[Review] Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon – Verslavend goed

In onze preview en video met gameplay konden we alvast een goede eerste indruk van Bayonetta Origins geven. In de tussentijd hebben we het spel van voor naar achter kunnen doorspelen voor een definitieve conclusie. Kort gezegd is het één van de beste PlatinumGames-spellen tot nu toe.

Hoewel we jaren na de aankondiging van Bayonetta 3 nog steeds zaten te wachten, heeft Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon gelukkig een stuk kortere periode tussen onthulling en release gehad. De game werd oorspronkelijk afgelopen december bij The Game Awards onthuld.

Een compleet unieke ervaring binnen het Bayonetta-universum welke al in Bayonetta 3 werd geteased is nu dus een volledig eigen game geworden. Het vertelt het verhaal van hoe Cereza verstoten wordt door de Umbran Witches waarna ze wordt opgevangen door Morgana. Onder Morgana traint ze om een heks te worden, tot ze het mysterieuze en gevaarlijke Avalon Forest in wordt gelokt.

In dit bos wordt ze aangevallen door de Faeries waardoor ze een demoon oproept om zichzelf te beschermen. Aangezien ze haar krachten niet onder controle heeft, gaat dit helaas fout en eindigt de demoon in haar pluche kat, Cheshire. Aangezien ze hem niet terug kan sturen naar Inferno, moeten ze noodgedwongen samen werken om het doel te bereiken. Het doel van het vernietigen van de vier Elemental Cores.

Het storybook concept werkt erg goed

Het hele verhaal speelt zich af in een storybook. Ieder gebied in het spel is een compleet getekende omgeving alsof je live door een prentenboek bladert, terwijl het verhaal aan je wordt voorgelezen. Dit wordt bovendien voortgezet in de animaties tijdens scènes. Zo gaat het verhaal niet verder in vloeiende animaties, maar zitten er periodes tussen de verschillende afbeeldingen. Net zoals in boeken het geval is. Bijzonder genoeg haalde dit mij totaal niet uit het spel en voegde het dus wat toe aan de charme van het spel. Zeker aangezien het verhaal wordt verteld op een aangename manier die erg fijn is om naar te luisteren.

Totaal niet kinderlijk

Bayonetta Origins heeft een PEGI 12 classificering. De drie hoofddelen hadden elk een PEGI 18 of 16 classificering. Het is dus de eerste Bayonetta geschikt voor gamers onder de 16 jaar. Dit is op verschillende punten uit te leggen. Zo is Cereza niet geseksualiseerd, ze is immers nog maar een kind in dit spel, zijn er amper torture-aanvallen en is ze minder grof in haar uitspraken. In principe is dat al genoeg reden voor een lagere leeftijdsklasse.

Het hele spel is namelijk wat kindser. Hoewel dit misschien niet helemaal de lading dekt van wat ik bedoel, wil ik meteen er bij zeggen dat het niet kinderlijk erdoor wordt. De artstijl en de jongere Cereza geeft de game dan wel de uitstraling van een voorleesboekje, maar het is zeker niet kinderachtig. Het verhaal blijft volwassen thema’s hebben en ook de actie blijft redelijk bruut. Zeker bij finishing moves van Cheshire en de verschillende gesprekken tussen Cereza en Cheshire zie je meer volwassen elementen.

Hoewel het verhaal een echt verhalenboek zou kunnen zijn voor alle leeftijden (met een paar kleine aanpassingen), is de gameplay op meerdere punten dat niet.

Twee personages besturen went

Misschien heb je Astral Chain al gespeeld op de Switch. In dit andere spel van PlatinumGames speelde je ook al als twee personages tegelijk. Dit was echter niet voor iedereen weggelegd, het besturen van twee personages werd vaak als te lastig gezien. Dat heeft de studio echter niet weerhouden om het nu nog eens te proberen.

Ditmaal is het wat simpeler om aan de besturing te wennen. Niet alleen aangezien de besturing wat simpeler is dan in Astral Chain, maar ook omdat het intuïtiever aanvoelt. Je hoeft geen knop ingedrukt te houden om een tweede personage te besturen. Het werkt echt met de twee thumbsticks en aanvalsknoppen.

Wat ook helpt, is dat Cereza en Cheshire elkaar echt nodig hebben om verder te komen. Ze zijn beiden uniek in wat ze kunnen. Zo kan Cereza magie gebruiken om vijanden tegen te houden, door rozemarijn lopen en kan Cheshire daadwerkelijk de vijanden aanvallen en obstakels kapot maken. Er ontstaat een samenwerking die in het begin heel apart bestuurt, maar toch goed werkt. Het is vooral even wennen en al snel is het over het algemeen goed te doen om ze beiden tegelijk te besturen. Tijdens de gehele game heb ik eigenlijk geen last gehad met de besturing.

Ook qua gevechten werkt het namelijk fijn. De combinatie van Cereza en Cheshire werkt goed en de combo’s die je kunt vrijspelen maken de game bijna net zo actievol als de hoofdgames. Zeker naarmate je wat verder komt en wat meer vijanden tegenkomt die allemaal uniek zijn wordt het erg leuk. Dit geldt al helemaal voor de verschillende baa gevechten die je tegen gaat komen. Die hebben allemaal wel een uniek gameplay-element.

Tír na nÓg geeft uitdaging, maar had diverser gemogen

In het spel zitten verschillende gaten in de realiteit die naar speciale Tír na nÓg-levels leiden. Voor de preview had ik hiervan enkele al doorlopen en leken ze redelijk divers te worden. Sommigen zullen verplicht langskomen om verder te gaan in het verhaal, anderen zijn optioneel en alleen nodig om het bos verder te kunnen verkennen voor extra voorwerpen.

Hoewel ze erg veel weg hebben van de portalen uit de hoofdserie, is er hier wel flink wat anders. Zowel de verplichte levels als die je optioneel kon doorlopen hadden verschillende soorten uitdagingen. Niet elke versie had een gevecht en dat maakte ze leuker dan de oude portalen. Daarom vond ik het zo jammer dat naarmate het spel vorderde er minder variatie leek te komen. Er waren meer gevechten en hoewel ze verschillende vereisten hadden, voelde het toch meer als herhaling. Ik had graag wat meer van de puzzel-versies gezien.

Zo waren er een paar met een puzzel of een stukje waar je met Cereza het pad vrij maakte voor Cheshire of andersom terwijl je werd opgejaagd. Dit gaf wat uitdaging en maakte goed gebruik van de twee bestuurbare personages. Ik had hier dus graag meer van gezien.

Toch erg diepgaand en divers

Zoals ik al genoemd heb, speel je constant met twee personages. Dit is wat het spel erg diepgaand maakt. Zo kan Cereza niet vechten en is ze meer support en kun je met Cheshire juist mooie combo’s maken. Dit wordt ondersteund door onder andere een skill tree. Zo kun je dankzij deze mechanic de krachten van Cereza en Cheshire verbeteren en uitbreiden, hierover later meer.

Wat de gameplay echter echt anders maakt zijn de vier elemental cores die je moet vernietigen. Wanneer je een core vernietigd, komt er magie vrij die Cereza en Cheshire sterker maken. Zo kun je Cheshire veranderen in een vorm die overeenkomt met een element en dan die krachten gebruiken. Zoals de eerste core, grass, welke Cheshire een groen uiterlijk geeft en je de optie geeft om zijn tong te gebruiken om vijanden te ontwapenen, maar ook om geblokkeerde paden vrij te maken. Dit betekent ook dat je terug kan gaan op de map naar gebieden waar je eerder ook bent geweest, maar toen niet verder kwam.

Hoewel we in de preview maar twee van de vier cores hadden bereikt, hebben we ze nu allemaal gehad. Het zorgt ervoor dat de wereld wat unieker blijft aanvoelen op ieder moment dat je door de wereld heen loopt. Je blijft wisselen van element om puzzels in de wereld op te lossen en vijanden te verslaan. Het wisselen van type gaat met zo’n gemak dat het bijna natuurlijk voelt om het te blijven doen. Het enige waar je op moet letten is dat je magie niet op raakt.

Het spel heeft dus ook een skill tree waarmee je handige vaardigheden voor Cheshire en Cereza kunt vrijspelen. Sommigen kun je vrijspelen met de voorwerpen die je overal in de wereld tegenkomt. Zowel los, tijdens gevechten als in objecten in de wereld, terwijl je voor andere speciale beperkte voorwerpen nodig hebt. Zo heb je voor Cereza Moon Pearls nodig die je heel sporadisch tegen kunt komen. Naarmate je het verhaal vordert zal de skill tree ook groeien, zo komen er nieuwe vaardigheden bij na elke elemental core.

Niet zomaar een bos

Onderweg kom je ook verrassend diverse omgevingen tegen. Hoewel je je in een bos bevindt, heb je onder andere een pretpark met circus en natuurlijk standaard bosomgevingen. Deze gebieden kwam ik al tegen in de preview, maar ook verder in het spel is er een flink verschil aan omgevingen. Ik zal niet alles spoilen, maar je zal onder andere een meer bezoeken wat echt één van de mooiste omgevingen uit het spel is.

Het spel weet ook dat de stijl erg mooi is, aangezien je op verschillende plekken wat kunt uitzoomen voor een beter beeld van de omgeving. Wanneer je dit doet, zal er een klein beetje verteld worden over het gebied terwijl je op je gemak van het uitzicht kunt genieten.

Conclusie

Hoewel de game niet perfect is, is het de geweldige verhaalvertelling en gameplay die het de game meer dan waard maakt. Als je puur het verhaal volgt is het spel misschien iets aan de korte kant voor €59,99 en de besturing van twee personages is zeker niet voor iedereen weggelegd. Ook had ik misschien wat meer variatie willen zien in de latere Tír na nÓg-levels. Dat haalt niet weg dat de gameplay uniek is met een geweldige sfeer door grafische stijl en muziek. Een super game voor fans en zelfs voor wie normale Bayonetta-spellen niet spelen.

DN-Score: 9,0