bij een strategische game niet op zit te wachten.
De gebrekkige besturing en de overbodige mechanieken worden niet goedgemaakt door de rest van de gameplay. De goede delen van de constante gameplay-loop halen niet de slechte weg.
Vergaande consequenties
Ash of Gods: Redemption bestaat eigenlijk uit twee onderdelen. De gevechten die hierboven zijn beschreven en de verhaalvertelling die er tussen gebeurt. Nu zijn er af en toe filmpjes, maar het grootste gedeelte bestaat uit dialogen met tekst. Dit is ook meteen waar één van de boeiendste systemen van het spel zit, het keuze-systeem.
Keuzes die je maakt in de dialogen van het spel kunnen vergaande consequenties hebben. In sommige games werkt dit echt geweldig doordat de keuzes logisch lijken en je een overwogen beslissing kunt maken. In Ash of Gods: Redemption is het helaas niet zo. Keuzes zijn vaag en geven je vaak weinig context. In het begin heb je namelijk al een keuze die ervoor zorgt of een totaal ongerelateerd personage wat verderop in het spel doodgaat of blijft leven. Het is zonde, omdat dit soort systemen ervoor zorgen dat iedere speler een andere beleving krijgt. Helaas is het hier geen geweldige beleving.
Terwijl in de meeste games hoofdpersonages niet echt dood kunnen gaan, is dat in Ash of Gods: Redemption wel anders. Hier kunnen echt bijna alle personages afgeslacht worden waardoor het verhaal ook weer significant wordt aangepast.
Sfeervol
Ash of Gods heeft redelijk wat minpunten, maar de sfeer van de wereld wordt in elk geval goed neergezet. Voor dit spel is er een keuze gemaakt om gebruik te maken van getekende scenes en omgevingen en dat brengt een geweldige setting met zich mee. Voeg er een originele soundtrack gemaakt door The Witcher-componisten en je hebt een goed opgezette gamewereld. Daarom is het zo extra zonde dat de rest van het spel ondermaats is.
Conclusie
Ash of Gods: Redemption ziet er prachtig uit door de unieke handgetekende stijl. Niet alleen dat, maar ook de muziek is van topkwaliteit. Het is dus enorm jammer dat de gameplay verpest wordt door een slecht keuze-systeem en gevechten die slecht uitgewerkt zijn. Jammer want het verhaal verdient wel een publiek. Gelukkig is het ook geen full-priced game en past de prijs goed bij de speelduur van het spel.